All Chapters of Sir Ares, Goodnight!: Chapter 161 - Chapter 170

“Kahit gaano ka pa kawawa, mayroon ka pa ring masamang pag-uugali.” Nagbigay si Jay ng isang mapanghamak na sulyap kay Rose at hindi pa ninais pang magbigay ng isang salita sa kaniya. Tumalikod siya at kinausap naman ang mga bata. “Umakyat na kayo’t magbihis. Dadalhin kayo ni Daddy sa kaarawan ni Tita Josephine.”Ang mga bata ay naghiyawan at dali-daling umakyat sa hagdan.Si Rose ay bumuntong-hininga nang napakahina. Ang kaniyang mga mata ay nagiging basa. Ipinikit niya ang kaniyang mga mata upang pigilan ang kaniyang mga luha.Alam niya na walang nararamdaman si Jay para sa kaniya, kaya bakit umaasa pa rin siya na mayroon?Kung wala ang pag-asa na ‘yon, hindi siguro siya patuloy na mabubuhay sa sakit.Umiling si Rose upang tanggalin ang hindi masasayang bagay sa kaniyang isipan at lumabas.Ang kaarawan ni Josephine ay isinagawa sa Grand Asia Club.Sa napakalaking grand hall, ang kisame ay may palamuti na parang gabing mabituin. Isang dagat ng mga bulaklak ang nakapalamuti sa bawat gi

Niyakap ni Josephine si Rozette nang mahigpit. Ang kaniyang mukha ay nagliliwanag sa saya. “Ang bait mo naman, Zetty.”Ang mga mata ni Jay ay tumitig nang malalim kay Josephine. Bakit ang lapit ng kapatid niya kay Rozette? Para sa kaniya, sina Jenson at Robbie lang ang mga nagdadala ng dugong Ares.Lumapit si John at napansin ang tatlong cute na mga bata. “Sino ‘yang malambing at mala-anghel na porselanang manika, Jay? Anak mo ba siya?”Hindi siya pinansin ni Jay.Nagpatuloy magsalita si John. “Sa tingin ko hindi ka naman naka-ipon ng magandang karma mula sa mga gawain mo, pero bakit ang bait ng turing sa ‘yo ng Diyos? Binigyan niya sa ‘yo si Jenson, ang henyo. Tapos, ang cute at atletang si Robbie naman ang lumitaw. Ngayon, mayroon ka pang isang mataba at katuwa-tuwang anak na babae. Naiinggit kaming lahat!”“Hindi ko siya anak.” Tinama siya ni Jay.Tumitig si John kay Zetty at hindi tumingin palayo.Ang kaniyang mukha ay parang isang monay, at ang porselana niyang kutis ay sobrang la

Nagsimula na ang pagdiriwang.Sa gitna ng silid, makulay ang mga ilaw. Ang mga ito ay parang mga perlas at diyamante. Sa sayawan, ang gwapong binata at ang kaniyang magandang kasama ay sumayaw nang elegante. Sa labas ng sayawan, uminom si Jay at nakipag-usap sa mga bisita. Ang paraan ng pag-inom niya ay matapang at walang pigil. Mukha rin siyang seksi at elegante. Ang buon niyang katawan ay naglalabas ng hangin ng isang marangyang prinsipe. Ang kahit na sinong makakita sa kaniya ay matutulala. ‘Di mabilang na mga tao ang nakapaligid sa kaniya. Lahat sila ay mayroong suot na mamahaling kasuotan at limited edition na mga alahas. Sila ay mukhang sobrang mayayaman.Si Rose ay nakaupo sa isang sulok. Siya ay mukhang tahimik. Sa kabila ng pagsubok niya na magtago sa dilim, masyadong maganda ang kasuotan niya ngayong araw. At saka, ang anyo niya ay kapansin-pansin sa gitna ng maraming tao. Siya ay nakasisilaw na parang isang liwanag sa dilim.Paminsan-minsan, ang mga lalaki ay lalapit sa kan

Lumakad si Jay patungo kay Rose at nakakita ng ilang mararangyang binata sa paligid niya. Sila ay puno ng papuri kay Rose.“Hindi ka lang maganda Binibining Loyle, ang galing mo rin sumayaw. Ano’ng unibersidad kaya ang pinag-aralan mo? Isa sa mga nangungunang unibersidad sa bansa, ‘no?”Tumigil si Jay upang tumitig kay Rose nang may bahagyang kunot ng kilay. Sa kaniyang pagkakaalala, mababa ang degree na nakuha ni Rose—ito ay mula lamang sa isang ‘di kilalang mababang unibersidad.Ang lalaking nagtanong sa kaniya ay ang kapatid ni Nancy, si Gale Bell. Sinusubukan niyang pahiyain si Rose.Si Jay ay nag-aalinlangan kung tutulungan ba niya si Rose o hindi, ngunit si Rose ay ngumiti at kalmadong sumagot, “Narinig ko na si Young Master Bell ay isa ring estudyante na mayroong mababang mga grado sa high school, ah, binigyan pa ng sakit ng ulo ang mga guro. Gayunpaman, nagtungo si Young Master Bell sa ibang bansa upang magpagaling sa loob ng ilang taon at bumalik nang handa at masigla. Parehas

Hinawakan ni Jay ang kamay ni Rose at naglakad patungo sa sentro ng sayawan.Ang kaninang maingay na silid ay biglang tumahimik. Ang atensyon ng lahat ay nasa sentro ng sayawan.Si Rose ay parang isang manika na minamanipula habang siya ay nanginginig at nakatingin kay Jay. Noong magsimula ang musika, siya ay ‘di gumagalaw at bahagyang gulat pa rin.Napakunot ang mga kilay ni Jay. Walang babala niyang hinila si Rose at nilagay ang kaniyang baywang sa tabi ng baywang ni Rose. Nagbabala siya nang mahina, “Rose, ayos lang sa ‘kin kung gusto mong ipahiya ang sarili mo, pero ‘wag mo ako isama, ha?”Si Rose ay mabilis na nagising. Si Jay ay isang sikat na tao. Ang bawat galaw at kilos ginagawa niya ay nasa ilalim ng pagsusuri ng publiko. Kung ipapahiya nila ang kanilang mga sarili, baka lumitaw siya sa balita sa loob ng maraming araw.Para sa isang lalaking tulad niya na kahit kailan ay hindi naubusan ng isang araw sa kaniyang buhay, hindi kaya magsasanhi sa kaniya ng milyon ang mapahiya?Si