Malaking ang ngiti kong naglalakad papunta sa condo ni Kupido. I was happy because at last, I'm going to see him. Ang bilis lang ng oras at isang linggo na agad ang lumipas at excited akong makita siya ulit. Sinulit lang namin ang pag-uusap sa isa't isa through texts and video calls. Minsan ay natatawagan ko siya ng bagong gising and sometimes while he's taking his dinner.  I can see longing and sadness on his exhausted eyes whenever he's talking to me. He'll always tell me that he misses me and how he wanted to go home everytime he thinks about me. Wala naman akong magawa dahil kahit gustuhin ko mang bumisita sa kanya ay hindi ko magawa dahil busy rin ako sa kompanya. I'm the heiress so I can't miss every meetings. When I finally reached his condo, I used my key card to open the door. Sumalubong sa akin ang pamilyar na amoy niya kaya napatigil ako saglit. Ahh, I miss him. I was ta

Tears started falling down from my eyes. Hindi ko na mabilang kung ilang beses na akong umiyak sa araw na ito. Ang alam ko lang ay pagod na ko sa lahat ng kasinungalingan at gusto ko ng malaman ang katotohanan. I parked near his café. I asked him to meet me here, kung saan kami unang nagkita. I want him to remember how we met each other as well as the truth coming out from his mouth.  Lumapit ako sa bench na halos ilang metro lang ang layo sa café niya. Ang sagot niya sa'kin kanina ay susunod siya sa akin kaya hihintayin ko siya. May ilaw na nagmumula sa café niya na nasisigurado kong pasara na, at may ilaw din na nagmumula sa poste na malapit sa bench na inuuupuan ko. Nanlalabo ang paningin ko ngunit isinawalang bahala ko lang.  I keep on looking at my phone habang pinagmamasdan ko ang mga taong unti-unti nang nawawala at umaalis. Umaasa pa rin ako sa mga pangako niya, sa mga sinabi niya a

My head hurts like hell. Dahan-dahan akong bumangon mula sa pagkakahiga ko sa kama. Ang una ko agad napansin ay ang texture ng hinihigaan ko. I know how my pillow and bedsheet feels like.  Iginala ko ang mata ko. Unfamiliar. Dumapo agad ang tingin ko sa cr at nakahinga ng maluwag. I thought I'm on someone else house ngunit napansin ko kaagad ang cr at ang buong kuwarto na halos walang personal na gamit. I know that I'm in a hotel room somewhere. My head is throbbing, so are my eyes. Ang sakit ng mata ko sa kakaiyak kagabi. Even though my head hurts, I manage to stand and fix my things. Dumiretso ako sa cr na nasa loob ng hotel room at inayos ang sarili ko. As I put concealer below my eyes, I remembered what caused me to be like this.  I closed my eyes as I felt a lone tear escape my eye. Sariwang-sariwa pa ang sakit na nararamdaman ko and it can't stop me from crying over again. Hindi naman

"I am willing to invest 3.5 million in your company," I was sipping on my juice when Madam Christina said that. Muntik pa akong mahulunan dahil sa gulat. "That's a very huge amount," I said formally, tinago ko ang pagkagulat at ipinakita ang formality sa boses ko. Bago kami makapag-usap ng ganito ay ang tagal kong hinanap ang table na pina reserve niya. Kinailangan ko pang i-contact ang secretary ko dahil 'yung boss ay hindi alam kung ano ang name na under reservation.  When I reached her table, nagulat ako dahil mukha siyang bata. I mean, since she called herself Madam Christina, I thought she was in her 60's already pero hindi. She's wearing a sun dress and a brown cat eye shades. May hawak siyang pouch and she looked intimidating.  We shaked our hands and introduced ourselves to each other before we reached this far. "I asked my inaanak kasi kung saan ako pwedeng mag

Wearing my white and cream asymmetric dress paired with ankle strap platform heels with my vintage chanel bag, I entered the building. Today is Monday, all my employees are busy as they entertain clients. Sa bawat pagdaan ko ay babatiin ako ng mga empleyado na babatiin ko rin pabalik nang hindi ngumingiti.  Dumiretso ako sa elevator bago kinuha ang cellphone galing sa bag ko. It is nine in the morning. Ang aga-aga pero busy na agad ang mga tao. I did not even notice that I'm alone here.  When it stopped on my office floor, I walked outside. Sinalubong ako ng secretary kong may hawak na bulaklak.  Isang linggo na ang nakaraan matapos ang birthday ni Devan and since that week, I've been receiving white roses and americano every morning. Ngayong umaga naman ay may kasamang pancakes. Kinuha ko sa kamay niya ang Americano at pancakes. Good thing I haven't had my breakfa