THE BAD NERD BOY (Taglish)의 모든 챕터: 챕터 61 - 챕터 70

T Y L E R  V I N C E N TNagising ako kinabukasan at nakita si Mama na nakahiga sa sofa malapit sa pinto samantalang nakaupo naman malapit sa higaan ko si Autumn. Sinubukan ko siyang abutin, pero napigilan ako ng suwero at dahil halos nakapako ako sa higaan, hindi rin iyon nakatulong.Damn it.Mukhang narinig niya naman ang inis ko--o baka ang ingay mula sa pilit kong pag-alis ng suwero--dahil gumalaw si Autumn sa kinauupuan niya. Umunat siya saglit, malamang ay masakit na ang katawan sa pagtulog sa upuan.Bumuklat ang mga mata niya at ngumiti siya pagkakita sa akin. “Gising ka na.”“Good morning din sa ‘yo.” Nginitian ko rin siya. Hindi kasing sakit ‘yong katawan ko gaya ng kahapon, which I took as a good sign.“Kumusta pakiramdam mo?” Lumapit siya. “May kailangan ka ba?” Haw

A U T U M N  S U M M E R S Nang umuwi na ang lahat, nagkaroon ako ng oras na mag-isa kasama si Ty bago dumating ang kuya ko at si Mom. Umupo ako sa upuan sa tabi ng higaan niya pero napilit niya akong tumaas sa higaan niya. “Come on. Ayaw mo bang mapasaya ang pasyente? Sabi nila kapag mas masaya ako, mas mabilis akong gagaling.” Gumulong ang mga mata ko at umupi ako sa higaan sa tabi niya. Tinginan ko ang guwapo niya pero namamaga niyang mukha. “O tapos?” Yinakap niya ako at hinila para humiga sa tabi niya. “Ngayon, we cuddle.” “Akala ko sabi mo may sakit ka.” Siniko ko siya at umupo ulit. He groaned. “Oo nga. At siniko mo ako kung saan talaga pinakamasakit.” Tiningnan ko siya at doon ko napagtanto na nasiko ko ang gilid niya, sa baba lang ng dibdib niya kung saan may bali siya. "Oh my god," I covered my mouth in panic. "I'm so sorry. Are

T Y L E RShe was perfect. Walang bagay sa kanya na hindi ko mahal. Walang-wala akong babaguhin o aayawan. Sa katunayan nga, mukha akong tanga.Habang nakatitig ako sa salamin, kay Autumn na nakatayo sa likod ko, hindi ko maiwasang magbuntong-hininga. “Kailangan ko ba talagang magsuot ng tuxedo?”Ngumiti si Autumn at gumulong ang kanyang mga mata. Siguro kasi halos pitong beses ko na itanong iyon, tatlong beses mula nang isuot ko ang damit na ito.Humarap ako sa kanya at hinalikan siya sa ilong. “Things I would do for you.”“Ang hot mo,” sabi ni Autumn at inilagay ang mga kamay sa balikat ko. “Hindi mo ba nakikita ang nakikita ko kapag tumitingin ka sa salamin?”“Kasi ang nakikita ko lang ay mukhang tangang lalaki na nakasuot ng damit na hindi naman sa kanya,” kontra ko. Kahit na ilang beses na sinabi sa akin ni Autumn na okay lang na suotin ko ang damit ng kapatid

T Y L E RTinulungan ni Autumn at Shanelle si Mama na linisin ang nagkalat niya mascara sa banyo habang naiwan naman ako sa sala kasama si Bernucci. Binigyan niya ako ng inumin pero hindi ko tinanggap iyon. Sinusubukan ko pang iproseso ang lahat ng ‘to.May bahagi sa akin na nakahinga nang maluwag dahil hindi ko na ipinagpatuloy ang paghihiganti. Mayroon namang bahagi na nakokonsensya. Buong buhay ko, sinisi ko siya, hinihiling na sana magkasakit siya o mamatay pero hindi niya nga pala na buhay ako hanggang sa tumungtong ako sa edad na lima. Nakokonsensya ako kasi hindi naman pala siya gago. Mabuti siyang tao; gusto niyang puntahan kami kasi inilayo ako ni Mama sa Vancouver nang walang sinasabi sa kanya.Sabi niya sa akin, nag-offer siya ng scholarship kasi gusto niyang maging bahagi ng buhay ko—kahit na sa maliit na pparte lang. Pero heto ako at nagpaplano na ibuking siya sa pagbibigay ng unauthorized scholarship sa school board. Sa

A U T U M NBumalik kami kung nasaan ang grupo. Almost in an instant, napansin ko agad na wala si Shanell at Lucas. Dahil na rin sa sitwasyon, magtatago rin siguro ako sa ilalim ng bato kung ako sila. Bigla akong nakaramdam ng pag-aalala. Sana kung nasaan man sila, magkasama sila. Dahil sa oras na ganito, mas madali kung may kasama ka.Tiningnan ko ang madilim nang screen. Buti na lang hininto ni Cas ang video bago pa nito naipakita ang kung ano. Pero napapaisip ako kung ang bagay ba na ibubunyag dapat ay totoo o tsismis na lang na pinapakalat ni Villan X.I caught Ty's arm and quickly asked him. "Saan nagpunta sa Shanelle?"It was one thing to prank someone just for the sake of joking, but to humiliate them in front of their family and everyone else was not funny. Not just a step, Villain X had taken a leap. Matatagalan siguro bago makalimutan ni Shanelle ang kahihiyan na natanggap