บทที่ 79

ชารอนขมวดคิ้วอย่างหนักและมองไปยังห้องฉุกเฉิน ประตูของมันปิดอยู่ ในตอนนั้น เซบาสเตียนกำลังอยู่ในการดูแลของแพทย์ภายในห้อง ชารอนทำได้เพียงแต่รออยู่ข้างนอก

ชารอนกังวลและกำลังระงับความโกรธไปพร้อมกัน 'แซลลี่ เธอตั้งใจทำแบบนี้ใช่ไหม?'

เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาหาพวกเขา ชารอนหันกลับไป มันไม่ใช่ใครอื่นเลยนอกจากแซลลี่ ท่าทีของเธอดุดัน 'กล้าโผล่มาได้ยังไงกัน?'

แซลลี่ทำหน้าเป็นกังวลและกล่าวคำพูด "พ่อบ้านคะ อาการบาดเจ็บของเซบาสเตียนแย่มากไหมคะ?"

พ่อบ้านอธิบาย "หมอกำลังดูแลเขาอยู่ครับ สำหรับตอนนี้ เรายังไม่แน่ใจอะไรเลย"

แซลลี่เหลือบมองยังชารอนซึ่งเผยสีหน้าหมองหม่นออกมาอย่างน่าขนลุก แซลลี่แสร้งทำว่าตัวเองผิด "มันเป็นความผิดของฉันเองแหละ ฉันดูแลเด็กน้อยคนนั้นไม่ดีเอง เขาซนมากเสียจนทำน้ำหกบนโต๊ะ..."

แซลลี่เงียบไปครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจออกมาราวกับกำลังอารมณ์เสีย "ฉันต้องโทษด้วยนะ ตอนนั้นฉันหิวน้ำมากเลยด้วย ฉันเลย เทน้ำร้อนหนึ่งถ้วยแล้ววางลงบนโต๊ะ ถ้าฉันรู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น ฉันคงวางมันเอาไว้ให้ไกลกว่านี้ เซบาสเตียนคงไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้”

ชารอนไม่ได้พูดอะไร ทันทีที่ได้ยินคำพูดของแซลลี่ สีหน้าของ