All Chapters of บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Chapter 921 - Chapter 930

เสียงกังวลของไรอันดังในหูของเธอ จากนั้นเมเดลีนก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เธอรีบขอบคุณเขา “โชคดีที่ฉันมีคุณโจนส์ ขอบคุณที่ช่วยค่ะ”เมื่อบริกรเห็นภาพนี้ เขาก็รีบเข้ามาเพื่อขอโทษและเสนอขอยกเลิกการชำระเงินของเมเดลีนเมเดลีนไม่ติดใจเอาความต่อ เธอกลับไปยังบริษัทหลังจากที่ขอบคุณไรอันหลังจากที่กลับบ้าน เมเดลีนก็เริ่มออกแบบแหวนแต่งงานอย่างจริงจังจากนั้นวันต่อมา เธอก็ไปยังคฤหาสน์วิทแมนแต่เช้าตรู่ในชั่วพริบตา เจเรมี่ได้จากไปร่วมเดือนและวันนี้คือวันครอบครอบหนึ่งเดือนของการเสียชีวิตของเขาในตอนที่เมเดลีนก้าวผ่านประตู คาเลนก็พูดกับเธอแปลก ๆ “โอ้ ดูเหมือนว่าแกจะจำได้ว่าวันนี้คือวันอะไรใช่ไหม? แกทำเป็นแสดงให้เห็นถึงภาพความรักใคร่นี่ได้ดีจริง ๆ เลยนะ”ญาติและเพื่อน ๆ มากมายกำลังแสดงความเคารพต่อเจเรมี่ในตอนนี้ และมีแม้กระทั่งผู้ควบคุมงานศพอยู่ด้วยเมื่อได้ยินคำพูดของคาเลน พวกเขาต่างก็มองไปที่เมเดลีนด้วยความพร้อมเพรียงกันเมเดลีนที่ไม่อยากทะเลาะกับคาเลน เดินไปข้างหน้าเพื่อแสดงความเคารพต่อเจเรมี่อย่างเงียบ ๆ เมื่อเห็นว่าเมเดลีนกำลังเมินเธอ ท่าทีของคาเลนก็หดหู่ไปขณะที่น้ำเสียงของเธอก็เริ่มเกรี้ยวก

คำพูดที่อวดดีและมีจุดหมายลอยมายังเมเดลีนจากทุกทิศทางขณะที่เธอหันอย่างรวดเร็ว “ก็ได้! ฉันจะทำอย่างที่พวกคุณต้องการและให้ความจริงกับหลักฐานตบหน้าพวกคุณเอง”ขณะที่เมเดลีนกล่าวเช่นนั้น เธอก็ปาแฟลชไดรฟ์ยูเอสบีไปที่หน้าของนักข่าวชายที่เธอเพิ่งจะกล่าวเช่นนั้นอย่างเกรี้ยวกราด“คุณ คุณทำร้ายคนอื่นได้ยังไง?”“โอ้ มีคนอยู่ตรงนี้ด้วยเหรอคะ? ฉันคิดว่าฉันเพิ่งจะตบแมลงปากเหม็นและตัวเน่าซะอีก!”“...”“นี่เป็นวิดีโอวงจรปิดที่ฉันเพิ่งได้จากร้านอาหาร เห็นชัดว่ามันบันทึกสถานการณ์ในตอนที่ฉันอยู่กับไรอันในเวลานั้น เก็บมันขึ้นมาสิ ดูด้วยตัวคุณเองเลย และมาขอโทษฉันต่อสาธารณชนทีหลังด้วยนะ ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำให้แน่ใจเลยว่าคุณจะไม่มีวันได้งานในวงการนี้อีกต่อไป!”เมเดลีนหันหลังหลังจากที่พูดสิ่งที่เธออยากจะพูดแล้วคนพวกนั้นรอไม่ไหวที่จะจับยูเอสบีไดรฟ์เพื่อดูสิ่งที่ถูกบรรจุไว้ วิดีโอแสดงให้เห็นว่าตอนที่เมเดลีนลุกจากที่นั่งในร้านอาหารเธอลื่นบนแอ่งน้ำ เมื่อเธอพยายามจะคว้าโต๊ะเพื่อช่วยพยุง ไรอันก็เดินมาข้างหน้าและพยุงหลังเธอจากข้างหลัง เมเดลีนเกือบจะล้มลงไป ดังนั้น บริกรจึงรีบเข้ามาเพื่อขอโทษเธอเห็นได้ชัดว่าม

