Semua Bab Numero Unong Mandirigma: Bab 1711 - Bab 1720

"Diyos ko, tiyak na nasa third-grade ultimate god level ang matandang to!" Nang nagsimula ang laban, napasigaw sa takot ang isa sa mga nanonood sa laban at sobra siyang nagulat. "Magaling! May dalawang masters na nasa third-grade ultimate god-level mula sa Woods at Cabello family. Tiyak na mananalo tayo ngayon. Basta't mamatay ang mga elder na nasa first-grade ultimate god-level at si Angus Moseley na nasa second-grade ultimate god-level mula sa Hall of Divine Royal, mawawalan ng intensyong lumaban ang mga tao nila!" Nagsimulang magliyab uli ang pag-asa sa puso ni Harry nang nakita niya kung paanong isa-isang pinatay ni Kenneth ang mga master na iyon na nasa first-grade ultimate god-level gamit ng suntok niya. Siya, na kanina ay nawalan ng pag-asa, ay ngayo'y may maligayang ekspresyon sa mukha niya. "Oo, pavilion master. Nailigtas tayo. Patayin, patayin natin silang lahat! Haha… Talagang ang lakas nila Fane at hindi nila tayo kailanman dinismaya!" Sobrang nasabik ang matandang baba

Masayang sinabi ni Harry, “Nagtataka lang ako kung bakit masyadong mayabong sa Chi ang lugar na ito. Higit pa rito, may ilang mga martial art technique dito at tingin ko isa itong magandang lugar para maghanap ng mahahalagang gamit. Ang pinakainaalala ko ay ang mga taong pumasok sa lugar na ito dati. Kahit namatay sila, siguradong may ilang mga master na may mga kaapu-apuhan na ngayon diba? Aatakihin ba nila tayo kapag nakasalubong natin sila? Higit sa lahat, hindi tayo mula dito!” Ngumiti nang nalulungkot si Nash at sinabi, “May kailangan akong sabihin sa’yo tungkol sa lugar na ito…” Hindi nagtagal, pinaalam ni Nash sa kanila Harry ang tungkol sa sitwasyon. Nagdilim ang mukha nila Harry nang marinig nila ang sinabi ni Nash. Hindi nila inakalang magkakaroon ng pwersa ang lugar na ito na tulad ng Alliance Guard, na naatasang magbantay sa lugar at ayaw magpapasok ng mga tagalabas. Sa hindi inaasahan, hindi masyadong nakapagbantay ang mga miyembro ng Alliance Guard dahil wala pang

Kumunot ang noo ni Ella nang marinig niya ang tunog ng labanan sa gubat sa likuran niya. “Nangako ako sa kanila na hindi ko sasabihin sa iba ang tungkol sa pagpasok nila sa gubat. Pero, hindi pa naging ganito kaingay ang gubat na ito noon. Kapag nagpunta dito ang mga miyembro ng ibang fortress ng Nine Armies para maghanap ng mga gamit, siguradong maghihinala silang may kakaiba kapag narinig nila ang labanan sa gubat!” Kahit anong mangyari, niligtas ni Fane ang buhay niya at malinaw na nag-aalala si Ella sa kanila sa sandaling ito. “Bahala na… bahala na. Kailangan ko lang magpanggap na wala akong alam at hindi ko pa nakikita ang mga taong ito!” sa huli, umiling si Ella at naghandang lumipad patungo sa base. Subalit, nakasalubong niya ang pito hanggang walong tao mula sa ibang base pagkatapos lumipad sandali. “Hala, si Ella ba ‘yan? Kanina ka pa ba kumukuha ng spirited grass sa gubat? Kumusta?” isang binatang nakaputi ang nagtanong nang nakangiti nang makita nito si Ella. Kumun

“Haha… tingnan natin. Kahit ano pa ang sitwasyon, malalaman natin kung anong nangyayari pagdating natin doon. Tinuturing tayong mga henyo sa kabataan, at lahat tayo ay nasa ultimate god level. Anong dapat nating ikatakot?” tumawa si Arthur nang walang-bahala para bang wala siyang pakialam.Kahit anong mangyari, nasa ultimate god level sila at ang tingin sa kanila ay mga henyo na kayang tumalo sa maraming tao. Kahit na medyo huli sila kumpara sa mga tunay na henyo ng mga kabataan, kaya pa rin nilang talunin ang halos 80-90% ng mga mas batang henerasyon. Nag-alala si Ella nang marinig niya ang usapan ng mga ito. Pagkatapos niya itong pag-isipan, tumalikod siya at hinabol sila Arthur. “Napag-isipan ko na ito, Young Master Arthur, at wala akong importanteng gagawin pag-uwi. Tingin ko sasama ako sa inyo sa gubat.” Natuwa si Arthur sa sagot niya, na kampante sa loob nito dahil akala nito umiral dito ang alindog niya. Ito ang dahilan kung bakit hindi na ito nahiya at nagtapang. “Wala

Kaagad na pinaalala ni Ella kay Hendrick dahil natatakot siyang mapapansin ng iba ang pagkatulala niya. “Hendrick, hinaan mo boses mo para hindi tayo marinig ng iba. Ano nang gagawin natin? Hindi ko rin alam. Natatakot ako na baka makasalubong nila Arthur ang mga taong ito, kaya sinadya kong magpatagal para sa kanila. Nakiusap ako sa inyo na samahan ako para dito… nangako pa ako sa kanilang hindi ko sasabihin sa ibang nakapasok na sila sa lugar na ito, pero wala na akong ibang magagawa sa ngayon!” Pagkatapos ng sandaling katahimikan, nagsalita si Hendrick, “Diyos ko, nagbibiro ka ba? Naloko ka ba nila? Bakit hindi mo ito pag-isipan? Ang mga tao mula sa mundong ito ay hindi naman mataas ang fighting prowess diba? Sigurado akong wala pang nakarating sa ultimate god level, diba? Kung ganoon, paano ka nila nasagip, isang taong nasa second-grade ultimate level?” “Paanong nangyari ‘yun? Nakita kong hindi naman mataas ang fighting prowess ng mga taong ‘yun!” sumimangot si Ella. Pinag-isip