Art of Destiny IV

~~~

Labinlimang taon na ang nakakaraan...

KAUSAP ni Daddy ang ang isa sa mga kasosyo nito sa Hope Marketing. Iyon ang pangalan ng isa sa mga pinagkaabalahan nito these past few days.

Isa iyong company ng mga Home appliances, gadgets at Kitchenwares.

"Well, wala naman akong nakita na gusot o butas about my clients proposal so I suggest na idaan na natin ito sa board meetings next week?" Tinig ni Mr. Jonathan Villadencio.

"Sure. As far as I know, daanan naman sa majority ang nasabing projects." panatag na tugon ni Dad rito. Nakikinig lamang siya sa usapan ng mga ito na kinakalikot ang sariling tainga para may pagkabalahan.

"That was not my point, Jake." Pakli nito. "What I mean is, kung na-review mo ito ng husto, makikita mo na agad ang grounds at pwede mo na iyong dagdagan or bawasan. After all, it is you who was the biggest share in this company.You should study the whole proposal well. Sa akin ay paalala lang."

Hindi nito masisi si Jonathan kung ganito na ito ka-advanced mag-isip.

Hindi din biro ang pagiging namumuhunan.

In this nature of business, mas madalas mas mga dayuhan ang nagiging kapitalista.

"Don't worry about it. I'll check the proposal later again. For now, let's have some wine." Mayamaya ay ay ni Dad rito na noon lang napansin nandoon siya.

"By the way, I forgot to recognize. He is my son, his name is Jino. Kent Jino Zeke Domingo, my firstborn. "

Iyon ang pangalang binanggit ni Dad.

Parang natuwa naman ang kausap pagkakita sa akin. Marahan itong lumapit sa kaniya.

"Kent Jino Zeke Domingo, what a unique name huh!" ulit nito sa pangalan niya. Hinaplos naman nito ang buhok niya na parang inaamo ito.

Paluhod nito siyang kinausap dahil masyado itong mataas para magkausap sila. "By the way, I am Jonathan Khenn Villadencio, one of your dad's circle of friends."

Inilahad nito ang kamay sa kaniya upang makipagkamayan.

Hindi naman ako nag-inarte na agad na inabot ang nakalahad nitong palad . "It's nice to meet you po." Nakangiti kong wika pa.

Ngumiti naman ito sa kaniya."Nice to meet you as well."

Tumayo na ito dahil parang nakaramdam ng pangangawit. Hindi pa rin naman senior citizen ito. Sa tantiya niya ay nasa late 30's pa lang ito, hindi kagaya ng daddy niya na nasa 28 pa lamang.

"Shall we proceed? Malapad ang sala nitong bahay ko. We can get enough space and less privacy lalo pa sa pag-uusapan natin regarding for that matter." mayamaya ay sabi ng kaniyang Dad at binuhat siya.

"Well, if you insist." nakakibit-balikat nitong sagot.

"Then after me."

Sumunod naman si Jonathan sa likuran nila.

Hindi naman kahabaan ang kanilang nilakad dahil sa labas ang party over. Nang ganap na masapit ang sala place ay ibinaba na nito siya.

"Be with your uncle Jonathan. I just need to get inside and prepare wine for both of us." Mando nito sa anak na tango lang ang itinugon. " I'll be right back. " dagdag pa nitong tinapik ang anak sa balikat.

"Just excuse me. I'll just prepare our wine. Just feel at home. "

"Go ahead. Take your time. Just don't mind me here, I'm fine."

Tango din ang isinagot nito kay Mr. Jonathan.

He was left with him.

————

JINO was silently sitting on the other left side of the sofa while Jonathan sat on the right side.

"How old are you now?" mayamaya ay naisip nitong tanungin siya.

"Six years old po."

"Nice. Magkaedad kayo ng bunsong anak ko. She's also sixth like you."

Pilit siyang ngumiti rito kahit asiwa. Hindi siya masyadong palakausap sa mga bago pa lang niya kilala.

"Then where is she?" iyon ang naisipan niyang tanungin.

"Sad to say, but she was in Italy. Her mother was pure Spanish born. Once in a year lamang sila umuuwi dito, when it was Christmas and New years eve."

Medyo nalungkot siya para rito. Lalo na at nagbago ang anyo nito after telling those pity stories.

"By the way, I have a picture of her." mayamaya ay sabi nito. May dinukot ito sa bulsa ng suot na pantalon. Isang wallet. Binuksan nito iyon ay may dinukot.

