Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 191 - Bab 200

Uniwas ang mga mata ni Jackson nang makita niya ang ngiti ni Meredith. "May kailangan akong ipapirma kay Dad." Ngumiti si Meredith nang makita niya ang workbook na nasa kamay ni Jackson. "Paano kung ako na lang ang pumirma niyan?" Pinisil ni Jackson ang gilid ng kanyang workbook at umaasang tumingin kay Jeremy. "Ipapirma mo na lang 'yan sa mom mo. 'Wag kang masyadong magpapagabi." Sabay sinara ni Jeremy ang pinto ng kanyang kwarto. Pagtingin sa nakasarang pinto, napalitan ang lahat ng liwanag sa mga mata ni Jackson ng isang hindi maintindihang takot at kadiliman. Pagtalikod niya, mabilis siyang naglakad papunta sa kanyang kwarto. Sa pagsara ng pinto, kaagad na nawala ang ngiti sa mukha ni Meredith. Hindi siya natutuwa, sumugod siya sa kwarto ni Jackson. Sinipa niya ang pinto sa sandaling isasara niya pa lang ito. Nasa dulo ng dila ng Jackson ang salitang "Mom" pero hindi niya tinangkang tawagin si Meredith ng ganito. "Anong problema, Jack? Ako ang nanay mo? Bakit pa

"Hey, Jackie? Alam mo ba kung bakit one plus one ay equals to two? "Bakit two apples plus one banana is equals three? "Jackie, Jackie. Gusto mo ba ng mushrooms?" Na para bang naging isang Libro ng mga Tanong, sunod-sunod na nagtanong si Lily kay Jackson habang kumikinang ang kanyang mga mata na puno ng buhay. Limang taon pa lang si Jackson pero mukhang mas matanda siya mag-isip sa kanyang edad. Seryoso niyang sinagot ang bawat isa sa mga tanong ni Lily. Uulitin niya ang kanyang mga sinabi kapag nagpakita ng pagkalito si Lily. Sa una ay natatakot si Madeline na baka may mangyaring masama kung maging magkaibigan sina Lily at Jackson. Pero nawala ang kanyang pag-aalala nang dahil sa eksena sa kanyang harapan, si Jackson ay parang isang maunawaing kuya na minamahal ang kanyang nakababatang kapatid nang walang humpay. Natunaw ang puso niya sa kanyang nakikita. Ngunit, hindi nagtagal ang ngiti ni Madeline. Mayroon rin sanang kapatid si Lilian na mamahalin siya kung buhay pa

Para pagkatiwalaan siya ni Jackson Whitman sa kanyang murang edad ay isang bagay na hindi inasahan ni Madeline. "Pwede ba kitang tawaging Ate Vera simula ngayon?" Umaasang nakatingin si Jackson kay Madeline. Tumango si Madeline at ngumiti, naguguluhan ang kanyang isip kapag naaalala niya ang pagtawag sa kanya ni Jackson na 'mom' kanila lang. "Syempre naman." Nang marinig niya ang kanyang sagot, sa wakas ay ngumiti rin si Jackson. Ito ang unang beses ni Madeline na makitang ngumiti si Jackson, tatlong taon man ang nakakaraan o tatlong taon ang nakalipas ngayong araw na ito. Lumitaw ang dalawang dimples sa gilid ng bibig ni Jackson habang siya ay ngumingiti. Nakakagaan rin siyang tignan kagaya ni Lilian. Bumaha ang mainit na pakiramdam sa kanyang dibdib nang dahil sa mala-anghel na ngiti ng bata. Hindi nagtagal ay dumating si Jeremy. Gusto niya sanang pumasok sa bahay pero hindi siya hinayaan ni Madeline. "Sa susunod sana paki-alagaan mo ang anak mo nang mas maayos, M

Habang nakatitig sa mga mapangmatang shop assistant at sa aroganteng si Meredith, basta na lang naglabas ng card si Madeline at ibinato ito sa mukha ng isang shop assistant na nagbantang tatawag ng security. "Pulutin mo at tignan mo, tapos sabihin mo sa akin kung pwede kong makuha ang damit na iyan o hindi." Nang mabigla sa pagiging kalmado ni Madeline, kaagad na pinulot ng shop assistant ang card. Nang mabasa ang mga nakasulat dito, kaagad siyang nahiya. Namula siya at yumuko at nanghingi ng paumanhin kay Madeline. "I'm sorry, I'm sorry! Di ko alam na ikaw pala si Miss Quinn! Sorry talaga! Patawarin mo ako!" Nang makita ang reaksyon ng kasamahan nila, lumapit din ang iba pang mga shop assistant at binasa ang nakasulat sa card na binato ni Madeline. Kaagad na nagbago ang mga mukha nila at nagsimula silang humingi ng tawad kay Madeline. Nabigla si Meredith nang biglang manghingi ng tawad ang mga shop assistant kay Madeline at trinato siya nang may paggalang. "Anong ginagawa

Sa isang iglap ay dumating ang ika-50 anibersaryo ng Whitman Corporation. Tamad na binigyan ni Madeline ang kanyang sarili ng spa treatment bago pumunta sa harap ng salamin para ayusin ang kanyang makeup. Pagkatapos nito, isinuot niya ang gown na hanggang pangarap lang ni Meredith, kinuha ang kanyang designer purse at sumakay sa kotse papunta sa kauna-unahang six-star hotel ng Glendale. Umilaw ang hanay ng mga ilaw sa daan nang magsimulang dumilim. Habang nakatitig sa repleksyon ng bintana sa loob ng kotse, kumurba ang kanyang labi nang itaas niya ang kanyang kamay para ayusin ang buhok niya. Nakikita ang kagandahan ng maliit na labi ni Madeline sa likod na salamin kaya halos mawalan ng preno ang nagmamaneho. Ito ang unang pagkakataong nakita niya ang ganito kagandang babae. Sa sandaling iyon, napuno ng tao ang main entrance ng six-star hotel. Naglaban ang mga mamamahayag para sa balita habang ilang mga napadaan ang huminto para kumuha ng munting regalo. Ang mga panauhu