All Chapters of Color of Detachment (Tagalog) : Chapter 21 - Chapter 30

“IS THAT FAUZIA?” lumingon yung lalaking bahagyang tirik ang buhok kay Austin.Hindi siya sinagot ni Austin, lumakad lamang siya palapit sa kaniya pagkatapos patayin ang stove.May ngiti agad itong sinalubong sakaniya at doon niya lang nakita na may dimples pala ang binata na lalong nagpagwapo sa mukha nito.Bahagya siyang napailing dahil sa naisip at muling iniangat ang tingin kay Austin na ngayon ay nasa harapan niya na.“Are you okay?” hinila siya nito paalis sa nabasag na vase. “Baka mabubog ka, teka lang linisin ko muna.” Ipinaupo siya nito sa couch bago ito bumalik sa nabasag niyang vase.Sumulpot ang hindi kilalang lalaki sa harapan niya na ikinagulat niya, may ngiti itong salubong, tulad ni Austin may biloy ito at kumpara kay Austin mas maputi ito sa kaniya.“Hey, tinatakot mo naman yung dalaga.” Pinitik ito ni Larkspur sa noo.“Aray, ganda-ganda ng ngiti ko nakakatakot?” Himas niya sa noo nito. “Tinakot ba kita?” may ngiting baling sakaniya ng lalaki.“Er, ahm…” hindi niya ala

SIGURO ito na nga ang oras para lumabas siya at buksan ang sarili. Pumayag na siya dito bago sinimulan nang umaakyat.Bago pa man siya mag-ayos sa kwarto, nagpaalam siya kay Austin. “Austin we’re going to the Fab Café.” Mabilis namang nakapagreply si Austin sa kaniya.Austin: Sad, hindi ako ang unang magpapalabas sayo sa bahay. By the way, your closet is full of your clothes Lystra gave it to you. Ingat palagi muah muah 😘Naiiling siyang ngumiti, kahit pa hindi kaharap ang binata hindi naging normal ang tibok ng puso niya.Tumayo na siya papunta sa walk-in closet, pagbukas niya bumagsak ang panga niya sa nakita.`These are so fancy! Mukhang hindi babagay saakin.`Matagal-tagal din siyang naghanap ng masu-suot, ang pinili na lang niya ay ang jeans at pinaresan ng puff sleeves na kulay garing.Her nose scrunched when she saw so many shoes in the shoe rack. Puro sandals iyon at ang iba ay heels.Lumaki man siya sa mayaman na pamilya pero ni kailan hindi siya nakasuot ng mga ganito.Ang p

DALA NG PAGOD, hindi na niya naiwasan pang matulog sa byahe, nagising na lamang siya nang gisingin siya ng kaibigan.Gabi na ng makauwi sila.Pansamantala muna sila nag-usap patungkol sa nangyari kanina.“That was one of the best we’ve ever done, that was massive! Grabe,” ani Lysandros, hindi pa rin makapaniwala sa nangyari.“Yea, I agree. It was one of the deadliest we’ve fought.” Tumatangong sangayon ni Renzo habang iniikot ang swivel chair.They’re in SJ Building, they are busy reviewing their recent missions as well as the backgrounds of Triumvirs. “I feel so down, they don’t deserve this kind of misery,” mababang boses na salita ni Divine habang hinihilot ang sentido.“I want this Triumvir mystery to be taken down to hell. How could they do these shits? Kapamilya ba sila ni satanas?” Larkspur let out a big blow whilst he typed on his laptop.“Shall we go home? I’m so exhausted,” sambit sa kanila ni Lennon na kakatapos lamang maglinis ng sarili.“Yea, we should, let’s get some res

THE LAST WORD was different but it feels nostalgic. Austin’s voice had a resemblance to his voice too. She sighed and shook off the thought.She changed the topic. “Sabi ni Shanoa meron kayong pinatayong bahay-ampunan nila Divine?” “Yea, anim na taon na iyon. Bakit mo naitanong?” he inquired, his arms were still enfolded on her waist.She scratched her nape that made Austin giggled because of her adorability. “Gusto ko sanang pumunta doon, pwede ba? Saka sabi rin ni Lystra pag-uwi niyo pupunta tayo doon? Pwede ba?” Excitement was written all over her face.“Yes, of course. Let’s go in the afternoon,” anito na mas ikinalapad pa ng ngiti niya. “Let’s have a breakfast, itu-tour kita sa SJ o kung anong gusto mo, doon tayo.” Lalong lumapad ang ngiti niya.Sabay silang bumaba at nag-agahan.Wala pang tao sa baba, lahat ng mga tao sa bahay ay tulog pa. Sila pa lang ang gising, masyado pang maaga.Nakatitig lamang si Fauzia sa likod ng binata na ngayon ay nagluluto ng kanilang agahan, nakahal

AFTER that interaction with that man was really traumatic for her. She is very blessed that Austin didn’t abandon nor neglected her.Maayos naman na siya pero nangabgati ba siyang nagtanong kay Austin patungkol sa pinabgyarihan, maybe she’ll asked him later. She’s intrigued at what he’s feeling after his father showed up all of a sudden. When afternoon came, the two decided to eat in Hapagkainan, their dish was good. She would like to go more often to their restaurant.As they were eating, they talked about the SJ’s people. “So ‘yung mga biktima, dito na nanirahan? At pumayag sila? Paano ‘yung ibang pamilya nila? Iyong mga magulang?” usisa niya.“Some work here, some doesn’t. Their services are free, that’s the rule here. Binuo ang SJ para sa kalayaan, binuo ito ng walang bayad,” he discontinued. “Ang mga nanatili dito ay para sa mga kaligtasan nila. The majority of people doesn’t have a home nor family, kaya kinupkop na sila ng SJ,” pagpapatuloy niya. “Ang mga bata naman ay nasa pan