Tumambad sa kaniya ang 2x2 picture ng sinasabi nitong anak. Iniabot into iyon sa kaniya.

"Here. Have a look."

Nangingiming inabot naman niya iyon.

Sinipat niya nang mabuti ang larawan.

Napakaganda ng batang babae. Kulot at maitim nitong buhok na lalong pinatingkad ng mga makakapal nitong mga kilay at pilik-mata.

Maging ang fair skin tone at matangos nitong ilong ay sobrang nakaka-attract.

"Wow." nanlaki ang mga mata niya sa paghanga. "She's so very beautiful!"

Napangiti ang ginoo sa sinabi niyang iyon.

"Yeah, super beautiful." segunda nito at pilit na ngumiti. Balang araw, I wish na magmet kayo, became friends with one another."

Napa'haha' siya sa sinabi nito.

"What's her name anyway?" muntik na niyang makalimutan ang itanong ang pangalan nito.

" Her name is, Rose Mary Gaile Villadencio. "

"Pareho kayong 3 words ang pangalan."

Lihim siyang naweirduhan sa mga sinasabi nito. Para kasing nerereto nito ang anak sa kaniya. Patuloy niyang pinagmamasdan ang larawan na para bang napagkit na ang mga titig niya rito.

'She's really beautiful.' his mind thought.

"You can also keep that photo for me." mayamaya ay wika nito na ikinagulat niya.

"Po?"

"Sabi ko, you can keep that photo if you want. But you must promise me, 'wag na 'wag mo itong iwawala. Promised?"

Gusto niya sanang ibalik ang photo rito pero nahiya na siya at idagdag pa na dumating na ang dad niya na may dala-dalang wine at champaigne glass.

"Here we go now. I'm sorry, natagalan ako." hinging dispensa nito sa kanila.

Nagbukas ito ng isang wine at dahan-dahang itinigis sa dalawang champagne glass.

Pagkatapos ay iniabot rito ang isang baso.

"Thanks." sabi ni G. Jonathan.

"Now, let's discuss it further."

Naisip niyang puro business matter itong pag uusapan ng dalawa kaya nagpasya siyang magpaalam.

"Dad, shall I go out? I am getting bored here."

Hindi naman tumanggi ang dad niya. "Okay, go ahead my son. We have so many important things to talk about. Enjoy your day!"

"Okay, Bye Dad." aniya at kumaway rito."Bye Mr. Jonathan."

Gumanti din ng kaway si G. Jonathan sa kaniya. "Bye, Jino."

Iyon lang at naiwan na ang dalawang busy sa pagkakaperahan ng mga ito.

Ilang sandali pa ay pabalik na siya sa party.

————

IYON ay naganap labinlimang taon na ang nakakaraan. Ngayon ay 22 years old na siya, graduated na at kasalukuyang nang magse-settled down sa pagpamilya.

Tungkol naman sa mapapangasawa niya at nasa 21 na ang babae. Legal at handa na sa pag-aasawa ang kanilang mga edad.

Minsan lang sa isang taon kung umuwi si Rose Mary Gaile sa Pilipinas. Dahil taga Spain ang ina nito, mas madalas itong nasa Barcelona o kung minsan ay nasa Italy.

Kasa-kasama ito palagi ng ina nitong si Mrs. Luz Ville De La Luna sa mga meeting along with the circle of families and friends nito sa iba't ibang karatig lugar ng Spanya.

Noong una, tanging friendly chat lang ang koneksiyon ng dalawa. Since magkaibigan sila sa F*c*b**k, naging madali sa kanila ang nakasubaybay sa daily life ng isa't isa, idagdag pa na mahilig silang mag-update ng buhay nila bawat araw.

Napirmi lang dito sa Cebu si Rose Mary after her mother passed two years ago. Simula noon ay no choice na ang dalaga kundi samahan ang Dad nito dito sa Pilipinas.

Naging daan iyon para maging magkaklase sila at magkakilala ng husto. Puwera pa doon sa mga business meetings at board meetings palagi na ginaganap halos isang beses kada buwan ng taon.

Since si Jino ang na-assigned dito sa mga dalawang branches ng Hope Marketing Incorporated sa Cebu, siya mismo ang palaging nakadestino para mamonitor ang finance at operation ng business nila rito. Kasama na din doon ang profit, development reports, at patuloy na pagyabong ng kanilang business.

