Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1191 - Bab 1200

”At ito ang para sa asawa ko!” "..."“P*tang *na mo, Lana!” Mukhang sumiklab ang galit ni Madeline at hinawakan niya sa leeg si Lana at hinigpitan ang pagkakahawak niya dito. Mukhang hindi komportable si Lana. Naka nganga ito na para bang gusto nitong umubo. Namula kaagad ang mukha nito sa isang iglap. Pero, mukhang hindi pa bibitaw si Madeline anumang oras. “Ang sama sa pakiramdam, ano? Alam mo ba kung gaano kasakit mamatay? Nakakapagpasaya ba sayo ang pagpapahirap ng ibang tao? Tikman mo ngayon kung paano mapahirapan ng ibang tao! Ano ang pakiramdam? Masarap bang pakiramdaman?!” “Eveli—ikaw… Uheh, uheh!” “Hindi ako makapaniwala na nakalaya ang isang katulad mo. Heh.” Tumawa si Madeline, lalong lumamig ang mga titig nito. “Kung hindi ka kayang parusahan ng batas, kung gayun ay ako na mismo ang magpaparusa sayo. Para sa anak ko at sa lalakeng pinakamamahal ko, kailangan ko silang maipaghiganti.” "..."Malumanay ang boses ni Madeline pero malakas. Lalo pang lumamig ang t

Pagkatapos ay pinuri ng matanda si Ryan, na sinabi, “Si Mr. Jones ay natatangi rin. Sa tulong ng mga magagaling na tulad niyo sa Interpol, tiyak ko na mababawasan ang kasamaan sa mundong ito.” Nang sinabi niya ito, nginitian ni Jeremy si Ryan na nakangiti rin. “Tama si Sir Calver. Naging mas mahirap ang naging sitwasyon ni Mr. Jones. Naatsan siyang protektahan ang pamilya ko, pero sa bandang huli, nagkamali ng pagkakaintindi ang lahat at inakala nila ay may relasyon sila ng asawa ko. Na ang totoo, wala naman talagang asawa si Ryan nung simula pa lang.” Nang sabihin ito ni Jeremy, hinigpitan niya ang kanyang yakap kay Madeline. Matalim ang kanyang tingin nang nagpatuloy siya sa pagsasalita, “At ang asawa ko ay kailangan lang sakyan ang lahat ng to para sa trabaho ko at dalhin ang walang laman na titulo bilang Mrs. Jones sa loob ng kalahating taon. Na ang totoo, si Eveline ay nanatiling si Mrs. Whitman. Ito ang isa sa mga bagay na hindi nagbago.” Kahit na nakangiti si Jeremy habang

Galit pa rin si Jeremy kay Madeline. Pakiramdam ni Madeline ay nawawala siya at nagawan siya ng mali, pero wala naman siyang makausap tungkol. Nilabas niya ang kanyang phone at tinawagan si Ava. “Ava, pwede ba kitang maistorbo? Pwede mo ba akong sunduin dito sa hotel?” Kaagad na napansin ni Ava na lasing na si Madeline base sa pananalita nito. Nang walang sabi-sabi, kaagad niyang pinuntahan ang address ng hotel na binigay sa kanya ni Madeline. Nagpatuloy si Jeremy sa paghihintay. Hinihintay niya si Madeline na sabihin sa kanya ang dahilan, pero bago pa man niya makuha ang paliwanag nito, dumating si Ava. Nakita niya si Madeline at Ava na palapit sa isa’t isa bago inalalayan ni Ava si Madeline palabas ng bulwagan. Mukhang lasing na si Madeline nang sumandal ito sa balikat ni Ava. “Anong problema, Maddie? Bakit ka nagpakalasing? Nag-away ba kayo ni Jeremy?” Nag-aalalang tanongni Ava. Nakita niya si Jeremy na nakatayo sa di-kalayuan pero hindi sila pinapansin nito. “Kailan p

...Nakatulog si Madeline sa mga bisig ni Jeremy ng buong gabing yun. Tanghali ng kinabukasan ng magising siya at nakita niya si Jeremy na nakahiga sa kanyang tabi. Bigla na lang nakaramdam ng hiya si Madeline at nagsimulang bumilis ang tibok ng kanyang puso. Kasal na sila, kaya bakit ganito ang nararamdaman niya? Nang naisip niya ang kakaiba niyang asal kagabi, namula siya at hindi mapigilan na mapasandal sa braso ni Jeremy. Nitong nakalipas na anim na buwan, ang bawat gabi na lumipas na wala si Jeremy sa kanyang tabi ay napakalamig. Nang bumalik si Jeremy, kakaiba pa rin para sa kanya ang lahat at nung gabi lang na yun gumaling ang nasakatan niyang puso sa pamamagitan ng pagmamahal na ipinakita ni Jeremy. Tinignan ni Madeline ang buhok ni Jeremy. Pagkatapos niyang maiturok ang pangatlong dose ng gamot, ang pagbabago sa kulay ng buhok ni Jeremy ay makikita. Hindi na ito kasing pusyaw tulad ng dati. Mukhang totoo at mabisa nga ang gamot na yun. Pero, pagkatapos ng g

Pagkatapos magbanta ni Jeremy, hindi na kalmado ang mukha ni Ryan. Yumuko si Ryan, ang makisig at banayad nitong mukha ay nabalot ng kadiliman. Kinuha niya ang kanyang phone at tinawagan si Adam. "Hanapin mo kung nasaan si Lana at ibigay mo kaagad sa akin." Masunurin si Adam at kaagad tinawagan si Lana ayon sa utos ni Ryan. Dahil kailangan ni Lana ang mga gamot ni Adam para mabuhay, naglagay siya ng espesyal na ringtone para sa mga tawag ni Adam. Nagkataon, naubusan na si Lana ng gamot kahapon. Nang matanggap niya ang tawag ni Adam, natuwa siya. "Adam, ibigay mo sa akin ang gamot!" Palautos na sabi ni Lana. "Itong alas ocho ng gabi, pumunta ka sa presidential suite ng Glendale Hotel at maghintay dun. May magdadala ng bote ng gamot para sayo doon." Hindi nagmamadaling sagot ni Adam. Nagkaskasan ang mga ngipin ni Lana sa inis. "Adam, traydor ka! Nakalimutan mo na ba kung sino ang nagbigay sayo ng mga kailangan mo at nag-utos sayo na mag-research? Nang mamatay ang kapatid ko