Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1821 - Bab 1830

Malinaw na siya ang maybahay ng pamilyang ito, ngunit mukhang isa lamang itong pangalan.Sa ikalawang palapag.Pumasok si Shirley sa study room ni Carter nang kumportable. Kahit umaga pa, sinara na ni Carter ang bintana. Sinara din niya ang pinto sa likod ni Shirley pagpasok nito. Lumingon siya at tumingin kay Shirley na nakaupo sa isang wheelchair. Pinikit niya ang kanyang mata at umasang guni-guni lamang niya ito. Kaso nang idilat niya ito, nanatiling nakaupo sa isang wheelchair si Shirley. Tapos bigla niyang napagtanto na laging nakaupo si Shirley tuwing nagkikita sila nitong nakaraan. Malinaw na dahil ito sa hindi na siya makalakad. Habang hindi niya maunawaan ang nangyayari, nainis si Carter at lalong lumaki ang galit sa loob niya. “Ano ba talagang nangyayari? Ang binti mo… paano ito nangyari?” Nagsalita si Carter sa likuran ni Shirley habang pinipigil ang galit sa kanyang boses. “Mukhang may pakialam ka sa binti ko Mr. Gray. Wala akong masyadong masasabi, bukod sa

Nagsalubong ang kilay ni Carter. Tinitigan niya ang malamig na titig ni Shirley na nakatingin sa kanya na parang isang kaaway. Nang walang babala, sinubukan niyang hilahin ang maskara nito. “Shirley talagang gusto kong makita ang mukha mo kapag sinasabi mo ang mga bagay na ito,” Galit niyang sinabi. Kaagad na inilayo ni Shirley ang kanyang ulo at sinubukang itaas ang kanyang kamay para harangin ang kamay ni Carter. “Wag mong tatanggaling ang maskara ko. Wag mo akong sisihin kapag nahawa ka sa sakit ko.” “Hah!” Tumawa nang walang pakialam si Carter habang ang titig niya ay masyadong nanlilisik na parang babalutin siya nito. Sa isang mabilis na galaw, itinabi niya ang kamay ni Shirley at hinila agn maskara nito. Pakiramdam ni Shirley tumigil saglit ang tibok ng puso niya. Nagmadali siyang lumingon sa gilid at ipinakita ang bahagi ng mukha niyang walang sugat kay Carter. Nagalit si Carter nang iwasan ni Shirley ang titig niya. Nang abutin niya ito, hinawakan niya ang bab

”Aalis ka na ba nang ganyan na lang?” Biglang napatigil sa paglalakad si Ada. Nabahala siya nang sobra, ngunit lumingon pa rin siya habang nagpapanggap na inosente at nalulungkot. Nakita niya si Shirley na nakaupo sa wheelchair at dahan-dahang lumapit sa pintuan. “Ms. Brown, panalo ka na. Ayaw ko nang magtagal pa at mapahiya.” “Panalo na ako?” Nagtaka si Shirley nang marinig niya ito. Binalak ni Carter sa hinaan ang boses niya habang kausap niya si Ada, lalo na noong sinabi niya ang ilang pangungusap na ito. Ayaw niyang marinig sila ni Shirley. Dahil dito, hindi niya alam kung gaano siya kalahaga kay Carter. Ngayon, nagtaka lang siya sa sinabi ni Ada. “Mrs. Gray, mukha ba akong panalo sa’yo? Lumpo na ako at sira pa ang mukha ko. Magiging wala na akong kwenta sa buong buhay ko. Paano ako naging panalo? Dapat ba akong matuwa na personal mo itong ginawa?” “...” Talagang ibinunyag ito ni Shirley! Umigkas si Ada at kaagad na tumanggi, “Ms. Brown, anong ibig-sabihin mo?

”Mabuti pa at huwag niyong galitin si Carter. May ibang paraan para makuha niya ang right of succession. Ginagamit lang niya kayo. Wag kang malito sa posisyon at halaga mo. Kung hindi, hindi maganda ang kahihinatnan ng pamilya niyo.” Natapos magsalita nang galit si Camille bago tapikin sa balikat si Cathy. “Ms. Jordan, nainiwala akong mahaba pa ang pag-uusapan ni Carter at Shirley. Umupo muna tayo sa baba.” Ayaw din manatili ni Cathy kasama ni Ada at ng nanay nito, kaya sumunod si Cathy kay Camille pababa. Hinawakan ni Ada ang mahapdi niyang pisngi na nasampal. Nagngitngitan ang ngipin niya habang naiinis nang sobra. Pagbalik ni Ada sa kanyang kwarto, tinikom niya ang kanyang kamao nang makita ang namamaga niyang pisngi at ang dugong tumutulo sa sulok ng kanyang bibig. “Talagang sinampal niya ako para lang sa mabahong pulubi na yun!” Nagngitngitan ang ngipin ni Ada. “Di ko pwedeng palagpasin ito Mom. Ano nang gagawin ko? Sisirain din ba ni Carter ang mukha ko at babaliin an

Noong una, inakala ni Cathy na napagpasyahan ni Shirley na manatili dahil may nararamdaman pa si Shirley para kay Carter. Hindi niya inashang may ganito palang iniisip si Shirley sa desisyon niya. Gayunpaman, nag-alala pa rin si Cathy. “Pero kapag hindi ka umuwi, di ka makikita ni Adam at mag-aalala siya.” Nang marinig ang mga sinabi ni Cathy, itinaas ni Shirley ang kanyang tingin at tumingin sa harapan. Mayroong bugso ng sariwang hangin, at mukhang nagkaroon ng ngiti sa mukha ni Shirley. Isang kakaibang maamong ngiti ang lumitaw sa kanyang mukha. “Alam kong talagang nag-aalala siya para sa akin. Noon pa siyang may malambot na puso at nagbabantay sa akin nang hindi pinapaalam sa akin. Pero dapat kong pagbayaran ang mga kasalanan ko. Oras na para tumigil ako sa pang-aabala sa kapatid ko.” Nang magsalita si Shirley, mapayapa ang tono niya, salungat ng bagsik niya kapag kaharap niya si Adam. Sa sandaling ito, nagsimulang maramdaman ni Cathy na hindi walang-puso si Shirley.