Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 381 - Bab 390

Bumangon si Madeline mula sa kama at nilinisan ang kanyang sarili. Nang hinahanap niya si Jeremy, nakarinig siya ng ingay mula sa balkonahe. Tinignan niya ito at nakita niya ang lalaki na mag-isang nakatayo roon. Mukhang mahina ang matangkad at malapad na likod ni Jeremy. Mayroong sigarilyo sa pagitan ng kanyang mahahabang daliri. Ang dulo ng sigarilyo ay umilaw at dumilim nang sabay, mukha itong malungkot sa ilalim ng araw. Siguro ay nakarinig siya ng yabag kaya lumingon siya. Nakita niya si Madeline na naglakad papunta sa kanya. Naningkit ang kanyang mga mata sa kanyang ngiti. "Bakit di ka pa ulit matulog?" "Gumigising ako kapag sapat na ang tulog ko." Ngumiti si Madeline. Nang makita niya si Jeremy na suot pa rin ang damit na suot niya kahapon ay nagtanong siya, "Hindi ka nakatulog magdamag?" Ngumiti siya. Ang kanyang mga mata ay kasing dilim ng gabi habang nakatuon ito sa maganda at malumanay na mukha ni Madeline. "Hirap akong makatulog sa nagdaang tatlong taon." Isan

Nakabalik si Sean saktong kapapalit lang ng gasa sa sugat ni Eloise. Kaagad siyang nagtanong, "Anong nangyari, Sean? Kumusta si Meredith--" "Malakas ang ebidensya. Hinatulan ng judge si Meredith ng 12 taon na pagkakakulong." "Hindi!" Namutla ang ekspresyon ni Eloise habang nagdilim ang kanyang paningin. Halos himatayin siya. Kaagad siyang hinawakan ni Sean. "Nagawa na natin ang lahat ng magagawa natin, Eloise." "Eh ano ngayon? Hindi naman natin nailigtas ang anak natin sa huli!" Nakakadurog pusong umiyak si Eloise. "Sabi ng abogado siguradong sigurado siya na makakalaya si Meredith! Paanong nangyari to?!" "Dumating si Vera kasama ang huling piraso ng ebidensya at biglang humarap ang mga umampon kay Meredith para tumestigo laban sa kanya." "Ano? Si Vera Quinn na naman!" Nagliyab ang galit sa mga mata ni Eloise. "Inimbitahan ko pa naman siya sa bahay kagabi at umasa na pababayaan na niya si Meredith. Hindi ako makapaniwala kung gaano siya kasama! Bakit kailangan niyang pahira

Lumapit siya upang alalayan si Eloise. "Anong nangyari, Eloise?" Namumula ang mga mata ni Eloise at nakahawak siya sa ibabaw ng kanyang pusong nasasaktan. "Nalaman ko na si Meredith… Siya… Hindi siya ang anak natin…" "A-Anong ibig mong sabihin?" Namutla ang mukha ni Sean. Pakiramdam ni Sean ay kinilabutan ang buong katawan niya habang kinekwento ni Eloise ang mga nangyari. Kasama si Eloise, muling nagpunta sila Sean kay Meredith para kausapin siya, subalit wala silang napala dahil ayaw niyang magsalita. Samantala, hindi na nila mahanap kung saan nagpunta sila Rose at Jon. Tila naglaho sila ng parang bula. Sa huli, umuwi na lamang silang dalawa, sinasakal sila ng kawalan sa loob ng napakalaking villa. Kinalkal ni Eloise ang kwarto ni Meredith para sa anumang ebidensya na makakapagturo sa kung nasaan ang tunay nilang anak, ngunit tanging ang gintong pendant lamang na ginawa niya noon para sa anak nila ang nakita niya. Malinaw pa ring makikita ang pangalan na 'Eveline' sa

Tahimik na pinanood ni Madeline na umalis ang sasakyan. Kung tutuusin, hindi naman yun kasinungalingan. Buhay pa ang anak nila. 'Ang namatay ay ang nakakaawa at hangal na si Madeline Crawford, hindi ang anak niyo na si Eveline Montgomery.' Plano sanang dalhin ni Jeremy si Madeline sa Whitman Manor pagkatapos nilang bisitahin si Eloise. Subalit, nagbago ang isip niya dahil sa mga pangyayari. "Bigla kong naalala na may importanteng bagay pa pala akong aasikasuhin. Ihahatid muna kita pauwi tapos susunduin kita mamayang gabi, ayos lang ba?" Ngumiti si Madeline. "Sige na, Jeremy. Hihintayin na lang kita." Ngumiti si Jeremy, ngunit hindi natural ang kanyang ngiti. Pinipilit lamang niyang ngumiti para kay Madeline. Pakiramdam ni Madeline na may kakaiba sa kanya mula noong marinig niya na nagpapanggap lang si Meredith. Pagbaba niya mula sa kotse, pinanood ni Madeline na iliko ni Jeremy ang kotse ng hindi man lang lumilingon pabalik. Kabaligtaran ito ng nakagawian niya na pa

Tumingin siya kay Meredith na parang isang kampyon na nakatingin sa talunan, nagmumula sa lalaki ang isang nakakatakot at dominanteng aura. "Hindi mo sasayangin ang oras ko maliban na lang kung gusto mong maging napakasakit ng pagkamatay mo." Ang babala ni Jeremy. Dalawang beses na umubo si Meredith at pinilit niyang iangat ang kanyang ulo. "Alam ko hindi ako dapat nagsinungaling sayo, Jeremy. Pero… Pero pangako, totoo ang pag-ibig ko para sayo. Mahal kita, Jeremy, mahal talaga kita—" "Diretsuhin mo na ako," Ang biglang sinabi ni Jeremy.Nanlumo si Meredith at kinagat niya ang kanyang labi. "Sige na, sasabihin ko na…" Puno ng kasinungalingan ang mga mata ni Meredith. 'Kung hindi mapapasakin ang lalaking 'to, Madeline, kalimutan mo na rin ang pagmamahal ng lalaking 'to!' Tinatagan niya ang kanyang panga at sumumpa siya sa kanyang isipan bago siya nagsalita. "May elective akong kinuha kasama si Madeline noong freshman year ko, at may babae na may palayaw na Linnie sa klaseng y