บททั้งหมดของ The Broken Magnate: บทที่ 31 - บทที่ 40

 [31]Giving Up *** Wala na akong ibang mapupuntahan at matatakbuhan. Galit ako sa parents ko, galit ako sa nag-iisang bestfriend ko at give-up na rin ako sa babaeng minamahal ko. Natagpuan ko na lang ang sarili ko sa isang bar. Wala na akong ibang kakampi kundi itong alak na kaharap ko ngayon.Nilunod ko ang sarili ko sa alak. Gusto kong makalimot. Gusto kong mawala ang lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayon. Kahit ngayong gabi lang. Kahit isang gabi lang maranasan kong masaya ako. Maybe bukas, magiging okay din ako."Nag-iisa ka ata?" Tanong ng babaeng lumapit sa akin.Hindi ko siya pinansin. Subalit tumagay ako ng rum sa baso a

 [33]Pagpapaubaya ***Dahil sa nangyari ay nagsitakbuhan ang apat na lalaking naka-engkwentro ko. Pati sila ay nagulat sa nangyari at sa ginawa nila. Ramdam kong gumagamit sila ng ipinagbabawal na droga kaya nila nagawa iyon."Mga duwag pala kayo, eh!" Sigaw niya sa mga ito."Okay ka lang, dude?" Tanong niya sa akin.Hindi ko siya sinagot. Tumango lang ako kahit alam kong hindi ako okay dahil sa natamo ko. Pero mas nakadama ako ng awa sa kanya. Umaagos ang dugo sa tagiliran niya na ngayon ay hawak niya."Kuya! Pumunta tayo ng hospital." Sabi ko sa kanya."Sus, okay lang ako. Malayo ito sa bituka." Nakuha pa niyang magbiro sa kabila ng kalagayan niya."Bakit mo ba

 [35]Pangamba *** Gaya ng sabi ni Apple, hayaan ko raw muna sila ng nanay niya  habang hindi pa bumabalik ang mga alaala niya. Pero hanggang kailan ba? Hanggang kailan ako maghihintay na darating ang araw na iyon? Tatlong araw pa nga ang lumipas para na akong mababaliw. Eh, kailan pa? Syempre, hindi pa rin maalis ang pangamba sa isip ko. Natatakot ako na baka hindi na niya ako maalala, na baka tuluyan na niya akong makalimutan. Natatakot akong mangyari 'yon, kaya kailangan kong gumawa ng paraan. Saglit kong pinagmasdan ang ap

 [37]She Said 'I love you' ***Nababakas ko ang tuwa sa mukha niya habang pinagmamasda ang paglubong ng araw. Sabi ko na nga't magugustuhan niya dito. Tama lang na dito ko siya dinala. Kahit papaano ay nabawasan ang dinadala niyang lungkot. The cold breeze wind, the romantic view and the golden orange color of the sky makes her smile and relax. Napapangiti na lang din ako to see her joyfully.Nang makaramdam kami ng pagod, umupo kami sa mga sinadyang mga upuan na nakapwesto sa lilim ng mga punong kahoy. Ramdam mo ang bawat paghampas ng malamig na hanging nagmula sa dagat. Kaya hindi maiwasang mapapayakap si Apple sa sarili. Tinanggal ko ang suot na leather jacket at isinukbit sa kanya."Thank you,

 [39]Chase or Move on? ***Dinampot ko ang white envelope na nakapatong sa upuan at binuksan ito. Isa itong liham. Liham na mula kay Apple.  Agad ko itong binasa.Dear Rojan,Una sa lahat, gusto kong magpasalat sa 'yo sa lahat ng tulong na nagawa mo sa akin at sa pamilya ko. Tinatanaw ko iyong utang na loob. Gusto ko lang maging honest sayo, mahirap magkunwari. Mahirap magpanggap. Kahit ako mismo, parang niloloko ko na ang sarili ko. Sa totoo lang, hindi naman talaga ako nagkaroon ng Amnesia. Ginawa ko lang 'yu