บททั้งหมดของ Ang Munting Asawa ni Mr. Tremont: บทที่ 151 - บทที่ 160

Matapos malinis ang gulo, si Tiffany ay sobrang pagod na hanggang sa wala na siyang pagnanasang gumalaw kahit isang saglit lang nang dumapa siya sa kama. Saglit siyang nag-isip saka tinawagan ang kanyang nanay. Sa sandaling sinagot ang kanyang tawag, narinig niya ang mga ingay mula sa kabilang dulo ng linya. “Tatlong bamboo! Teka lang! Laro pa tayo!" Hindi na kailangan pang hulaan ni Tiffany para masabi na naglalaro ulit ng mahjong si Lillian, at ito ang ikinagulo ng isip niya. “Pwede mo na bang itigil ang paglalaro ng mahjong? Sobrang late na at hindi ka pa rin nakakabalik." Sumagot si Lillian nang galit na galit. "Dahil mukhang wala ka nang pakialam sa akin, gagawin ko ang gusto ko, lumabas man ako para kumain o maglaro ng mahjong. Hindi ako babalik mamayang gabi. Maglalaro ako buong gabi! Gawin mo ang gusto mo at iwan mo akong mag-isa!”Ang pagbaba ng kanyang tawag kay Lillian ang nagbigay kay Tiffany ng pagnanasa na sumigaw at ilabas ang kanyang galit. Kung hindi lang siya nag

Matapos ang lahat ng pagkabigla at pabagu-bago ng damdamin, si Arianne ay umupo sa upuan ng kotse, pakiramdam niya na parang wala siyang laman na shell. "Balik na tayo," mahinang sabi niya. Iniisip ang tawag mula kay Helen na tinanggihan niya kanina, kinuha niya ang kanyang cellphone at tumawag ulit. Ang tawag ay napakabilis na sinagot. "Alam mo namang si Aery ang bumangga sa akin, di ba?" Nasamid si Helen sa kabilang dulo ng linya. "Ari... Sana mapatawad mo ako... Wala akong magagawa sa sitwasyon na ito. Pareho kayong mahalaga sa akin, ngunit mayroon din akong mga problema... Humihingi ako ng pasensya... " Ngumisi ni Arianne. "Oo naman, mayroon kang mga problema. Nararapat na mangyari ito. Nararapat na malaglagan ako, karapat-dapat akong mapatay. Hindi mo ba ako hiningi ng pabor dati mula nang ipinanganak mo ako? Utang ko sayo ang buhay na binigay mo sa akin, kaya ngayon... Binayaran ko ito sa buhay ng aking anak. Mula ngayon, wala na akong utang sayo." Agad niyang binaba an

Sa halip na bumalik sa Tremont Estate pagkatapos lumabas ng opisina, pinadalhan ni Arianne ng text si Will. 'Okay ka lang? Humihingi ako ng tawad na nasangkot ka sa aksidente noong ako ang target.' Tumawag sa kanya si Will. "Okay lang ako. Gasgas lang ito. Pero, ikaw... okay ka lang ba? Ano ang ibig mong sabihin na ikaw ang target?" Hindi gusto ni Arianne na sabihin ang mga maruming gawain ng ibang tao, kaya't wala siyang sinabi kay Will. "Medyo okay na ako dito, kaya 'wag na nating pag-usapan iyon. Masaya akong mabuti ka. Ibababa ko na ang tawag ngayon." Nang hindi binibigyan ng pagkakataon si Will na magsalita pa, mabilis na binaba ni Arianne ang tawag. Dahil nasa trabaho si Tiffany at ayaw din siyang abalahin ni Arianne, nakakita siya ng isang random na cafe para gugulin ang kanyang oras. Unti-unti siyang nag-relax habang sinisipsip ang tasa ng latte na inorder niya habang pinapanood ang abalang trapiko sa labas ng bintana. Bigla niyang napansin ang isang maduming ligaw na

Nagpatuloy si Arianne sa pagkain nang hindi siya tinitingnan. "Hindi ito isang 'bagay'. Si Rice Ball ang alaga ko.” "Wala akong pakialam kung ano ito! Paalisin mo ito dito. Ayokong makita itong muli sa susunod na umaga. Kung hindi mo itatapon ito ng sarili mo, ibang tao ang gagawa nito para sayo." Walang iniwan si Mark na lugar para sa negosasyon. "Mas naiinis ka sa Rice Ball kaysa sa akin. Saka bakit hindi mo ako pinalayas nang mas maaga kaysa panatilihin ako sa paligid kung masakit ako sa mata mo? Hindi ko paalisin si Rice Ball dito. Bilang kapalit, papayagan kitang magpaloko doon. Sigurado akong hindi lang si Aery ang babae mo. Anong problema kung may pusa ako?" Walang takot nitong pinukaw siya. "ARIANNE WYNN!" Muling nagalit Mark nang tumayo siya at hinampas ang lamesa. Hindi pinansin ni Arianne ang kanyang pagsabog. Dahan-dahan siyang ngumunguya ng pagkain sa kanyang bibig saka nagsalita matapos itong lunukin. "Huwag kang sumigaw. Hindi ako bingi. Dahil ayaw mo namang u

Parang nararamdaman ni Rice Ball ang nararamdaman ni Arianne, kaya inunat niya ang paa nito at hinimas ang likuran ni Arianne. Ibinaba niya ang pusa saka naglakad papunta sa bintana. Tinawagan niya si Mark sa kanyang cellphone ngunit mabilis na binaba sa loob ng isang segundo bago natapos ang tawag. Walang point ang pagtawag at pagtatanong kay Mark sa ngayon. Personal man ito o hindi, wala siyang dahilan para tanungin siya tungkol sa anumang nauugnay sa negosyo. Tinawagan niya na lang si Will. “Ang kumpanya mo ay nakuha ni Mark? Bakit hindi mo sinabi sa akin kanina? Tinawagan mo ako dati dahil dito, di ba? Siguro ay nalulungkot ka dahil dito...” Walang malasakit na tono ni Will, "Ang mahina ay biktima ng malakas. Ang pamilyang Sivan ay mas mababa kaysa sa pamilyang Tremont. Ang pagbili niya ng kumpanya ay hindi isang sorpresa. Dapat akong magpasalamat na hindi niya kinuha ang lahat. Pinayagan niya pa akong ipagpatuloy ang pag-manage ng kumpanya. Ang kaibahan lamang ay magtatrabah