Prince Uncharming のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 8

Nasa mga mata nila ang paghingi ng paumanhin nang kumilos ang tatlo sa mga trabahador. Isa na doon si Kuya Mark. Hindi ko siya masisisi dahil hikahos din sila sa buhay. Idagdag pang kabuwanan na ng asawa niya at kakailanganin niya ng perang panggastos."Sorry, Bebang," mahinang bulong sa akin ni Kuya Mark nang kunin niya ako mula kay Tita Pots.All the fight in my body left me. Hindi na ako nagpumiglas, mahinahon akong nagpahatak kay Kuya Mark at sa dalawa pang kasama niyang sina Kuya Jimmy at Erol. Bakit ko pa ba sasayangin ang lakas ko, wala namang mangyayari.Para akong zombie na nakatayo sa tabi ng poste habang inihahanda nila ang pagtatalian sa akin. Nakatayo lang ako doon, tagos-tagusan ang paningin. Ni hindi na ako kailangang hawakan ni Kuya Mark. Para kaming dalawang tuod, wala

Ang tanong, saan nakalagay ang cellphone ni Ianthe? Napakamot ako sa ulo. Napansin 'yon ni Luna kaya isa pang pag-ikot ng mga mata niya ang ibinato niya sa akin. Natawa ako. Maganda si Luna pero nagmumukhang clown sa ginagawa niyang eye rolls."Ask your parents kung nasaan ang phone mo, 'wag ako," aniya."Right." Bumaba ako ng kama. "Dito ka lang.""Hmm."Nasa pinto na ako nang bigla akong may maalala. "Luna.""O?" Kunot-noo siyang bumaling sa akin. "Ano'ng ginagawa mo d'yan sa pinto, saan ka pupunta?""Hindi ko kabisado ang bahay."Napabalikwas ng bangon si Luna. "Hindi mo kailang

I see. So, ang kailangan nating gawin ay tapusin kung ano man ang mga unfinished business natin. Ang tanong, sinong mauuna?"Hindi ka mahilig sa salitang so ano?" pansin ko.Not really. Ano na?"Pwede naman nating pagsabayin. O kaya simultaneous. Whatever works for us."Kung sabagay. What do you want ba? I have read your memories but it seems we don't share the same thoughts. Hindi ko kayang basahin ang iniisip mo kahit na nasa iisang katawan lang tayo at technically naghahati sa iisang utak."Gusto kong mabawi lahat ng kinuha ni Tita Pots sa amin. Wala akong mukhang ihaharap sa mga magulang ko kung sakali," deklara ko.

Pagdating sa bahay ay agad akong dumiretso sa kuwarto. Wala ang mag-asawang Dominguez nang mga oras na ‘yon. Sa hapunan na sila makakauwi dahil busy sa negosyo ang mag-asawa. May-ari ng isang lokal na fast food chain ang mga Dominguez na sa ngayon ay may iba’t ibang sangay na sa buong bansa. Ito rin ang pangunahing dahilan kung bakit halos wala na silang panahon sa nag-iisang anak na si Ianthe.But Ianthe is generally a good child. Ayon sa alaalang na-access ko, Ianthe doesn’t really mind. Oo paminsan-minsan may tampo ang dalaga pero hindi ibig sabihin ay nagtanim siya ng galit sa mga magulang, na ngayon ay magulang ko na rin. Ianthe doesn’t mind too. In fact she wanted me to treat her parents as my own since she knew I have none any more.“Ianthe?” tawag ko sa kanya nang makarating ako sa kuwarto.Basta ko na lang inihagis sa kama ang bag. Dali-dali akong naghubad ng sapatos at medyas. Habang kumukuha ng damit pamalit sa clos