BUMABA siya sa komedor kinabukasan para mag-agahan pero walang nakahaing pagkain. Sinipat niya ang suot na wristwatch, past seven palang. Paglabas niya ng komedor ay parating naman si Manang Doray dala ang isang tray. Magtatanong sana siya pero naunahan na siya nito.

MABILIS siyang nag-angat ng tingin nang marinig ang patunog ng knob ng Music Room. Pero napalis ang matamis niyang ngiti nang si Jane ang iniluwa ng pinto. Gaya ng dati, napakaganda parin nito. Maalindog, pero wala siyang maramdamang anumang espesyal na damdamin rito.

KINAGABIHAN, kinikilig niyang iniipit sa notebook na ibinigay sa kanya ni Arthur ang rose na galing kay Raphael. Par

“THEY tried to catch me, pero mailap ang puso ko. But then you came, tinitigan mo ako, sininghalan, tapos tinarayan. Na-amuse ako kasi sa kabila ng lahat umupo ako sa tabi mo. Kung ibang babae ka lang baka iniwan na kita. Pero ang mga mata mo, kahit umiiyak ka, parang sila ang nagsasabing kailangan mo ako. At gusto kong protektahan ka, naramdaman ko iyon sa simpleng pagtatama lang ng ating mga mata. Pero nung ngumiti ka, nung nakilala na kita, nakakatawa mang isipin pero kahit magkasama tayo dito sa bahay namimiss kita? I’m sorry pero talagang mahal na kita” madamdaming hayag ng binata na niyuko pa siya kay

“LET’S dance?” isang oras mula nang dumating sila sa party ni Maia ay noon siya niyayang magsayaw ni Raphael. “H-Ha?” kanina lang niya sinagot ang binata kaya malamang iyon ang dahilan kung bakit parang nakakaramdam parin siya ng kaba ngayon.“Come, ayokong matapos ang gabing ito