All Chapters of Love Revenge Game : Chapter 21 - Chapter 30

Kinapa-kapa ko ang aking bagahe upang damputin ang mineral na tubig dahil sa akoʼy nagkaroon ng sinok. Sinubukan kong aplayan ang aral na itinuro sa akin ni lola kapag umatake ako ng sinok: lumanghap at huminga nang palabas nang pabalik-balik. Ginawa ko ito nang pabalik-balik upang mapuksa ang aking sinok. Muntik na akong mabilaukan nang matanaw ang ilustrasyon ni Khiel na kalalabas lamang ng kaniyang awto, saka masusing pinagmasdan ang kabuuan ng edipisyo na may ngiti sa kaniyang labi. “Ano kaya ang kaniyang layunin sa kompanya ni Raze? Sinu-sino kaya ang pakay niya kung wala naman ang may-ari ng VGLC?” Nagkasalubong ang aming mata, sapagkat nasa bandang kaliwa ako na nakatayo malapit sa poste ng koridor. Ilang beses itong napangiwi at nanlilisik ang mga mata na tila may nais itong iparating. “Hindi na tayo magkikita! Pangako, kung magkita man tayo, sasayaw ako sa kalagitnaan ng kalsada ng i

Nagising na lang ako dahil sa kinulubit at niyuyog ni Nica ang balikat ko. Sa sobrang dami na kailangan tapusin ay hindi ko namalayan na nakatulog ako sa lamesa. Nag-inat muna ako bago tumuwid ng upo. Tiningnan ko ang aking relo sa may pulsuhan para malaman ang oras. Bumuga ako nang malalim na hininga nang matuklasan ang oras. “Salamat sa Diyos, sapagkat alas-singko pa lamang. Buong akala koʼy alas-saia na.” Napahalakhak naman ito, sakaaking nilibot ang aking mga paningin sa mga katabi kong desk na walang laman ng mga sangkatauhan. Natuklasan ko na kami na lamang dalawa ni Nica ang narito sa loob ng opisina. Sa gulat, kaagad akong napatayo.  “Napasarap yata ang tulog mo, mahal na reyna,” pang-aasar niya sa akin. “Ilang minuto na lamang ay papatak na sa alas-siyente ang orasan. Kaya kung ako sa 'yo, magdahan-dahan ka nang maimpake, sapagkat baka maabutan tayo nang nakakatakot na

Akmang yayakapin na sana ako ni Clifford na nakapikit pa ang mga mata nang kaagad ko itong iniwasan at nagtungo sa ekstritoryo ni Raze, sabay inilapag ang mga ipinapabigay ni Ms. Millano.  “Oh my gosh, Clifford! She didnʼt want your stupid hug!” pang-aasar ni Crystal sa kaniya kung kayaʼt narinig ko ang pagtamlay ng boses ni Clifford.  “Mr. Villaruel, narito na po ang mga ipinasikaso ninyo kay Ms. Millano.” Inilapag ko ang unang polder sa kaniyang mesa. “Ang pangalawang polder na ito ay naglalaman ng mga investments ninyo sa ibang panig ng kompanya kaya kinakailangan niyo pong lagdaan upang maipasa na sa nakatataas.” Inilapag ko ang huling dokumento kaya binuklat niya ang ito.  “Ballpen,” utos niya rito kaya napabaling ang aking atensiyon sa bandang dulo ng kaniyang mesa, na kung saan naroon ang ibaʼt ibang klase ng ballpen.  Nang ak

Sa kasusulyap sa basa at nangangamoy na gitara na dala-dala ni Clifford kanina sa paghaharana, hindi ko namalayan na ang mga inilapag kong mga damit mula sa aking gabinete ay nalaglag sa sahig na makatutulong sana kina Raze at Clifford. Kaya itinupi ko ito, saka ibinalik sa loob ng aparador para balikan ang kalagayan ng gitara.  Dinampot ko naman ang basahan na nilabhan at ibinabad ko sa araw upang maging presentable o dalisay sa susunod na paggamit, sapagkat hangarin kong puksain ang amoy. Walang pag-aalinlangan ko itong sinumulan sa kapupunas habang nasa banyo ang dalawa upang ibabad ang sarili sa tubig.  Nagsitaasan ang aking mga balahibo nang aking mahawakan ito. “Sana hindi ko na lamang ito muling nakita, sapagkat, tinitiyak kong dadalhin muli ako ng aking nakaraan na kasama siya.” Sinaklaw ko ang kabuuan ng gitara, saka panandalian ipinikit ang aking mata habang marubdob kong ipinahinga ang aking sarili sa kama.&n

Unti-unti kong naririnig ang pagtugtog ng mga gulong ng tambol sa kapaligiran na nagpapakabog ng aking puso nang pagkahibang. Dahil sa aking pagkailang at pagkautal, kaagad na nadama nito ni Clifford kayaʼt siniguro niya na iwasan ang katanungan ni Raze.  “Ano ka ba naman, Zyckiel!” pekeng halakhak niya. “Past is past!” Tinapik-tapik niya nang paulit-ulit ang balikat ni Raze. “Ako na lamang magtatanong.” Humarap si Clifford sa akin. “What is the biggest regret you did in your life?” pag-iiba niya ng katanungan.  Nakahinga na lamang ako nang maimis dahil sa pagsalba sa akin ni Clifford. “The biggest regret Iʼve done in my life is deciding on my own without asking any opinion of others,” tanging sagot ko sa kaniya nang malumbay.  Pumalakpak naman ito. “Nice, crush! Mukhang natuturuan ka nang magsalita ng Ingles sa loob ng edipisyo ni Mr. Villa