Semua Bab Numero Unong Mandirigma: Bab 1191 - Bab 1200

”Sa kanya ka na?” Naguluhan ang mukha ng isang binatilyo nang marinig niya ito. Ang pagkakasabi niya nito ay madaling magdulot ng maling akala.Medyo nabigla si Sally. Namutla ang kanyang pisngi nang irapan niya ang binatilyo. “Anong sinasabi mo?” Sigaw niya. “Ibig-sabihin ko mula ngayon pagsisilbihan ko na siya. Kung saan siya pupunta, susunod ako!”“Hah. Hindi mo alam kung paano sumipsip sa iba, pero ngayon marunong ka na. Kakaiba!” Natawa ang isang matandang lalaki. “Anong sumisipsip? Totoo ang sinasabi ko. Hindi ba mabuting bagay ang pagtulong sa atin ni Young Master Fane?” Tinignan nang masama ni Sally ang matanda. “Malay natin kung kailan tayo magkakaroon ng susunod na pagkakataong tulad nito?” Sinabi niya.“Sige, sige. Mahaba ang araw ni Young Master Fane ngayon, at pagabi na. Uuwi muna tayo para magpahinga bago magdiwang nang maayos mamayang hapunan!” Sinabi ni Lancelot habang tumatawa. “Sige. Heh. Talagang maganda ang araw na ito. Ang tagal ko nang hindi nakakar

Matangkad at matikas ang kalbong lalaki. Itinaas niya ang isa sa mga kilay niya pagkatapos makinig kay Mr. Moustache. “Hehe, sinong gusto mo sa kanila? Kunin natin sila at ibaba natin sila ng bundok!” Nainis si Mr. Moustache sa sagot. “Patronum Larch, paano mo nagagawa ito? Ang ibig-sabihin ko ay pwede mong kunin ang mas bata!” Ngumiti nang nalulungkot ang kalbong lalaki, “Oh, kaya pala. Edi ang mas matanda ang gusto mo? Ang babaeng ito, kahit na isa siyang matandang babae, naalagaan niya nang maayos ang katawan niya! Parang nasa thirty years old lang siya; ang salitang ‘maalindog’ lang ang makakapaglarawan sa aura niya. Higit pa rito, siya ang asawa ng isang elder, talagang nasasabik ako!” Nagsalubong ang kilay ng matandang babae. Habang nagkakaskasan ang mga ngipin niya, “Sige! Sasama ako sa’yo, pero pakawalan mo ang anak ko!” “Mama, anong sinasabi mo? Lalayo tayo sa kanila!” Sa sandaling marinig niyang sinabi ito ng anak niya, nanlumo ang mukha niya at naging hindi magan

Tinignan ni Fane ang dalawa; malumanay siyang ngumiti, at dahan-dahan na naglakad papunta sa mag-ina. Nang makita ng dalawa si Fane na papalapit sa kanila, kaagad na kumabog ng malakas ang kanilang mga dibdib. “Ano—anong gagawin mo?” Ang hindi gaanong katandang babae ay nagngalit ang mga ngipin, ang kanyang katawan ay walang malay na lumapit sa kanyang anak na babae, sinusubukan na protektahan ito mula kay Fane. “Ikaw—hindi ka mula sa Woods family! Sino ka ba? Anong gusto mo mula sa amin?” Tanong ng dalaga ng may nanginginig na boses. “Kapag pinakawalan mo ang nanay ko, handa akong…” Dagdag niya. Tinigasan ng dalaga ang kanyang panga at nagmungkahi. Walang masabi si Fane. Sinabi na niya sa mag-inang ito na galing siya sa Woods family, bakit iniisip pa rin ng dalawang ito na isa siya sa mga masamang tao? “Huwag kayong mag-alala. Hindi ako isang masamang tao!” Mapait na tumawa si Fane, habang sinusubukan na magpaliwanag. “Bata, anong ginawa mo sa dalawang bini

Hindi nagtagal, naging mas maayos na ang ekspresyon ni Moon.Ang binigay na healing pills ni Fane ay may malakas ay mabilis na epekto kay Moon. Tinikom ni Moon ang kanyang mga labi at ngumiti. “Ang mga tulisan na iyon ay alam na mga miyembro kami ng Woods family, kaya sa lahat ng ito, hindi sila nangahas na gumawa ng ganitong bagay, kahit paano ay hindi naman nila pinapatay ang aming mga tao. Pero ngayon, kung titignan ang sitwasyon, mukhang gusto ni Patronum Lanich na patayin kami ng aking ina.!” Tumango si Fane at sinabi, “Tama ka. Dahil sa habol nila ang ganda mo, pagkatapos ka nilang gahasain, tiyak na papatayin ka nila at sisirain ang katawan niyo. Pagdating ng oras na iyon, ang aming mga tauhan ay wala nang ideya kung buhay pa ba kayo o kung malaman man namin, hindi namin malalaman kung paano kayo namatay, at malamang ay hindi nila aaminin ang kanilang mga kasalanan!” Kinuyom ni Fane ang kanyang kamao ng maisip niya ang tiyak na kalalabasan ng eksenang iyon. “Mukhang oras

Sa loob ng isang bahay, isang matandang lalake ang naglalaway sa isang dalaga na nakatali sa may kama at sugatan. NAninikip ang kanyang lalamunan, at kasabay nun, ay mabilis na gumalaw upang lunukin ang kanyang laway. “Ikaw ay isang napakagandang babae, hindi ba?” Ang matandang lalake ay pinagkiskis ang kanyang mga kamayhabang papalapit ito sa kamay ng may masamang ngiti sa mukha nito. “O munting marikit, ako ang Pinuno ng Windfall Pavilion! Kapag naging babae kita, sundin ang mga utos ko at paglingkuran ako ng maayos, ikaw ang magiging asawa ng Pinuno ng Windfall Pavilion!” Tinitigan ng dalawa ang kabilang partido nga may poot at sama ng loob. “Anong pinuno at anong pavilion? Kayo ay isang grupo lamang ng mga tulisan na magnanakaw!” Singhal niya habang bakas ang panghihina sa kanyang boses. “Matapang ka lang ngayon! Dati ay gamit lang ang ninanankaw niyo, pero ngayon, nagkaroon talaga kayo ng lakas ng loob na dumukot ng tao! Ang mga taong katulad niyo na binibigyan ng pangal