All Chapters of Mapanganib na Pagbabago: Chapter 121 - Chapter 130

Hindi alam ni Jane kung bakit siya nakatayo sa harap ng mga taong ito. Siya ba ay napilitang sumabay sa palabas na ito ngayon?Hindi, alam niya ito.Ang kayabangan sa kanyang mga buto ay hindi mabubura kahit gaano kahirap ang kanyang buhay. Ano ang ginawa ng mga taong ito sa harap niya tatlong taon na ang nakakaraan?Sa kanyang puso, wala siyang pakialam sa lahat ng iyon. Tatlong taon na ang nakalipas, at hindi niya nais na magdusa ng mga pangungutya at pang-aapi na mula nanaman sa kanila.Kahit na siya ay binugbog at nasa mahirap na sitwasyon, ano naman? Siya pa rin ang gumawa nito. Sa huli, hindi siya napahiya ng sobra, na kung saan ito ang nais nilang makita.Tama na iyon.Ang pride sa kanyang puso ay napilitang makisabay sa mga taong ito. Alam niyang malinaw ang sagot sa kanyang puso.Sa sandaling iyon, hindi pinansin ni Jane ang mga mapanirang salita ni Susan at hindi na siya nakipagtalo sa kanya. Hindi niya tinanong si Susan kung bakit hindi niya tinutupad ang kanyang pang

Haydn!Sa wakas alam ni Jane kung ano ang tungkol dito.Nabanggit na ni Susan sa pagpasa nang mas maaga na nagdadala lamang siya ng mga utos, ngunit hindi niya sinabi kay Jane kung sino ito na nagbigay ng mga order.Ang pagkatao ng taong ito ay hindi mahalaga.Gayunpaman, nagkataon nga ba na narito si Haydn Soros?Nawala ang kanyang kidney, hindi ang utak.Sa wakas ay naintindihan niya kung bakit ito nangyayari sa kanya. Hindi siya tumingin kay Haydn, ngunit sa halip, tinitigan niya si Susan. Naramdaman ni Susan ang tingin sa kanya. Tumalikod siya, ngunit sa kasamaang palad, hindi niya nakita ang talunan at mabugbog na ekspresyon sa mukha ni Jane na inaasahan niyang makikita. Nakita niya ang malilinaw na mga mata ni Jane. Para bang nakikita ni Jane ang lahat.Sa isang iglap, naramdaman ni Susan ang pagkabalisa. Sa ilalim ng titig ni Jane na nakikita ang lahat, naramdaman ni Susan na nakaharap siya kay Jane Dunn mula tatlong taon na ang nakalilipas. Sa puntong iyon, hindi mahalag

Mukha namang kumplikado ang ekspresyon ni Alora. Kinamumuhian niya ang mga ganitong uri ng kasiyahan. Nais niyang makahanap ng isang lugar na tahimik upang magtago. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na maririnig o makakita ang ganoong nakakagulat na mga lihim. Hindi siya nanindigan para kay Jane dahil sa sarili niyang motibo. Ang isa pang dahilan ay naririnig niya ang tungkol sa pagkatao ni Jane at nakaraan mula sa bibig ni Susan, samakatuwid ay nag-atubili si Alora at hindi lumabas sa oras.Yumuko si Alora at kinuha ang limang daang libong tseke upang maabot ito kay Callen. "Kilala kita, Callen." Tumawa siya at sinuri ang cheque. "Ang limang daang libong perang ito ay lahat ng tangang iyon. Nang gabing iyon, ito ang kanyang buhay. Gayunpaman, wala na ito sa para tangang ‘yon ngayon. "Matapos niyang sabihin iyon, pinakawalan niya ang kanyang mga daliri at ang cheque ay nahulog sa sahig muli. Itinaas ni Alora ang kanyang mga paa at lumabas ng pintuan.Kumakabog ang puso ni Callen. Tu

Galit si Jane sa salitang ‘parusahan’.“Si Mr. Stewart ay palagi akong pinarurusahan. Paano kung ayaw kong makinig sayo ngayon? Paano mo ako parurusahan kung gayon, Mr. Stewart?” Hindi pa sapat ang pagpaparusa niya sa kanya?‘Kung gusto nita akong parusahan, kung gayon dapat gawin na lang niya ito!’ Inisip ng babae habang nakaupo siya sa pwesto ng pasahero. “Kung gusto mo akong parusahan, Mr. Stewart, gawin mo na lang ito.” Sumuko na siya. Dapat ay parusahan na lang niya ito. Wala na siyang pakialam pa.Sa upuan ng driver, ang mata ng lalaki ay kuminang. Tapos, nandilim. Lumingon siya at sinabi sa kanyang malalim na boses, “Sige, kung gusto mong malaman, sasabihin ko sayo.” Matapos niyang sabihin iyon, inakbay niya ang kanyang mahabang braso sa paligid ng leeg ni Jane at hinatak siya papalapit sa kanya. Tapos, ginamit niya ang kabila niyang kamay para hawakan ang labi ni Jane ng galit. Ang kanyang boses ay maririnig sa tahimik na kotse.“Ayokong nadudumihan ng ibang tao ang iyong l

Ang mainit na tubig ay bumagsak kay Jane. Pinikit niya ang kanyang mata at hinayaan ang kanyang isipan magisip… Wala siyang ideya kung papaano niya mapapanatiling maglakad pa sa kalsadang ito.Madali lang na sumuko siya. Ang kanyang tatay ay hindi siya minahal, ang kanyang nanay ay walang pakialam sa kanya. Hindi madali para sa kanya na tapusin itong lahat… Gayunpaman, hindi niya gustong sumuko ng naoon na lang!Hindi niya pa nababayaran ang kanyang utang kaya Luka. Ibig sabihin nito na wala siyang rason para sumuko na lang.Para sa lalaking iyon… si Jane ay nakakaramdam ng pagkalito. Gaano katagal ay ang kailangan niya para sa kanyang mga laro?Hindi, siya ay hindi pwedeng umupo lang at hintayin ang kanyang kamatayan. Noong una inaasahan niya ito ay mapapagod sa kanya kaagad at pakakawalan siya ng hindi man lang sinugsugal na bastusin siya. Para sa perang kailangan niya… mauna muna ang importante, kailangan niya makaisip ng paraan para mawala sa kanyang paninginNakaharap siya sa