All Chapters of Ang Asawa kong Tinitingala ng Lahat: Chapter 5061 - Chapter 5070

Nang sumunod na segundo, biglang nakita sa mga kamay ng Antigonus ang Blood Long Blade. Nabuo ito mula sa Power of the Fiend Soul nang napakapula itong nagningning at kaya nitong takutin ang iba.Marami ang nakaramdam ng katakot-takot na na hangin mula sa Blood Lone Blade. Napalunok sila ng laway at biglang napaatras. Alam nilang paniguradong napakalakas ng lalakeng iyon para ipasa rito ng Empress ang kaniyang kapangyarihan sa pag-uutos.Nakaramdam ng kaba ang lahat ng guwardiya at mga tao mula sa kalayuan, nagpigil sila ng hininga.‘Napakalakas!’Naramdaman nina Ambrose at Neil ang walang katapusang kagustuhan sa pagpatay ng Antigonus. Nagimula silang huminga ng mabigat. Kailan pa nagkaroon ng katakot-takot na pag-iral ang mundo ng mga cultivator?Sa puntong iyon, sumigaw si Neil. “Napakalakas niya, Ambrose. Kailangan natin siyang labanan nang magkasama.”Tumango si Ambrose, kaagad nilang pinagsama ang kanialng lakas at nagsimulang labanan ang Antigonus sa gitna ng ere.Nagulat

Matapos kumain ng ilang inihaw na isda, mas nakaramdam ng sigla si Neil. "Ambrose. Ang lalaking iyon, ang kalaban namin ... Malakas din siya. Hindi natin magagawang gawin ito kung makikigulo kami mismo." Tumango si Ambrose at nag-isip ng ilang sandali. "Oo. Sa katunayan, walang silbi kung tatamaan natin ang isang bato sa ibang bato. Kailangan nating mag-isip ng isa pang plano." Naiinis siya sa kanyang sarili. 'Kailan ako nakaramdam ng labis na pagkatalo mula nang maging Master ng Elysium Gate?' Nang iniisip ni Ambrose ang kanyang pagkatalo, nagkaroon ng ideya si Neil. "Nakuha ko na! Habang nasa isla kami, maaari naming makuha ang dalawang mga nagpapatrolyang gwardiya at magpanggap bilang sila. Magiging mas madali ito." Ganap na minana ni Neil ang lahat ng lakas mula kay Chester — ang kanyang talino at pagiging matatag. Tumawa si Ambrose at tinapik ang kanyang hita, "Mabuti! Matalinong pag-iisip. Gamitin natin ang ideyang ito. Magpahinga muna tayo. Pagkatapos, maaari tayong ma

Umiling si Ambrose. "Hindi!" Sa kabila nito, hindi na sumuko si Ambrose. Sa halip, ngumiti siya at idinagdag, "Ayos lang. Ngayong nagpanggap kami bilang mga gwardiya, mas tayong maghahanap." Tumango si Neil at tumungo patungo sa palasyo kasama si Ambrose. Kapag nakilala nila ang kanilang sarili bilang mga gwardiya, hindi sila nakatagpo ng anumang problema sa paglalakbay. Nang makita sila ng ibang mga nagpa-patrolyong gwardiya, wala silang tinanong at hinayaan sila. Natuwa sila Ambrose at Neil. Di-nagtagal, nakarating sila malapit sa isang palasyo matapos tumawid sa boulevard. Nakita nila ang isang malaking hardin sa labas ng palasyo. Nagkaroon ito ng isang pekeng bundok na may tubig na bumababa sa batis at isang magandang tanawin. Ito mismo ang magiging hitsura ng palasyo ng hari. Sinabi ni Neil, "Ang pinuno ng Sea Dragon Palace ay tunay na nakakaalam ng mas pinong mga bagay sa buhay. Ang mga ito ay isang bungkos lamang ng mga pirata, gayunpaman nagtatayo sila ng mga malalaking

Hindi nagtagal pagkatapos umalis sina Neil at Ambrose, isang kaakit-akit na pigura ang lumakad sa hardin patungo sa mga silid. Nakasuot siya ng isang mahabang pulang damit na nagbalangkas sa kanyang mga kurba, na ginagawa siyang nakamamanghang tingnan. Ito ay si Morticia. Si Morticia ay nasa isang mahusay na kalagayan noon, dahil siya ay lumabas lamang sa isang medyo mabunga na sesyon ng paglilinang at kasalukuyang tumungo upang makita ang kanyang anak. Si Morticia ay naging mas banayad mula pa noong pagkakaroon ng isang anak at natagpuan ang kanyang sarili na nawawala ang kanyang anak. Ngunit sinasabi na ang kanyang anak ay sobrang cute. Madalas siyang nangungulila sa kanyang anak kaysa sa hindi at nais na nasa paligid ng kanyang anak sa lahat ng oras. Oh? Nang malapit na siyang makarating sa bukana ng mga silid, tumigil si Morticia nang isang hindi mapakali na pakiramdam na gumagapang sa kanyang dibdib. Ang lahat ng maaaring makita ay ang ilang mga maid na bumagsak laba

Tumawag si Forsythe bilang tugon bago humingi ng ilang mga detalye at nagmamadali sa labas ng palasyo. Pagkatapos niyang umalis, bumagsak si Morticia sa lupa na parang napisat na lobo, kapwa mula sa pagkabahala at pagkapagod. Siya ay umaakto sa harap ni Forsythe sa buong oras. Ngayon na wala nang ibang tao sa paligid, hindi na siya maaaring magpanggap. Sa kabila ng pagiging isang Fiend Empress, siya ay isang babae lamang sa pagtatapos ng araw. Ang mga pakiramdam ng maternal ay hindi matitinag, at walang paraan para huminahon siya kasama ang kanyang anak sa problema. 'Pakiusap na wala sanang mangyari sa'yo, anak ko.' 'Wala na akong hinihiling pa, nakikiusap ako.' Habang nakaupo siya sa sahig, ipinikit ni Morticia ang kanyang mga mata at nagsimulang manalangin. … Iniwan ni Forsythe ang palasyo at nagsimulang tumungo patungo sa bahay ng bato. Ito ay dahil inutusan ni Morticia si Forsythe na mapag-isa upang ang balita ay hindi lalabas. Naisip niya ito. Dadalhin niya si He