All Chapters of Ang Munting Asawa ni Mr. Tremont: Chapter 1551 - Chapter 1560

Ano ang posibleng hindi niya mapangahas na sabihin? Kaswal na sabi ni Arianne, “You can tell me if you want to. Nakikinig ako. Walang anumang bagay na hindi ka maglakas-loob na sabihin. Sigurado akong walang kakila-kilabot di ba? Talagang umaasa ako na magiging mas mabuti ang pakiramdam mo nang may kapayapaan ng isip kapag naalis mo na ang lahat sa iyong dibdib. Sa totoo lang, mayroon kang kakaibang personalidad—talagang mabait ka at matamis kapag maganda ang kalooban mo, ngunit kailangang maging maingat ang sinuman sa paligid mo kapag masama ang pakiramdam mo.”Umiling si Shelly. “Sige, tama na ito. Dinala ako ni Mark sa ospital para sa aking checkup at para magpa-X-ray scan ngayong umaga. Dapat ay kinukuha niya ang ulat ngayong hapon. Sana talaga gumaling na ang binti ko, o kung hindi, si Mark lang ang maaasahan ko para dalhin ako sa buong buhay ko. Ayokong maging pabigat sa kanya.Umuwi si Mark na may hawak na ulat ni Shelly pagkatapos ng 1 PM. Dumiretso siya sa kanyang kwarto na

Napatulala si Shelly. “Ano, nakagawa na ng kahanga-hangang pangalan ang bastard na iyon para sa kanyang sarili? Bakit hindi siya maakit sa sobrang yaman at kapangyarihan ng Tremont Enterprise, ha?” tanong niya. “Nag-uusap ba kayong dalawa minsan? Baka dapat mo siyang imbitahan sa hapunan at hayaan mo akong suriin siya."Nalilito si Arianne kung ano ang sasabihin, ngunit iniligtas siya ni Mark na hindi makasagot nang buo. "Ayos lang. Hindi talaga tayo mabuting magkaibigan.”Ano kaya ang magiging reaksyon ni Shelly matapos malaman na ang supposititious na anak ni Mr. Tremont ay naging Alejandro Smith, na ngayon ay nagmamay-ari na rin ng shares sa Tremont Enterprise? Isang bagay ang sigurado—magugulat siya nang husto. The entire event would still be too convoluted to expatriate kahit na sinubukan ni Arianne o Mark.Sa kabutihang palad, hindi iginiit ni Shelly ang kanyang ideya. “Sige, kung ganoon. I hate the bastard just for existing, anyway, kaya mas mabuti siguro kung hindi ko makita

Mark ang undertone sa tanong ni Arianne at napahawak siya sa kanyang tingin. “Kung may gusto kang imungkahi, sabihin mo sa harapan, please,” tapat niyang sabi. “Mula nang maaksidente si Tita Shelly, hindi lang ako trabaho kundi pati na rin ang paggaling niya. Wala na akong lakas para mag-postulate kung ang insidenteng iyon ay isang pakana o aksidente o alam ng Diyos-kung ano pa. Sa paraang nakikita ko ito, ang buong bagay ay may mga palatandaan ng isang tipikal na aksidenteng kakaiba, at hindi ba iyon ang nakagawiang gawin ng mga bagay na ito? Ang kasawian ay isang lottery kung minsan. Hindi tayo maaaring magsimulang maghinala na ang lahat ng bagay sa mundo ay para makuha tayo dahil lang sa nangyari nang isang beses o dalawang beses noon. Ang pagiging overly allergic na ganyan ay hindi maganda."Tahimik na napabuntong-hininga si Arianne. “Si Melanie kasi. Tinawagan niya ako ilang sandali kanina, at sa tingin ko ay gusto niyang bigyan ito ng pansin. Kaya, dinala ko ito sa iyo; hanggang

Pagsapit ng gabi, umuwi si Mark kay Shelly na naghihintay sa may pintuan dala ang kanyang tungkod. Marahan niyang inayos ang buhok ni Mark—na naliligaw ng simoy ng hangin—sa lugar. “Gusto mo maligo ha? Bilisan mo, naghihintay na ang hapunan."Hindi pa rin sanay si Mark sa magiliw na kilos ni Shelly. Bilang tugon, hindi siya umimik at nagmamadaling umakyat.Pinagmasdan ni Arianne ang kanilang interaksyon, hindi nababagabag. Ang tanging iniisip niya ay kung gaano siya kamahal ni Shelly. Sa totoo lang, medyo naiinggit si Arianne sa pagkakaroon ni Mark ng tiyahin na minahal siya ng ganito.Oras na ng hapunan. Ang bawat tao'y kumakain ng medium-rare na mga steak, napansin ni Arianne sa kanyang pagkadismaya, maliban kay Smore, na may malambot at mahusay na steak.Hindi siya fan ng mga steak na may anumang pink sa gitna. Habang tumatagal ang tingin niya sa pinkish na slab niya, mas lalong humihina ang gana niya. Natagpuan ni Arianne ang mga steak na hindi gaanong nagawa upang maging masya

Nasa bingit na ng kabaliwan si Mark. “Please, Tita Shelly, pasensya na talaga, okay? I'm sorry, kaya tumigil ka na sa kakaiyak! Hindi ko dapat sinabi iyon ng ganoong paraan, okay? Kasalanan ko ito. Sobra akong na-stress mula sa trabaho, kaya mas malupit ang mga salita ko. Pero sa totoo lang... Gusto ko lang na tumigil ka sa pag-atake kay Arianne kahit minsan lang, please?”Lahat ng sinabi niya ay para kay Arianne! Habang pinapakinggan siya ng mas matagal ni Shelly, mas lalo siyang nababalisa. Sumigaw siya hanggang sa dining hall sa abot ng kanyang makakaya, “Narinig mo iyon, Arianne Wynn?! Mas masaya ka na ngayon, hindi ba? Kahit na pahirapan mo siya, kahit gaano ka kabastos sa kanya, ikaw pa rin ang iniisip niya! Lahat ng sinasabi niya sa akin ay walang iba kundi pagtatanggol sayo! Tignan mo siya, sabihin mo sa akin na wala kang nararamdaman na kahit katiting ng konsensya!"Dumiretso ang kamay ni Mark sa kanyang noo, hinihimas ang kanyang mga ulo habang sumasakit ito. Kakaibang uri