Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 371 - Bab 380

Pagkatapos mabigla nila Rose at Jon sa matalim na tingin ni Madeline ay suminghal sila. "Vera, ano pa ba ang sasabihin mo? Sa tingin mo ba tanga ang lahat ng tao rito at maloloko mo sila gamit ng ilang salita?" Pagkatapos itong marinig ni Madeline ay ngumiti siya. "Dahil lahat sila ay hindi tanga, sa tingin mo ba madidiin mo sa'kin lahat ng krimen base sa mga sinabi mo?" Napahinto si Rose. Bigla na lang, pakiramdam niya ay parang bumalik sa kanyang ang kanyang mga sinabi. "Vera, ikaw…" "Manahimik ka!" Malamig siyang pinutol ni Madeline. Nanginig si Rose. Nang makita niya ang malamig na tingin ni Madeline, hindi niya mapigilan na matakot. "Sabi ka ng sabi na gusto mong humingi ng hustisya para sa anak mong si Meredith, pero tanungin mo muna ang sarili mo, may karapatan ba si Meredith na magsalita tungkol sa hustisya?" "Ikaw…" "Paulit-ulit mong sinasabi na pinagbintangan at sinaktan ko si Meredith kaya siya nadungisan ng isang grupo ng mga lalaki. May pruweba ka ba? Wal

Diretsong tumingin sina Jon at Rose kay Madeline nang nilapit niya ang tasa sa kanyang labi at titikman ang tsaa. Naghihintay sila na inumin ito ni Madeline. Dadampi na ang labi ni Madeline sa tasa, pero bigla na lang, tinaas niya ang kanyang tingin at mayroong matalim na kinang sa kanyang mga mata. Nabigla sina Jon at Rose. Nang hinuhulaan nila ang nasa isip ni Madeline, tinapon niya ang tsaa at tumalsik ito sa kanilang mga mukha. Kahit na hindi na kumukulo ang tubig, nasa 150 hanggang 160 Fahrenheit pa rin ito. Napasigaw sa sakit sina Jon at Rose habang ang kanilang mga mukha ay napaso. "Ikaw! Vera, anong ginagawa mo?" Kumuha si Rose ng tisyu at galit na pinunasan ang kanyang mukha. Ang kanyang mukha ngayon ay namumula at nakakatakot. "Sa tingin mo ba tanga ako? Iniisip niyo ba na di ko alam na may nilagay kayo sa tsaang to?" Tanong ni Madeline nang may malamig na tono. Pagkatapos, binato niya ang tasa sa paanan nina Jon at Rose. Sa isang bagsak ay nabasag ang tasa. Umi

"Jeremy, totoo ang sinasabi ko. Si Madeline ang p*tang yan!" Tinuro ni Rose si Madeline at sumigaw sa pagitan ng kanyang mga ngipin. Sumingit rin si Jon, "Jeremy, totoo ang sinasabi ng asawa ko. Si Vera Quinn ang p*tang pinakaaayawan mo, siya si Madeline Crawford!" "Manahimik kayo!" Malamig ang tono ni Jeremy at mayroong makapal na balot ng yelo sa kanyang mga mata. "Ang lakas ng loob niyo na atakihin si Vera para pagbuntunan siya sa nangyari kay Meredith! Pagbabayarin ko kayo nang malaki." Pagkatapos niyang sabihin ang mga nakakapangilabot na mga salitang iyon, nanlaki ang mga mata nina Jon at Rose. Para bang nabuhusan sila ng malamig na tubig sa kanilang ulo. Sa isang iglap ay bumaba ang temperatura ng kanilang katawan. "Vera, ihatid na kita pauwi." Nagbago ang boses ni Jeremy. Kahit ang kanyang mga mata ay malumanay at mainit na para bang hinaplos ito ng hangin ng tag-sibol. Sumandal si Madeline sa dibdib ni Jeremy sa gulat, kaakit-akit ang kanyang mga mata. "Jeremy, buti

Mabagal na naglakad si Eloise sa harapan ni Madeline, mukhang pala-kaibigan ang kanyang ngiti. "Maaari ba kitang imbitahin na kumain ng hapunan sa bahay ko mamayang gabi?" Kumunot ang noo ni Madeline. "Tama ba ang naririnig ko? Iniimbitahan mo ko na kumain sa bahay mo, Mrs. Montgomery?" 'May nalalaman ba siya?' 'Yun ba ang dahilan kung bakit niya ako iniimbitahan sa bahay niya sa pala-kaibigang paraan?' Ngunit, nakita agad ni Madeline ang pagdadalawang-isip sa mga mata ni Eloise. Naintindihan na ngayon ni Madeline. Ginagawa lang ito ni Eloise para kay Meredith. Heh. Kawawa naman. 'Ang tunay kong ina ay handang magbigay ng imbitasyon sa babaeng kanyang kinaaayawan para lang sa isang walang pusong demonyo.' "Miss Vera, umaasa ako na papatawarin mo ko sa mga nagawa ko noon. Sinsero kitang iniimbitahan na bumisita sa bahay ko." Nakangiti si Eloise habang naghihintay sa sagot ni Madeline. Pakiramdam ni Madeline ay masyado itong nakakatawa. Gusto niya siyang tanggihan.

Nang marinig nila Sean at Eloise ang sagot ni Madeline, sa kung anong dahilan ay biglang tumalon ang kanilang puso. Sabay silang nagtanong, "Nahanap mo na ang mga magulang mo?" Tumango si Madeline at ngumiti. "Oo, nahanap ko na ang tunay kong mga magulang." Nang marinig ni Eloise ang ganitong sagot ay ngumiti siya. Sa sandaling ito, ang kanyang ngiti ay nagmula sa kaibuturan ng kanyang puso. "Maganda yun. Buti na lang at nahanap mo sila. Magkakasama pa kayo ng magulang mo kung ganoon." "Magkakasama pa kami?" Binanggit ni Madeline ang mga salitang iyon at natawa. "Wala man lang akong tyansa na makabalik sa kanila." Kumunot ang noo ni Eloise. "Bakit?" "Hindi nila ako makilala kahit na nakatayo ako sa harapan nila. Hindi rin nila ako gustong kilalanin bilang anak." Diretsong tumingin si Madeline kina Eloise at Sean. Halatang nabigla silang dalawa. Ngumiti si Madeline at sinira ang nakakapangilabot na pakiramdam sa ere. "Siguro malas lang talaga ako. Nawala ako ng mga mag