All Chapters of The Story Of Us: Chapter 21 - Chapter 30

Hindi siya nagbibiro... pero bakit?Nasa kwarto na ako at nagpapahinga, hinatid ako roon ni Jae matapos magamot ang sugat ko sa clinic at hindi na pinalabas pa.I was insisting na okay na ako at pwede na akong bumalik kung saan nagaganap ang team building games nila ngunit hindi na niya ako hinayaang bumalik pa roon. Sa halip ay inihatid niya ako ng diretso sa kwarto at sinabihang huwag na muna akong lumabas."Listen to me, Eli. Huwag matigas ang ulo mo, baka mamaya lang paglabas ko makita na kita ulit doon sa field.""Hindi nga!" Paulit-ulit naman 'to. Itinaboy ko na siya palabas dahil naririndi na ako sa mga paalala niya pero bago pa siya tuluyang makaalis ay muli na naman niya akong binalinga."I am watching you, I don't want to see you roaming around. Magpahinga ka muna rito, susunduin kita mamaya for dinner.""Ginagawa mo na naman akong bata."

Eksaktong tatlong araw mula nang sumama kami ni Chu kay Jae ay nakapasok naman na ako. May galos pa at sugat ang kamay ko ngunit hindi na iyon namamaga at kaya ko nang ikilos, kaya naman kahit panay ang awat pa sa akin ni Chu ay hindi ko ito pinakinggan. Nag-asikaso na ako ng pagpapasok at maaagang nagtungo sa opisina.Nasa bukana pa lang ako ng pintuan papasok ay agad ko nang napansin ang matatalim na tinging ibinabato sa akin ni Maple. Hindi ko alam kung para saan iyon pero mukhang nahuhulaan ko na. Sa tabi naman nito ay naroon si Chu na kabaliktaran naman niya ang ipinapakita sa akin. Malapad ang naging pagkakangiti nito na siya naman ipinagtakha ko.Nilapitan ko silang dalawa paglapag ko ng bag ko sa mesa. Nakatitig pa rin sila sa akin nang may magkaibang reaksyon kaya naman ako na ang unang nagtanong sa kanila."Anong eksena ninyong dalawa?""At kami pa talaga itong may eksena? Ako nga itong dapat na magt

Ilang beses akong nagpakurap-kurap upang siguruhing hindi ako pinaglalaruan ng mga mata ko. Kinusot ko rin ang mga ito nang hindi pa rin ako makumbinsing tama ang nakikita ko, I am seeing Jae. He is standing in fron of me as I am waiting for my coffee to be drawn at a vending machine na nasa lobby mismo ng ospital.Si Jae ba talaga 'to? Baka naman kamukha lang?Matapos magpailing-iling ay binalewala ako ang isiping iyon at saka patuloy na hinintay ang papatapos ng pagpuno sa baso ko ng kape mula sa vending machine.Nang mapuno ay akma ko nang kukunin sana iyon ngunit may isang kamay na pumigil sa lamay ko. Wala sa loon na nilingon ko iyo  at nakita ang nagtatanong namukha ni Jae habang nakatingin sa akin."Can't you see me? Hindi mo ba nakikilala ang boyfriend mo?""H-ha? J-Jae, ikaw ba iyan?""At sino pa sa tingin mo? Ang akala ko ay mapapansin mo na ako kanina no

Kakauwi ko lang galing ng Isabela. Thankfully, Mama and Papa were both okay. Good thing rin na pinayagan ako ni Adrien na magpaiwan matapos niyang mauna pabalik ng Manila. He told me to take my time and I can never be grateful dahil sa sobrang bait niya sa akin, na hindi ko na rin alam kung kailan nagsimula.Then there's Jae, na bagamat tinigilan na ako sa kakatanong kung pwede bang totohanin na namin ang lahat ay hindi naman siya tumigil ng kakapadala ng bulaklak kina mama. Ilang beses na rin akong sinita no ate dahil sa koneksyon ko sa kanya ngunit hindi naman na kami nakapag-usap. Hindi ko tuloy nalaman kung bakit galit na galit siya kay Jae, na ayaw rin namang sabihin ng huli.Pinabayaan ko na lang ang bagay na iyon, saka ko na poproblemahin ang issue nila ate at Jae dahil kailangan kong makarating sa opisina in fifteen minutes dahil kung hindi ay lagot ako kay Maple.Matapos magbihis ay agad akong lumabas ng bahay pada s

"Sigirado akong iba ang pakay niyan kaya iyan nandiyan." Hindi na napigilan ni Maple ang maglabas ng pagkainis dahil sa mga sinabi ko sa kanila. Ka-videocall ko silang dalawa ni Chu habang si Jae naman ay kinakausap si Lauren sa isang bahagi ng sala. Mula sa kinauupuan ko ay kita ko at halata ang tensyon sa pagitan nila. Lalo na ang hindi maitagong inis ni Jae simula nang makita niya ito kanina. "O eh bakit daw nandiyan? Akala ko talaga wala siyang bilang o isa lang sa mga empleyado ng JYB Interiors, iyon pala may something." Si Chu naman ang sumingit ng pagsasalita. "O eh ano bang sabi ni JYB sa iyo? Sinetch daw iuang babaitang iyan?""Hindi pa ulit kami nagkakausap. Hinayaan ko muna silang dalawa, pero ang sabi sa akin ni Mang Nestor, kababata raw ni Jar iyang si Lauren.""Sino naman si Mang Nestor?" Nag-uusisang tanong ni Chu na bagamat abala sa ginagawa nito ay nagawa pa rin magtanong. "Iyong caretaker dito sa rest house.""K