All Chapters of Mapanganib na Pagbabago: Chapter 21 - Chapter 30

Kapag nalaglag ang isang tao sa bangin ng kasamaan, ang puno’t dulo ng lahat—ay ang mabuhay.Tumingin siya sa parang batang mukha ni Susie. Isang buhay na maliwanag at makulay tulad ng sa kanya ay bagay na kailanman hindi magagawang maabot muli ni Jane.“Ikaw! Paano mo nagagawang makangiti?” Pumadyak ng malakas si Susie. “Alalahanin mo ito mula sakin, Jane, hindi mahalaga kung gaano kalaki ang kinikita mo, dahil pangit na ang tingin ng lahat sayo! Kahit ang mga modelo sa P.R. department na binebenta ang kanilang katawan para sa pera ay mas may dignidad pa kaysa sayo! Itinapon mo na ang pride mo ng ginawa mo ang bagay na ganun, kaya sino pa ba ang rerespeto sayo ngayon?”Pagkatapos nito, mayabang siyang huminga at tumalikod palayo kay Jane. Nakatayo lang si Jane ng matagal na panahon doon bago siya naglakad pabalik sa kanyang kwarto. Pagod ang makikita sa buo niyang mukha at ang mga sinabi ni Susie ay naririnig pa din niya… ‘Ginagawa ko lang ito para kumita ng pera para sa aking tuit

“Hindi!” Mabilis na sinabi ni Jane. “Hindi kita iniiwasan, Mr. Stewart.”Nagsisinungaling siya!Malinaw na iniwasan niya si Sean!Subalit...“Anong problema sa boses mo? Bakit ganyan ka paos ang boses mo?”“Nagkasakit ako, kata mayroon akong sore throat.” Binaba ni Jane ang kanyang mga mata, tumangging magpaliwanag pa.“Natatakot ka ba sakin?”Nanginig ang talukap ng mata ni Jane at sa sandaling ito hindi na niya ito itinago.Nakatayo ang lalaki sa tabi ng kanyang kama, itinataas ang kanyang kilay ng mabagal. Mas lalo siyang nalungkot ngayon.Sa isang iglap, umusog siya paharap. Habang nakatitig si Jane sa takot, inilagay ni Sean ang kanyang kamay sa kumot, biglang binawasan ang agwat sa pagitan nila.Inabot niya ang isa pa niyang kamay papuntaa kay Jane at siya ay kusang lumayo. Kalmadong sinabi ni Sean. “Huwag kang gumalaw.”Tulad ng inaasahan, sumunod si Jane. Hinawi ni Sean ang bangs nito paalis gamit ang kanyang mga daliri, hinahawakan ang balat sa kanyang noo at si Jan

Ang mga insulto ni Alora ay nagpaberde sa mukha ni Susie at hindi na niya kinaya at nagalit na kay Alora, “Paano mo ako nagawang insultuhin ng ganun, Alora? Isa akong tagapagsilbi dito sa East Tower, oo, ngunit kumikita ako ng pera sa sarili kong kamay at paghihirap. Ang kinikita kong pera ay malinis!”“Kinita ko ang bawat sentimo sa sarili kong dugo’t pawis, hindi tulad ni Jane na binenta ang kanyang dignidad para sa kinita niya. Sa tingin ko nabubuhay ako ng maayos at marangal na buhay, kaya bakit ko tatanggapin ang mga insulto mo, Alora?”Hindi magawang mapigilan ni Alora na mapangiti. “Sasabihin ko sayo ito ng diretso, Thompson. Kung hindi ka tinulungan ni Jane ng araw na iyon, ang simpleng katotohanan na hindi ka yumuko sa mga young master na iyon ay nangangahulugan na tatapaktapakan ka ni Master Sierra sa lapag hanggang sa katulad ka na ni Jane ngayon… Ay, hindi, mas magiging malala pa ang kalagayan mo kaysa kay Jane!”Ininsulto siya ni Alora. “Hindi mo kayang gawin ang ginawa

"Luna, kung hahayaan mong maglabas ng inis ngayon si Mr. Stewart, maaari kang magkaroon ng iba pang mga pagkakataon sa ibang lugar sa sandaling umalis ka sa East Emperor. Kung hindi mo gagawin, sa sandaling umalis ka mula sa East Emperor, bibigyan ko ito ng wala pa sa isang segundo bago may humila sa'yo samadilim na lugar upang gumawa ng mga nakakababa ng pagkatao. Naniniwala ka ba sa akin kapag sinabi ko iyon? " Kalmadong sabi ni Alora.Naniniwala siya! ... Nanginginig ang buong katawan ni Luna, at agad siyang bumababa sa sahig sa takot. Gumapang siya ng nakaluhod at kinuha ang pera, tulad ng kung paano niya biniro ang ginagawa ni Jane.Sa tabi niya, tumibok din ang puso ni Jenny. Tumingin siya kay Sean, takot na takot.Itinapon niya ang isang bigkis ng pera sa kristal na lamesa. “Marunong kang kumanta 'di ba? Bibigyan kita ng isang libo para sa isang kanta. Kung maaari kang kumanta ng limampung kanta, maaari kang kumuha ng pera at umalis. Kung hindi mo magawa, kung mahina ka o maw

Tumalikod si Mr. Lucas at agad na itinulak palayo si Jane. Dinilat ni Jane ang kanyang mga mata at kumurap. "Mr. Lucas? Bakit… dinala mo ako rito, ginoo?"Nasa isang kwarto sila ngayon na naka-set up na halos parehas sa naunang isa.Sino ang babaeng yon? Isang ex-convict lamang na nagnanais na manatiling malayo sa gulo hangga't maaari.Likas na nais ni Jane na umiwas sa sinuman o anumang bagay na hindi siya komportable... Wala siyang anumang karapat-dapat na alukin, o sa halip, wala siyang anumang kayang mawala sa kanya.Dahil sa likas na ugali, dali-dali niyang sinabi, "Kung wala na akong maitutulong, Mr. Lucas, aalis na ako ngayon."Nais na niyang umalis, ngunit hindi mabilis kumilos ang kanyang mga binti. Sa parehong oras, siya ay napaka desperado na iwanan ang taong ito na maaaring magbigay ng isang banta sa kanya. Bilang isang resulta, lumakad siya nang labis na awkward, sa isang paraan na mukhang nakakatawa kay Mr. Lucas.Hinila ni Jane ang kanyang mga binti sa likuran niya