"Anak, kamusta kayo ni Ismael?"Napatingin ako kay Daddy nang itanong niya iyon. Nasa hapag kami ngayong lahat. It's been 5 months since the class started. Sa loob ng limang buwan, hindi masyadong umuuwi sina Mommy. Napaghahalataan ko na iyon.  Di lang ako nagtanong dahil tuwing umuuwi sila, halatang pagod. "We're fine, Dad," nakangiting sagot ko sa kanya. "Mabuti naman," malumanay na pagkakasabi niya. Tumingin ako kay mommy. Naabutan ko itong tulala. I really don't know what's happening. Gano'n ba siya ka pagod sa trabaho? Si kuya naman ay tahimik lang na kumakain. Si Llianne ay gano'n din. Ako lang ba ang nakakahalata?There's something wrong, I'm sure. It's already dinner when Ismael called and asked me if I can go with him. I refused dahil kailangan kong makausap sina mommy. Naninibago ako sa kanila. I need to know what's wrong."Mom," tawag ko sa kanya.Nasa sala kami ngayon at nanonood ng kung anong p

"Ang iba diyan, chill lang dahil may jowa."  Nagtawanan kami nang magreklamo si Alise. Nasa isang coffee shop kami ngayon ng mga kaibigan ko. Medyo maluwag na ang schedule dahil patapos na rin ang school year. Funny how time flies so fast. Para bang minamadali nito ang lahat.  "Binitawan mo kasi," natatawang sabi ni Jay.  "For your information, babalikan ko naman sana."  "Oh ngayon, may babalikan ka pa ba?" dagdag pa ni Veronica.  "Nananadya ba kayo? Nakakainis na. Si Kara dapat ang inaaway dito." Alise pouted. Natawa ako sa reaksiyon ni Alise. Di ata maka move on 'to. Sobrang tagal ko na rin binabantayan si kuya pero wala naman akong makita. Gu

"Nasa'n si Daddy?" I worriedly asked Llianne nang makarating ako sa Hospital kung saan siya na-confine.  I probably looked so haggard right now. After receiving the call, I hurriedly packed my things and left Melbourne. It's a good thing that Tito Adi, Alise' father helped me with my ticket. Kaso nga lang, nahuli pa rin ako dahil matagal ang lipad magmula Australia papuntang Pilipinas.  "Nasa private room na ate."  She looked so tired and worried. Her eyes were also swollen, siguro dahil ilang ulit na siyang umiyak. I held her hand and pulled her with me. Pinuntahan namin ang room ni Daddy.  Nang makarating ay halos manlamig ako sa kalagayan niya. There were too many apparatus. I saw mom sitting besides Daddy's bed and she looked so lost. Nakatingin

"Babalik na ako ng Melbourne kapag gumaling ka na."  Humarap ako sa direksiyon ni Alise kahit na di ko siya nakikita. Nakakapanibago pa rin na puro kadiliman lang ang nakikita ko but I'm getting used to it. Siguro dahil na rin sa ilang buwang ganito palagi ang nakikita ko.  "You can go home now, Alise." I sounded so bitter while saying that.  Sa totoo lang ay kailangan ko silang lahat. Naiinggit ako dahil sila, normal pa rin pero ako, heto nakaratay at di makakita. Hindi ko alam kung ano ang reaksiyon ni Alise sa sinabi ko. I know that I shouldn't act like a bitch but I can't let her waste her time while taking care of me.  "No, I'll stay," matigas niyang sagot.  I sighed heavily. I don't deserv

"Kara! Bakit ka nakaupo diyan sa hallway?"Nagulat ako nang makita ko si Alise na nagtataka habang nakatingin sa akin. Mabilis akong tumayo at pinagpagan pa ang suot ko kahit wala namang nakakapit doon."Wala, natumba lang," I lied.She looked at me with full of curiosity. It's as if she knew that I just lied. I sighed heavily and tried to show a smile."Kanina ka pa pinagtitinginan diyan. Buti na lang at nabasa ko agad ang text mo tapos maaabutan kitang nakaupo diyan." She laughed a bit."Wala kang duty?" I asked her, trying to change the topic.She smirked. "Meron, I'm bored. Nando'n naman si Taine."Inirapan ko siya dahil sa katamaran. Gamot na nga lang ang hinahawakan, tinatamad pa. And yeah, Taine decided to change her course nang mag fourth year kami. She stayed at CCAM. Alise finished her studies in Australia. Kakabalik lang din niya last year at di