Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1621 - Bab 1630

Tinignan ni Jeremy ang paligid at napagtanto niya na wala pang nakakapansin sa kanya. Hindi na siya nag-abala na magbalatkayo, at ang kanyang damit ay pareho lang ng pangkaraniwang suot niya. Hindi lang niya sinadya na hindi makatawag pansin ng iabng tao. Pero, ganun lang ba talaga ito kadali?Pinag-isipan muna ni Jeremy ng maigi ang bagay na ito, pagkatapos ay nilingon niya si Ada bago siya umakyat. Pinanood ni Ada si Jeremy na umakyat sa itaas at tinawagan si Carter pagkalipas ng ilang sandali. “Paakyat na si Jeremy.” Nang marinig ito ni Carter sa kabilang linya, ang kanto ng kanyang mga labi ay umarko. Tumayo siya at umalis ng study room para puntahan ang silid na pupuntahan ni Jeremy. Pero, pagkatulak niya ng pinto para makapasok, nahanap niya na walang tao sa loob nito. Wala si Madeline sa loob ng silid na ito, at alam niya iyon. Pero, kakaiba dahil wala rin si Jeremy sa loob. Kalmado niyang inilabas ang kanyang phone at tinawagan si Ada. “Nasaan si Jeremy?”Na

Tinapos ni Carter ang kanyang sinasabi ng may malalim na ngiti at naglakad papunta kay Madeline habang hawak ang bolang kristal. Kaagad niyang nakuha ang atensyon ni Madeline at binigay niya ang kanyang utos. “Eveline, tignan mo ang bolang kristal. Simula sa oras na ito, mararamdaman mong kakalama ang iyong katawan. Hindi ka maaapektuhan ng kahit sinoman. Lagi mo lang iisipin na ang lalakeng pinakamamahal mo ay si Carter Gray.” Nang marinig niya ito, kaagad na nagalit si Jeremy. Tinikom niya ang kanyang kamay hanggang sa naging mga kamao ito at hinawakan ang kwelyo ng damit nib Carter. Kinuha niya ang bolang kristal mula sa kamya nito. “Carter, ganito mo ba hinipnotismo ang asawa ko? Ako ang mahal ni Eveline. SA tingin mo ba ay kaya mong lokohin ang asawa ko ng ganito habang buhay?” Mahinang sabi ni Jeremy. Ang mga ugat sa kanyang noo at likuran ng kamay ay bumubukol. Hindi na niya kayang kontrolin ang kanyang emosyon sa mga sandaling yun. Kung kaya lang niya, gusto na niya

Biglaan na lang itong nangyari na kahit si Carter ay hindi inaasahan na mangyayari ang bagay na ito. Kaagad siyang lumapit sa may kama at tinapik ang pisngi ni Madeline. “Eveline, Eveline!” Paulit ulit na sinigaw ni Carter, pero hindi kumibo si Madeline. Hindi sigurado sa kung ano ang nangyari o dahilan kung bakit hinimatay si Madeline, kaagad na tinawag ni Carter ang kanilang family doctor. Hinihintay ni Camille sila Carter at Madeline na bumaba nang biglang, narinig niya ang balita na hinimatay si Madeline. Mabilis siyang naglakad pabalik sa kwarto at nakita niya na ang doktor ay kakatapos lang na tignan si Madeline. “Anong nangyari? Paano nangyari na hinimatay na lang siya bigla?” Hindi mapakaling tanong ni Camille. Pagkatapos siyang matignan ng doktor, sumimangot ito na may namomoblemang tingin sa mukha nito. “Pagkatapos ko siyang tignan, si Miss Montgomery ay wala namang problema. Normal lang naman ang presyon ng kanyang dugo. Marahil ito ay dahil sa hypoxia na dulot

Kaagad na binuksan ni Madeline ang ilaw ng silid, at sa isang tingin lang, nakita niya ang dugo na umaagos palabas sa kaliwang bukong bukong ni Jeremy. May sugat siya.Mukhang malubha ang natamo niyang sugat. Tinignan ni Jeremy ang nagdudugo niyang sugat sa kanyang bukong bukong. Kahit na hindi magandang pakiramdaman, tiniis niya ang sakit para lang makabalik siya kay Madeline. “Linnie, hindi ako pwedeng manood lang habang ikakasal ka sa ibang lalake. Kailangan kitang maitakas dito ngayon.” Ang tingin ni Madeline ay sandaling nanatili sa sugatang bukong bukong ni Jeremy, pagkatapos ay tiniaas niya ang kanyang matatag at matapang na tingin. “Hindi ako aalis.” Determinado pa rin siya. “Jeremy, para sa dati nating relasyon bilang mag-asawa, bibigyan kita ng tiyansa na umalis ngayon. Mas maganda kung hindi mo ibabato ang sarili mo sa patibong na ito, naiintindihan mo ba?” Tinitigan niya ang lalong nasasaktan at nangungulilang mga mata ni Jeremy. “Umalis ka na ngayon din.”

Nang marinig niya ito, panandalian na nanigas ang mga mata ni Madeline. Tinitigan niya ang mga malalim na nakangiting mga mata sa kanyang harapan, at bigla, isang nakakapanginig na pakiramdam ang gumapang mula sa kanyang mga talampakan. Ang lalakeng ito ay nakita na ang kanyang pag-arte, pero kalmado pa rin ito. Nang makita niya na tahimik lang si Madeline at mukhan hindi nito itatago o dedepensahan ang sarili niya, nagkaroon ng bahid ng tuwa ang mata ni Carter. “Pwede mo bangs abihin sa akin kung kailan ito nangyari?” Marahan na tanong ni Carter, “Kailan pa nasira ang aking hipnotismo?” Binago ni Madeline ang maamo niyang ugali na meron siya kanina. Sa sandaling ito, ang kanyang mga mata ay matalas at kahit pati ang kanyang tono ay biglang nagbago at naging magaspang. “Kung ganun ay pwede mo rin bang sabihin sa akin kung ano ba ang balak mo kaya mo ginawa ito? Bakit nangongolekta ka ng impormasyon tungkol sa aking asawa at bakit mo gusto akong ihipnotismo para lang para la