All Chapters of Shameless Hours (Tagalog): Chapter 21 - Chapter 30

PAHINA 20I know what's right or wrong, but I realize. Kahit alam mo na pala ang gagawin, maling-mali pa rin ang pagpili mo ng tama. I could say throughout this years that I live in this world of tempting and seducing someone---is a bad habit at all. When money is...involved.Seven years had passed and I have now a stable job. Yes! Stable job that can pay me as high as you expected. I am the manipulator, but can't be deceive.

Pahina 22Mas pinili kong lumabas ng bahay para makapagpahangin. Naisipan kong maglakad-lakad na muna rito sa labas kahit na kitang-kita ko na ang sikat ng araw. Seryoso na akong naglalakad ng magawi ang mata ko sa suot ko ngayon."Showta! Hindi pa nga pala ako nakapagbihis." wala ng lingon-lingon pa. Pagkarating ko sa kwarto ay kaagad na naligo at nag-ayos, naka-upo na ako ngayon sa aking maliit na upuang may sandalan. Nakaharap ako ngayon sa aking malaking

Pahina 24Dalawang linggo ang nakalipas simula noong nagkita ulit kami ni Greg ng malapitan. Hindi ko lubos maisip kung bakit ganoon pa rin ang nararamdaman ko sa kanya, kahit na labis-labis ang pagkamuhi ko sa kanya. Bakit hanggang ngayon siya pa rin ang itinitibok nitong tanga kong puso. Kung pwede nga lang higitin ang buhay na buhay kung puso sa mismong dibdib ko ay ginawa ko na, para itapon ito at maghanap ng ibang puso. Natatakot ako, natatakot hindi d

Pahina 26"Alam mo Ivez, hindi ka nakakatuwa. Diyan ka na nga." dali-dali kong inihakbang ang mga paa ko papalayo sa kaibigan. Hindi ko kayang magdesisyon nang hindi ko pa pinag-iisipan.Hindi naman kasi tama na kahit wala akong gusto sa kanya, e bibigyan ko siya ng pagkakataong patunayan ang sarili niya sa akin. Hindi pa umaalim ang sugat sa nakaraan, wala akong balak na punan ng pasakit ang aking kalooban.

Pahina 28Buong araw lang akong nakatitig sa bulaklak na bigay sa akin kanina ni Ivez, pati na rin ang tsokolateng nakabalot ng gold na foil. Kaibigan ko si Ivez, naging malapit kami simula no'ng mapadpad kami ni tita rito sa siyudad. Wala kaming ni sinong mahihingan ng tulong, sa kadahilanang wala kaming kapamilya na naririto. Bukod-tangi lang kaming dalawa ni tita na umalis sa probinsya para ilayo ang aming mga sarili sa mga alaalang mapanakit.