Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 421 - Bab 430

Nagmadali ding sumugod si Eloise at ang mga mata niya ay puno ng pagkabahala. "Ms. Vera, bakit ka biglang tumakbo sa kalsada? Delikado yun! Ayos ka lang ba?" Nang marinig ito, nahimasmasan na siya nang tuluyan. Umiling siya at sinabi, "May iniisip ako kanina. Salamat, aalis na ako." Pakiramdam ni Eloise at Sean na parang kakaiba ang inaasal ni Madeline at medyo nag-alala sila, pero kaagad na nakasakay ng taxi si Madeline sa may tabi ng kalsada. Bumaba siya ng kotse nang makarating siya sa gusali ng Whitmab Corporation. Habang nasa daan, kanina pa iniisip ni Madeline ang narinig niya kanina. Di kaya? 'Siguradong walang kinalaman sa akin ang libingang ipinakita sa akin ni Jeremy nitong nakaraan. 'Ayaw na ayaw niya sa akin. Bakit niya ako gagawan ng libingan, at mababaliw pa siya sa kakahanap ng abo ko?' Tahimik na inisip ni Madeline habang naglalakad siya patungo sa pinto. Sa sandaling papasok na siya, isang malakas na amoy ng pabango ang bigla niyang naamoy. Tapos tinamaan

Nakatanggap si Jeremy ng tawag mula kay Mrs. Whitman sa sandaling matapos ang kanyang afternoon meeting. "Jeremy, nagbalik na si Yvonne. Bumalik ka sa bahay para sa welcome reception. Pumunta ka dapat. Siya ang nag-iisa mong pinsan!" Nang hindi binibigyan si Jeremy ng pagkakataong tumanggi, ibinaba ni Mrs. Whitman ang linya. Ayaw ni Jeremy na magsayang ng oras sa pakikisalamuha sa mga walang kwentang tao, pero sinabi ni Madeline na sasamahan niya si Jeremy. Sa sandaling ito, nakaparada ang kotse ni Jeremy habang naglalakad si Madeline sa gate para hintayin si Jeremy. Doon niya biglang narinig ang panungutya ni Mrs. Whitman sa bahay. "Huwag mong isipin na siya si Madeline dahil lang sa kamukha niya yun. Ang babaeng ito ay talagang mas mahirap banggain. Di ko alam kung anong nangyari kay Jeremy, lagi niyang pinapakinggan ang lahat ng sinasabi ng p*kpok na yun!" "Alam ko nang masamang balita anh babaeng ito sa unang pagkakita ko sa kanya. Aunty, sinadya niya akong banggain kanin

Pinigilan niya kaagad ang kanyang damdamin at ngumiti. "Jeremy, gustong magpahinga ni Grandpa. Bumalik na tayo." Nakatuon ang titig ni Jeremy nang maigi sa panghahamak sa mga mata ni Madeline. Bahagya siyang tumango. "Okay." Pagbalik nila, naligo si Madeline para pakalmahin ang kanyang sarili. 'Mukhang talagang nabuking ni Grandpa ang tunay kong pagkatao at pinaalalahanan ako na lumayo kay Felipe. 'Di kaya may naimbestigahan na si Grandpa nang palihim? 'Kailangan kong bilisan. 'Kapag pinatagal ko pa, mabubuking na ako nu Jeremy. 'Kahit anong mangyari, di mababa ang IQ niya.' Nitong gabi, dahan-dahang idinilat ni Madeline ang kanyang mata nang makatulog si Jeremy. Nang dahan-dahang inalis ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Jeremy, pumunta siya sa study nito gamit ng liwanag ng buwan. Pagkatapos itong pagmasdan sa loob ng ilang araw, sigurado si Madeline na ang study ni Jeremy ay walang nakalagay na security system. Binuksan niya ang mga ilaw at tinignan ang mga

"Anong problema? Bakit ka kinakabahan?" Ang mahina at malalim na boses ng lalaki ay dumaan sa kanyang tainga na parang red wine. Biglang inalis ni Madeline ang kanyang nasa isip. Sa dilim, isang ngisi ang lumitaw sa sulok ng kanyang labi. "Wala yun. Bilga lang akong may naisip na nakakatawang biro," Walang pake niyang sinabi, pero nag-aalab ang kanyang mga mata. 'Tama, isa itong biro. Isang napakalaking biro. 'Siguro nga pwede niyang mahalin ang kahit na sinong babae sa mundo, pero hindi niya ako kailanman mamahalin.' Sa susunod na araw ay bumangon si Madeline nang maaga para maghanda ng almusal para kay Jackson, tapos hinatid niya ito sa kindergarten kasama si Jeremy. Malinaw na mas mabuti na ang kalagayan ni Jackson ngayon kaysa noon. Di pa nakakita si Madeline ng isang batang naging ms masaya nang wala ang tunay nilang ina. Anong klaseng demonyo si Meredith na nagawa niyang sirain ang kanyang sariling dugo at laman sa puntong maapektuhan na ang isipan nito? Sa Whit

Binura ni Madeline ang lahat ng bakas niya, tapos ibinalik ang laptop sa dati nitong pwesto. Hawak niya ang magaang USB flash drive, pero pakiramdam niya ang bigat nito sa di malamang dahilan. Kahit na hindi siya naturuan ng kanyang magulang mula pagkabata niya, laging tinuturo sa kanya ng lolo niya na maging isang mabuti at matapat na tao. Laging malinis ang konsensya niya at di siya kailanman gumawa ng bagay na nakakasakit sa iba. Ngunit sa sandaling ito, talagang nag-alinlangan siya. 'Pagiging hindi matapat ba ito? 'Hindi, hindi sa ganon. 'Jeremy Whitman, dati, nakipagtulungan ka kay Meredith na sirain ako nang tuluyan. Kahit sa araw ng 'kamatayan' ko, kailangan ko pa ring pasanin ang malulupit at masasakit na pag-atake niyong dalawa. 'Ang mga di totoong kasalanan, ang sakit mula sa pang-aalipusta mo, ang sakit mula sa tatlong taon ng maling pagkakabilanggo, at ang pagkawalay sa sarili kong dugo't laman ay malinaw sa akin. 'Binigyan mo ako ng ganitong kamalasan, ka