Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 931 - Bab 940

"Gusto kitang maramdaman nang higit pa sa kagustuhan kong maramdaman ang bata." "Ano?" Hindi maintindihan ni Madeline, ngunit kasunod nito, hinawakan ni Jeremy ang mukha niya. Napainit ng palad nito ang pisngi niya. Bago pa makakibo si Madeline, bigla siyang hinalikan ng lalaki sa harapan niya. Napapansin niyang may kakaiba, pero unti-unting naalis ng malalambing na halik ng lalaki ang kakayahan niyang mag-isip nang diretso. Idinilat ni Jeremy nang bahagya ang mga mata nito at tinignan si Madeline na nakapikit ang mga mata. Nalunod siya sa halik nito. Siya rin ay dahan-dahang ipinikit ang kanyang mata… Hindi alam ni Madeline kung ilang minuto na ang lumipas nang pakawalan siya ni Jeremy. Hiningal siya, habang umiinit nang sobra ang pisngi niya. Kasal sila at may tatlong anak, pero laging walang kibo si Madeline. Pinakalma niya ang nagwawalang tibok ng puso niya at magsasalita na nang marinig niyang walang bahalang sinabi ni Jeremy, "Uuwi na ako." "Babalik ka ba ka

Bumaba siya ng kotse at naglakad patungo sa pasukan ng kindergarten. Napansin niya na ilang mga magulang ang nagbubulungan at tinuturo siya. Hindi pinansin ni Madeline ang mga usap-usapan at tinitigang maigi ang pinto. Matagal bago lumitaw ang maliit na mukha bi Lilian. "Lilian, nasaan ang kapatid mo?" Tanong ni Madeline at tumingin siya sa likod nito. Ikinurap ni Lilian ang malalaki niyang mata. "Sinabi ni Jack na gusto niyang pumunta sa banyo pero ang tagal na at di pa siya bumabalik." Lumubog ang puso ni Madeline nang marinig niya ito. Kaagad niyang naisip si Lana. Sa sandaling iyon, nakatanggap siya ng isang tawag mula kay Lana. "Eveline, nag-aalala ka ba kasi di mo mahanap ang anak mo?" "Saan mo dinala ang anak ko Lana?!" Nang marinig ni Lana kung gaanong nag-aalala si Madeline, tumawa lang siya at ibinaba ang linya. Naisip ni Madeline na siguro minaliit niya ang kasamaan ni Lana. Inakala niya na sisirain lang ni Lana ang reputasyon niya, pero hindi niya inasahan

Natakot nang sobra si Karen na dalian niyang hinarangan ang mukha niya gamit ng kamay niya, at sumayad ang talim sa likod ng kamay niya at dumugo ang hiwa nito. "Ah!" Napasigaw sa sakit si Karen. Nabigla siya sa mga mabangis na pamamaraan ni Lana. "Ikaw, ikaw一" "Hmph." Suminghal si Lana at tumingin kay Madeline. "Eveline, ano sa tingin mo? Ayaw mo sa mother-in-law mo diba? Tutulungan kitang turuan siya ng leksyon. Di ka ba natutuwa?" Tinignan ni Karen ang dumudugong sugat. Nang marinig niya ang mga salitang iyon, ibinuhos niya ang galit niya kay Madeline. "Kagagawan mo ba ito Eveline? Malinaw na puntirya ka ng babaeng ito. Nagkaganito lang si Jeremy dahil sa'yo! Nasaktan ako ngayon dahil sa'yo! Malas ka!" "Tsk, tsk, tsk. Nakakairita naman ang bungangang yan." Ihinawi ni Lana nang naiinip ang kutsilyong hawak niya. "Eveline, dahil sobrang nakakairita siya, hayaan mong tulungan kitang patahimikin siya habang buhay." Nang marinig ito ni Karen, kaagad na namutla ang mukha niya sa

Ginamit ni Madeline ang mata niya para sulyapan ang lalaking ayaw man lang tumingin sa kanya. "Wala na akong ibang magagawa." Tumigil siya sa pagtingin dito at nilunok ang kanyang luha. Hindi rin alam ni Karen ang gagawin niya, kaya tinulungan niya si Madeline na humiga nang dahan-dahan sa sofa. Nang makita ni Karen na may dalawang bodyguard sa sala, galit silang pinalayas ni Karen. "Labas! Lumayas kayo! Lahat kayo!" Tinignan niya ang lalaking nakatayo sa tapat ng bintana habang nakatingin sa kanyang cellphone. "Jeremy, kahit di mo makilala si Eveline, ganyan ka ba talaga kawalang puso para balewalain siya sa kasalukuyan niyang kalagayan? Babalewalain mo ba ang buhay ng isang tao at ng hindi pa ipinapanganak na bata?" Kumunot ang kilay ni Jeremy, at pagtalikod niya, malinaw na hindi siya natutuwa. Babalaan na niya si Karen nang makita niya si Madeline na nakahiga sa sofa, pinagpapawisan at namumutla. Sa di malamang dahilan, biglang nakaramdam si Jeremy ng matinding saki

Ibinuka ni Madeline ang bibig niya at ngumiti nang bahagya. "Basta't anak namin ito ni Jeremy, ayos lang sa akin kung babae o lalaki ito." Masaya noong una si Eloise pero nang marinig nito ang sagot niya, nabasa ulit ang mata nito. Pinisil niya ang kamay ni Madeline at sinabi, "Noon, ito rin ang pinaniniwalaan mo at ibinuwis mo ang buhay mo para ipanganak ang batang ito diba?" Ngumiti si Madeline nang hindi ito tinatanggi. Noon… Noon, minahal niya si Jeremy nang sobra na ayos lang sa kanyang mamatay siya kung para ito sa kanya. Tingin niya wala pa ring nagbabago. Minahal niya ito nang sobra. "Lalaki ito," Sinabi ni Eloise sa kanya nang maluha ito at tumawa. "Isang pangit na lalaki." Ngumiti din si Madeline. "Paglaki niya, magiging gwapo din siya. Tingin ko pangit din si Jack noon nung ipinanganak siya," Sinabi niya tapos biglang tumahimik. Hindi niya nakita kung anong itsura ni Jackson noong ipinanganak ito… Iginugol ni Madeline ang higit kalahating buwan sa ospit