Bale si Mr. Jonathan lang ang CEO pero it doesn't mean na siya na ang pinakamataas na position sa Hope. Hindi iyon alam ng Dad ni Rose Mary Gaile sapagkat gumamit siya ng code name sa business involvement papers niya.

Magiging protection ito sa kaniya, ayon sa utos at Pakiusap ng kaniyang Mommy Arianne.

Hindi na siya tumutol pa sa kagustuhan ng ina. Para sa kaniya, lahat ng sasabihin nito ay siya niyang kilos. Lahat ng payo at suhestiyon nito ay sinusunod niya ng walang halong alinlangan.

Nang matuklasan niya nga ang totoong pagkatao at ama niya ay saka niya narealized kung bakit iyon ginawa ng kaniyang ina.

Dahil doon, mas lalong lumalim ang tiwala nya sa mga anumang salita na bibigkasin ng kaniyang ina para sa kaniya. Para kay Jino, bawat sabihin ng ina niya ay katumbas ng buhay niya na kapag hindi niya sinunod ay siya din ang mapapahamak.

Kaya nga heto at alangan siyang magpakasal sa babae dahil sa sinabi sa kaniya nakaraan ng kaniyang ina.

Gayunman ay mas pinakinggan niya na lamang kung ano ang isinisigaw ng puso niya. Para sa kaniya ay walang masamang dala ang pagpapakasal niya kay Rose Mary Gaile Villadencio.

Ang alam niya lang mahal niya ito at handa siyang ibigay rito ang kaligayahang magpapasaya rito— ang kanilang nalalapit na pagpakasal.

————

MALALAKAS na kabog ng didbib ang sumalakay sa akin pagkakita ko Kay Rose Mary Gaile na pababa ng mala-palasyong hagdan. Para akong nakakita ng isang diwatang nagniningning at nakangiti sa akin.

Ewan ko kung napansin iyon ni Mr. Jonathan pero parang batid ko na busy pa ito para makita kung ano man ang nakikita ko ngayon.

Rose Mary looks so alluring. Wearing a red dress with red dull shoes, she became like a beautiful red riding hood. The difference is, she's not wearing any hood just to cover her holistic figure!

I also noticed she's wearing a red necklace with a yellow pendant rose. She also had red earrings on her ears.

I didn't know how long I had been nailed on where I stand.

Basta ang alam ko lang, napanganga ako sa hanga sa isang napakagandang nilalang na bumababa sa hagdan.

Agad akong lumapit upang abutin ang kamay niya nang matiyak kong malapit na siya sa paanan ng hagdan.

Nakangiti namang iniabot nito sa akin ang kaniyang mga kamay na di kalaunan ay agad kong sinilyuhan ng halik.

"Shall we go?" Yaya ni Rose Marie sa kaniya.

Tango lang ang itinugon jiya at hawak kamay na silang lumakad. Sumaglit muna si Rose Mary sa Dad nito upang magpaalam.

"Dad, tutuloy na po kami ni Jino." Wika nito na niyakap buhat sa likuran ang ama.

"Ganoon ba? E kung ganoon, mag-iingat kayo sa biyahe." Tugon lamang nito na hindi inaalis ang mga mata sa ginagawa nito.

"Tutuloy na po kami." Kiming wika niya naman na alanganing tumawag rito ng Dad. Sa totoo lang ay iyon na din sana ang plano niya dahil ika nga ay malapit na din silang ikasal ni Rose Mary kaya lang ay hindi pa talaga niya kayang mag'dad' dito sa hindi niya malamang dahilan.

"Sige, Jino. Ikaw na ang bahala sa anak ko ha? Mananagot ka sa akin kapag may nangyaring masama sa nag-iisang prinsesa ko." May himig pagbabanta na pahayag nito. Nginitian na lamang niya iyon at hindi na pinansin pa sapagkat alam niya ring nagbibiro lang din ito.

Sanay na sanay na din siya sa pagiging maawtoridad na klase ng pakikipag usap nito sa kaniya kaya balewala na lang ang mga iyon.

"Dad naman!" Namumulang pakli ni Rose Mary na waring nahihiya sa inasta ng Dad niya.

"Huwag po kayong mag-alala, sir Jonathan. Hanggang ako po ang kasama ni Rose Mary ay wala pong masamang mangyayari rito dahil hindi ko po iyon hahayaang mangyari." Taus sa pusong wika naman niya na kita sa mga mukha ang pagiging sincered.

Napangiti naman si Rose Mary na nilapitan ako. Hinapit ko naman ang beywang ng babaeng pinakamamahal ko kahit alam kong nasa paligid lang ang Dad nito.