ชายคนนั้นขมวดคิ้วสวยด้วยความอึดอัดใจ เมื่อเมเดลีนจับมือของเขาแรงขึ้น เขาก็สะบัดเธอออกอย่างรุนแรง เสียงทุ้มต่ำน่าดึงดูดของเขาฟังดูเย็นเยือกมาก“เธอพยายามที่จะให้ฉันสนใจด้วยการทำตัวแบบนี้ใช่ไหม? ฉันไม่สนใจผู้หญิงท้องหรอกนะ เพราะฉะนั้น เลิกตามฉันได้แล้ว”เมื่อฝ่ามือของเมเดลีนว่างเปล่าอีกครั้ง หัวใจของเธอก็ดูเหมือนจะทำตามนั้นและกลวงออก เธอไม่อยากเชื่อว่าเธอกำลังมองชายคนนั้นที่ไม่รู้จักเธอ มันชัดเจนว่าเขาเริ่มไม่ชอบเธอ เธอไม่แน่ใจว่าควรจะมีความสุขหรือเศร้ามากกว่าเธอควรจะรู้สึกมีความสุข อย่าลืมว่า เขายังมีชีวิตอยู่ไม่มีอะไรสำคัญสำหรับเธอมากไปกว่าเขายังมีชีวิตและอยู่ดีเมเดลีนบอกกับตัวเองแบบนั้นและตามเขาไป “เจเรมี่ วิทแมน อย่าไปนะ”เมื่อเขาถูกเมเดลีนหยุดอีกครั้ง ความรู้สึกไม่พอใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ถ้าเธอยังตื๊อฉันอีก ฉันจะทำให้เธอเสียใจอย่างแน่นอน” เขาเตือนเมเดลีนมองชายที่มีสายตาเย็นชาคนนั้นด้วยแววตาที่เป็นทุกข์ “เจเรมี่ ฉันรู้ว่าต้องมีเหตุผลบางอย่างที่คุณทำตัวแบบนี้ ถ้าคุณไปกับฉัน ฉันจะพิสูจน์กับคุณว่าเราเป็นอะไรกัน”เธอจับมือของเขาไว้และอยากที่จะเดินออกไปกับเขา แต่ในต

อย่างไรก็ตาม ความเจ็บปวดยังคงมาเป็นระลอก ทันใดนั้นเมเดลีนรู้สึกว่าทุกอย่างตรงหน้าเธอค่อย ๆ เริ่มมืดมัวในตอนนั้นเมื่อเธอกำลังจะล้มลงบนพื้น เธอก็จับร่างสีดำที่เข้ามาใกล้เธออย่างรวดเร็วก่อนที่ร่างนั้นจะคว้าเธอไว้ได้อย่างมั่นคง…“เจเรมี่ เจเรมี่…”เมเดลีนยังคงส่งเสียงเรียกชื่อของเจเรมี่อย่างไม่รู้ตัว และทันใดนั้นเอง เธอก็ได้ยินใครบางคนเรียกเธอด้วยความกังวล“เอวลีน ตื่นแล้วเหรอ? เอวลีน”เมเดลีนลืมตาในทันทีและเห็นเอโลอิสกำลังมองเธออย่างใจจดใจจ่อเธอมองไปรอบ ๆ และตระหนักได้ว่าเธออยู่ในโรงพยาบาล“เอวลีน ขอบคุณพระเจ้าที่ลูกโอเค” เอโลอิสถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ก็ยังกังวลอยู่ “ทำไมจู่ ๆ ลูกถึงเป็นลมไปล่ะ? แม่ห่วงมากว่าลูกจะเกิดอุบัติเหตุ”เมเดลีนคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่เธอจะหมดสติและหัวใจเธอก็เต้นแรงอีกครั้ง “หนูเห็นเจเรมี่ค่ะ”“อะ อะไรนะ?!” เอโลอิสตกใจและคิดว่าเธอหูแว่ว “เอวลีน ลูกเพิ่งพูดว่าลูกเห็นเจเรมี่ใช่ไหม?”“ใช่ หนูเห็นเขา” เมเดลีนพยักหน้ายืนยันขณะที่น้ำตาร้อน ๆ ก็ไหลลงจากหางตาของเธอ “เขายังมีชีวิตอยู่ค่ะ แม่ เขายังมีชีวิตอยู่ เขาไม่ได้ทิ้งหนูไป”เมื่อเธอกล่าวเช่นนั้น แววตา

เมื่อลาน่าได้ยินสิ่งที่หล่อนกล่าว เธอก็หยุดสูบบุหรี่ขณะที่มีสีหน้าที่ผิดหวัง เมื่อเธอเห็นเมเดลีนกำลังเดินไปที่ประตูโดยไม่รู้สึกกระดากใจใด เธอก็หันหลังไปอย่างรวดเร็ว “ฮานส์ อย่าปล่อยเธอไป”เมเดลีนเพิ่งจะเดินไปยังทางเดินในตอนที่เธอถูกเจเรมี่ดึงอย่างกะทันหันเธอเงยหน้าขึ้นและเห็นสายตาที่ทิ่มแทงอย่างเฉยเมยของชายคนนั้น “ไปขอโทษเธอซะ”น้ำเสียงของเขากำลังสั่งการและท่าทีของเขาก็แข็งกร้าวมีความเจ็บปวดเล็กน้อยในใจของเมเดลีน และจากปลายหางตาของเธอ เธอเห็นรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของลาน่าและนาโอมิกำลังมองฉากนี้ถูกคลี่คลายไม่กี่วินาทีต่อมา เมเดลีนก็ยิ้มให้กับชายคนนั้นที่กำลังจับเธอไว้แน่นและพูดเบา ๆ ว่า “ในเมื่อคุณซิมเมอร์แมนอยากให้ฉันขอโทษ งั้นฉันจะขอโทษค่ะ”ลาน่าและนาโอมิอยากจะเห็นเมเดลีนดูทุกข์ทรมาน แต่ภาพต่อหน้าพวกเธอกลับตรงกันข้ามกับสิ่งที่พวกเธอคิดว่าจะเกิดขึ้นโดยสิ้นเชิงเจเรมี่มองรอยยิ้มที่สดใสของเธอและพูดไม่ออกเมเดลีนหลุดจากมือของเจเรมี่อย่างง่ายดาย เธอขอโทษนาโอมิ จากนั้นก็ออกจากวิลล่าไปอย่างสงบหลังจากที่เข้าไปในรถ หน้ากากแห่งความแข็งแกร่งของเมเดลีนก็ถูกฉีกออกหัวใจของเธอเจ็บปวดมาก