“ANONG nangyari dun?” takang tanong sa akin ni Calum nang makalapit ako.Malungkot ang mukha kong kinuha sa kanya si MJ na mahigpit kong niyakap pagkatapos.“Hey, magsalita ka,” untag pa sa akin ni Calum nang manatili akong walang imik.Noon ako bumalik sa garden set na kinauupuan ko kanina. Pagkatapos ay malungkot kong sinulyapan ang kape ni Marius na hindi man lang nito napangalahati. Naupo na rin si Calum sa silyang okupado kanina ng dati kong nobyo. “Sabihin mo sa akin, anong nangyari?” tanong ulit ni Calum sa tono na pamilyar sa akin. Mabait aat nakakauna.Tinitigan ko si Calum. Pagkatapos ay nagbuntong hininga muna ako saka ko hinalikan ang noo ni MJ na nang mga sandaling iyon ay mahimbing nang natutulog sa aking mga bisig.“Lalaki daw kita,” sagot ko saka naiiling na pineke ang pinakawalan kong tawa.Umangat ang mga kilay ni Calum. At kasabay niyon ay ang pagpunit ng malaking ngiti sa kanyang mga labi. Pati na rin ang pamimilog ng kanyang mga mata. “Really? Sinabi n

AMINADO naman ako sa sarili ko na mahal na mahal ko pa rin si Marius. At kung kanina, kahit pa sabihing gusto kong paniwalaan ang lahat ng sinabi ni Lana tungkol sa posibleng totoong nararamdaman ni Marius tungkol sa akin. Nag-aalangan talaga ako. Dahil takot na akong umasa at masaktan. At kapag naiisip ko kung gaano ang klase ng pinagdaanan ko noon dahil sa kanya. Mas nauuna ang pangamba na nararamdaman ko sa dibdib ko. At iyon ang pumipigil sa akin.Hindi ko tiyak kung hanggang kailan ko mapagkakasya ang sarili ko sa mga alaalang ganito. Gaya ng ginagawa ko ngayon. Nagkakasya akong balikan nalang sa alaala ko kung sa papaanong paraan ako inangkin ni Marius kagabi. At gaya nga ng nasabi ko na kanina, iyon ang nagbibigay ng kakaibang alab ng paghahangad sa pagkatao ko. Sa kabila ng katotohanang air conditioned ang buong silid.*****MALAKAS ang ungol na pinakawalan ko nang bigla ay naramdaman ko ang pagsibasib ni Marius sa pagkababae ko. Ang totoo, expected ko naman na iyon. Pero hindi

MALUNGKOT ang buntong hiningang pinakawalan ko matapos ang alaalang iyon. Hindi ko talaga mapigilan ang magkakahalong emosyon sa puso ko nang mga sandaling iyon. Muli kong nilingon ang kuna ng anak ko na mahimbing na natutulog. Pagkatapos ay nagbuntong hininga ulit ako. “Sana talaga nandito ka. Katulad kagabi, magkatabi tayong natulog,” sambit ko. Nagbuntong hininga ulit ako. Pakiramdam ko sa ganoong paraan kasi kahit papaano ay maiibsan man lang ng kahit bahagya ang pangungulila ko kay Marius. Kahit kung tutuusin kaninang umaga lang kami huling nagkausap. Pero nagtalo na naman kami. Sa naisip ay muli na naman akong nagbuntong hininga. Tahimik kong pinagtawanan ang sarili ko pagkatapos niyon. Wala na yata akong ibang alam gawin kundi ang magbuntong hininga. Parang pakiramdam ko kasi kapag ganoon ang ginawa ko kahit papaano eh maiibsan ang pamimigat ng dibdib ko. Bagay na hindi naman nangyari dahil ganoon pa rin naman. Nanatiling mabigat ang pakiramdam ko dahil sa kalungkuta

"YOU know what? Hindi ako makapaniwalang suggestion ito nung lalaking iyon,” si Marius na hindi maitago ang kasiyahan sa tinig nang sabihin iyon.Hindi ako kaagad na naka-imik. Sa totoo lang kung malalaman kaya ni Marius ang totoo na si Calum ang number one na kakampi nito aside kay Lana, ganito pa rin kay ang mga sasabihin niya? Hindi nalang ako kumibo kahit pa ang totoo hindi ko mapigilan ang puso kong makaramdam ng sakit para sa kaibigan ko. Minsan parang gusto ko naring aminin kay Marius ang tungkol sa tunay na pagkatao ni Calum. Obvious naman kasing selos ang pinanggagalingan ng lahat nf nangyayari sa kanya. Pero dahil na rin sa kagustuhan ni Calum na ipagpatuloy namin ang ginagawang pagpapaselos kay Marius ay nagpipigil ako. “Best friend ko si Calum at walang masama sa suggestion niya. But I have to admit na hindi ko talaga ito gusto,” may kapaklahan ang tono ng boses kong sabi. Nilingon ko si Marius nang sabihin ko iyon. Ang totoo, gusto ko kasing makita ang magiging reaksyon

Wala pa akong nakukuhang katulong o caretaker na pwedeng tumingin sa bahay ko kaya walang katao-tao doon.Hapon pero dahil nga isa iyong exclusive subdivision ay tahimik at walang tao sa labas. Lahat ay busy sa kanila-kanilang mga trabaho. Ang iba ay nasa loob ng kanilang mga tahanan, nagpapahinga. O baka abala sa paghahanda ng hapunan.“Maganda ang bahay mo,” iyon ang unang namutawi sa mga labi ni Marius matapos niyang ihinto sa tapat ng gate ng bahay ang sasakyan.Nagbuka ako ng bibig para magsalita pero bago ko pa man masabi ang gusto kong sabihin ay naunahan na ako ng kasama ko. Hindi iyon sa paraang inunahan niya ako sa pagsasalita. Hinalikan kasi ako ni Marius. Dahilan kaya muli na namang tumaas ang temperatura ng katawan ko.“B-Baka may makakita sa atin dito,” iyon ang sinabi ko kaagad kahit kung tutuusin alam ko namang hindi mangyayari iyon. Dahil gaya ng nauna kong sinabi, heavy tinted ang salamin ng sasakyan ni Marius.Hindi sumagot si Marius. Sa halip ay nanunukso pa nitong