บทที่ 69

ทว่า เมื่อดักลาสเห็นชารอน รอยยิ้มบนใบหน้าก็พลันแทนที่ด้วยสีหน้าอันเคร่งขรึมทันที “ลูกพาเธอกลับมาทำไม?” ดักลาสถามไซม่อนอย่างแข็งกร้าว

ไซม่อนไม่ได้สนใจอะไร เขาเพียงตอบด้วยน้ำเสียงสงบ “พ่อไม่ได้ขอให้ผมพาหลานชายกลับมาที่นี่หรอกเหรอครับ?”

“พ่อแค่ขอให้ลูกไปรับเด็กคนนั้นกลับมา ไม่ใช่เธอสักหน่อย!” ดักลาสเผยท่าทางเย็นชา

ชารอนไม่ได้พูดอะไรกลับมา อันที่จริง ดูเหมือนว่าดักลาสจะไม่ยอมรับเธอ

เซบาสเตียนจับมือแม่ของตัวเองเอาไว้แน่นและกล่าวคำพูดสุดจริงจังออกมา “แม่ครับ ไปกันเถอะ ที่นี่ไม่ต้อนรับพวกเรา” ทันทีที่พูดจบ เซบาสเตียนก็ลากชารอนออกไป

“เซบาสเตียน หลานจะไปไหนกันน่ะ? ไม่คิดจะทักทายปู่หน่อยหรือยังไง?” ดักลาสกล่าวคำพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล เขาถึงกับหางตากระตุก

“คุณปู่ไล่แม่ผม ผมก็จะไม่อยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน!” เด็กน้อยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสา เซบาสเตียนเผยสีหน้าไม่พอใจ

ดักลาสเผยโทสะออกมา แต่ทว่า เขาไม่สามารถทำอะไรเซบาสเตียนได้

รีเบคก้าตกใจจนต้องลุกขึ้นทันที “คุณลุงแซคคารี่คะ นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย พ่อกับแม่กำลังรอหนูกลับไปกินข้าวเย็นด้วย ยังไงเสีย เดี๋ยวหนูกราบลาก่อนนะคะ ไว้เดี๋ยวหนูจะกล