SAVI’S POV“Anak, doon ka muna ulit kina Lolo mo, ha? May gagawin lang si Mommy.” Pagkausap ko kay Aiken habang kumakain siya ng spaghetti. Again.Agad namang nagliwanag ang mukha ng anak ko. “Talaga po, Mommy? Yes!” Masaya niyang saad.Mahigit isang buwan na kami rito at masasabi kong sa loob noon ay mabilis na nakapag-adjust ang anak ko sa kapaligiran dito. Lalo na sa mga taong nakakasama nito. Marunong na rin siyang mag-Filipino pero may bahid pa rin ng konting accent. Hindi naman maiiwasan iyon lalo pa't nasanay siya sa London.Pero nakakatuwa na sobrang close agad niya sa parents ni Aiden. Ayaw na ngang humiwalay, e. Tsaka palaging may bitbit siyang mga laruan at damit sa tuwing sinusundo ko siya kina Mommy (Iyon daw ang itawag ko sa kanila) o kaya naman kapag hinahatid nila pauwi si Aiken. Mukhang spoiled na agad sa kanila ang anak ko. Siguro kasi unang apo nila kay Aide

SAVI’S POVMaaga akong gumising. Naupo ako sa kama at tinakpan ko ang hubad kong katawan gamit ang puting kumot. Bumaba ang tingin ko sa lalaking mahimbing na natutulog sa tabi ko. Alas-tres pa lang ng madaling araw kaya tulog-tulog pa siya ngayon. Maingat kong hinimas-himas ang buhok niya para hindi siya magising. Mami-miss ko ang inosenteng lalaking 'to na bumihag sa mailap kong puso. Pinakatitigan ko ang mukha niya at kinabisado lahat ng parte nito. I caressed his nose, down to his reddish cheeks, using my right thumb. And last, to his soft lips. Parang may nag-uudyok sa‘kin na halikan siya kaya ginawa ko. Dumukwang ako palapit sa kanya at pinaglapat ang aming mga labi. Hindi ako gumalaw dahil baka magising siya. Isang minutong magkalapat ang aming mga labi. Mariin akong napapikit at hinayaang tumulo ang isang butil ng luha sa aking mata. At kasabay nang pagmulat ng mga mata ko ay ang unti-unting paglayo ko sa kanya.

BLUE’S POVHuminga ako ng malalim bago mahigpit na kinapitan ang anak ko. Ayaw ko man siyang isama rito ay wala akong pagpipilian. Umalis sina Mom and Dad at iniwan nila sa‘kin si Aiken. Hindi ko naman siya pwedeng iwanan sa mansion dahil alam kong hahanapin niya lang ako at baka hindi siya mapatahan ng mga katulong kung sakali man na sumpungin ng iyak.  “Cover your nose, kiddo.” Utos ko bago nagsimulang humakbang papasok sa maingay na lugar na may nagsasayawang mga ilaw at tao. Pinagtitinginan kami ng anak ko pero hindi ko na lang sila pinansin. Iginala ko ang paningin ko sa loob at nakahinga ako ng maluwag nang makita ang hinahanap. Mabilis akong nagtungo sa VIP lounge kung saan masayang nagkukwentuhan sina Evans at mga kaibigan ko kasama ang dalawang familiar na lalaki. Hindi ko lang matandaan kung saan at paano ko sila nakikilala. “Tito Sungit!” Mabilis na kumawala sa pagkakarga ko si Aike

SAVI’S POVMedyo tanghali na ako nagising kinabukasan dahil na rin siguro sa pagod. Wala na si Aiden sa kama. Siguro ay pumasok na siya sa company. We just had our sexy time last night at ang lokong 'yon, walang kapaguran. Magdamag niya akong ginapang at mag-a-alas tres na ng madaling araw bago niya ako tinigilan. Halatang na-miss ako ng loko. Sabik na sabik eh. Hihi. It's been a week since we got here in the Philippines. Yes, we are back. Nagkaproblema kasi sa kompanya niya at kinakailangan siya roon. Aiden asked me to come home with him together with Aiken since he doesn't want us to leave there in London. He's worrying about our safety. And also, gusto niyang magsama na kami sa iisang bahay. And who am I to reject that offer? I love Aiden and I'm willing to be with him forever. Though, I'm still waiting for that question. Dito kami sa mansion pinatitira ng Daddy niya since para naman daw ito sa kanya at meron na ring

SAVI’S POVNapayuko siya. “Baby ko... I'm sorry pero n-nawawala ang a-anak natin.” Mahinang saad niya ngunit sapat na iyon para marinig ko. Para akong nabingi at panandaliang tumigil sa pagtibok ang puso ko dahil sa ibinalita niya. Nanlambot ang mga tuhod ko at muntikan na akong matumba kung hindi lang naagapan ni Em. Rinig ko ang mga pagsinghap at pagmumura sa paligid.“Baby ko!” Agad akong kinabig ni Aiden kaya napasandal ako sa dibdib niya.“S-Sabihin mo sa aking h-hindi iyon totoo...” Nagsimulang magbagsakan ang mga luha ko. Nanginig ang mga labi ko. “Sshhh. I'm sorry, baby ko. I'm sorry.” Pag-aalo niya pero lalo akong napahagulgol sa sobrang pag-aalala.“Hanapin natin si Aiken. Gumawa ka ng paraan, Aiden. Please... hindi ko kayang m-mawala ang anak natin.” Garalgal ang boses ko habang nagsusumamo. “Oo, hahanapin natin si Aiken. For now, don't