Sukat naman sa sinabi ko ay napalingon si Sir Jonathan. Marahan nitong tinanggal ang suot na de-gradong salamin at tinapunan kami ng sulyap.

"Dapat lang, Jino. She's everything that I have so you should take care of her as yourself." Muling litanya nito sa mga naunang sinabi pa kanina.

"Don't worry sir." Panatag niyang tugon. "You can count on me. By the way, tutuloy na po kami bago pa man kami mala-late." Putol na niya upang Hindi na humaba pa ang usapan.

"Okay! Bye to the two of you!"

"Bye too, sir Jonathan."

"Bye, Dad."

((Chapter Alert : See Chapter Sixty ng Arianne's Revenge for clarifications. Thank You!"

————

MATAPOS ang couple orientation ng dalawa ay naisip ni Jino na gumala muna sila ni Rose Mary sa isang sikat at luxurious mall na kilala sa buong Cebu.

Gusto niyang i-treat si Rose Mary ng mga bagay na makikita nito sa paglilibot nila. Alam niyang may kakayahang bumili ang babae ng mga gusto nito pero siyempre ay iba pa din ang regalo at bigay ng taong nagmamahal sa iyo.

Giving gifts is like sharing the heart especially to your loved ones. It is another way of showing them worth and appreciating their values on one's life.

Isang bagay na gusto din niyang maramdaman ni Rose Mary galing sa kaniya.

Hindi naman tumanggi ang dalaga kaya wala siyang naging problema. Matapos nilang ikutin ang buong mall ay galak na galak si Rose Mary na kapit-kamay nitong tinitigan siya nang palabas na sila atkasalukuyang nasa lobby na nang huminto ito sa paghakbang na siya naman ipinagtaka niya.

"Jino?" Tawag nito sa pangalan niya.

"Yes, sweetheart?" Tugon naman niya rito na hinarap ang dalaga.

"Thank you for everything... For this ..." Anito na itinuro ang mga pinamili naming tangan-tangan ko. "You made me totally happy."

Ngiti lang ang itinugon ko sa kaniya. "You don't need to thank me anyway. I am your fiancee and sooner, we will get married. This is just another way around how I will cherish you."

Nakita kong kumislap ang mga mata ni Rose Mary. Bahagyang kumibot ang mga labi nito, nanunukso... nanghahamon.

At kung bakit sa gitna man ng napakaraming tao at pagiging public place niyon ay ano't Hindi siya nakaramdam ng hiya na marami ang posibleng manood sa kanila.

Natagpuan na lamang niya ang sariling sakop ng sariling labi ang labi ng dalaga. Matagal at mariin ang halik na iyon. Hindi na nila inalintana ang tinginan ng iba pang mga mall goers sa kanila.

What will make them shy anyway? As long as they are together and happy, there is nothing to be afraid of.

Love is what makes the world merrier. Without love, there are no compliments of goodness and sweetness in this world.

And till they are one and in a harmonic mutually belongs to each other, they have nothing to worry about.

————

"O Jino, where have you been?" Salubong ni Lolo Fredirico sa kaniya ng gabing iyon. Alas siyete na nang siya ay ganap na makauwi. Sandali niya lang ihinatid si Rose Mary at hindi na siya nagtagal doon at agad na ding umuwi sa Mansiyon de Domingo.

At heto nga ay sinalubong sya ng pangungusisa ng Lolo niya dahil sa maghapon siyang wala sa bahay.

"You've gone all day along huh? Have you forgotten to tell us your whereabouts?" Dagdag na sermon nito sa kaniya.

"I am sorry, Lolo. I'm afraid that Lola Zenaida would be so worried about me." Hinging dispensa niya na lamang rito na nakayuko dahil sa hindi niya magawang tingnan ang mukha nito.

"Absolutely." Maagap na tugon nito. "There she was in the kitchen. Come to see her immediately. She's been waiting for you to come home."

Agad na siyang dumiretso sa kitchen para makita siya ng Lola niya na ayon dito ay alalang-alala sa kaniya. Nagpapasalamat naman siya na hindi siya nasabon ng Lolo niya. Akala nga niya kanina ay magagalit ito ng sobra-sobra.

Kunsabagay ay hindi naman talaga siya nagpaalam dito. Nandoon na nga na alam ng mga ito na ikakasal na siya pero hindi naman ibig sabihin noon ay hindi na siya magpapaalam pa sa mga ito.