บทที่ 56

เช้าวันรุ่งขึ้น ไรลีย์พาเซบาสเตียนออกไปหาอะไรสนุกทำ ชารอนเองก็ยังอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก นอกจากนี้ เธอยังคงต้องเร่งออกแบบโครงการของบริษัทอีกด้วย เพราะฉะนั้น ชารอนจึงไม่ได้ออกไปข้างนอกกับทั้งคู่

ชารอนนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน ตั้งแต่วันนั้น เธอยังไม่ได้รับข่าวอะไรจากไซม่อนเลย อันที่จริง ชารอนแทบจะไม่ได้จดจ่ออยู่กับการวาดแบบบนกระดาษศิลปะของตัวเองเลย

ทว่า ในตอนนั้นเอง ชารอนก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ชารอนพลันได้สติและคิดกับตัวเองว่าไรลีย์และเซบาสเตียนอาจจะกลับมาแล้ว

ชารอนเดินออกมาจากห้องนอนและเปิดประตู “ทำไมพวกเธอถึงกลับมา...” ทว่า ก่อนที่ชารอนจะพูดจบ เธอรู้สึกประหลาดใจทันทีที่เห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงทางเข้า “โฮเวิร์ด? คุณมาทำอะไรที่นี่กัน?"

โฮเวิร์ดกำลังยืนอยู่ตรงทางเข้าหน้าประตูพร้อมกับเสื้อผ้าที่รกรุงรัง ผมของเขายุ่งเหยิง อีกทั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงสด นอกจากนี้ ชารอนยังมองเห็นรอยคล้ำใต้ตาของโฮเวิร์ดอีกด้วย ไหนจะหนวดเคราบริเวณรอบปากของเขาอีก แค่มองแวบเดียว ชารอนก็รู้ได้ทันทีเลยว่าโฮเวิร์ดต้องไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืนแน่

โฮเวิร์ดจ้องชารอนด้วยสายตาโกรธเคืองราวกับว่าเขาต้อง