Tous les chapitres de : Chapitre 151 - Chapitre 160

Ang mga iniisip ni Rose ay naistorbo ng kaniyang pang-alarma.Siya ay mahinang bumuntong-hininga bago bumaba upang maghanda ng masarap na almusal para sa mga bata.Sa araw na ‘to, kailangan nilang ipasok ang mga bata sa bagong kindergarten. Kaya, marami ang mga bagay na kailangan nilang gawin.Binihisan ni Rose ang may malay sa kagandahan na si Zetty sa isang magandang pang-prinsesang damit. Si Zetty ay mayroon pang iba’t ibang magagandang palamuti para sa buhok niya. Tinali ni Rose ang buhok ni Zetty at pinalamutian ito ng kulay silver at maliit na tiara.Si Zetty ay mayroong makinis at kakaibang itsura. Siya ay mukhang isang diwatang dumating sa kalupaan, tila maganda at walang palya.Nang dalhin ni Rose si Zetty sa baba, ang tatlong lalaki roon ay naakit kay Zetty. “Zetty, ang ganda mo ngayon, ah.” Si Robbie ay bukas na pinuri si Zetty.Sumagot si Zetty, “Salamat, Robbie.”Kahit nanatiling tahimik si Jenson, ang kaniyang ulo ay tumatango, pinapakita ang pagsang-ayon niya sa sinabi n

Nagising si Rose noong tumitig siya kay Jay na mukhang galit. Lumingon siya sa tauhan upang kausapin ito, “Siguro nga ay mas bata ang Zetty ko sa kaniyang kapatid, pero dati pa man ay nasa iisang klase na sila. Sana naman ay maging magkasama sila sa mas mataas na lebel na klase sa Horizon Kindergarten.Ang isang miyembro ng tauhan ay bahagyang nahiya. “Pero hindi pa sapat ang edad ni Zetty para sa mas mataas na lebel na klase.”Mapilit si Rose. “Gawa lang ng tao ang patakaran niyo. Dapat ay tinitignan muna natin ang mga kakayahan niya bago siya ilagay sa isang klase. Hindi ba?”Ang mga tauhan ay hindi makumbinsi si Rose, at kaya nagmamakaawa silang tumingin kay Principal Aspen. Ang principal naman ay tumingin kay Jay.Si Jay ay tumingin nang masama kay Rose!Nakita ni Zetty na ang mga matatanda ay nasa isang pangit na sitwasyon dahil sa kaniya. Naglakad siya patungo sa harap ni Principal Aspen at mahusay na binanggit ang kaniyang mga dahilan kung bakit siya ay dapat malagay sa mas mata

‘Hindi niya pala pinagbabalakan ang pera o pagmamahal ko, ang gusto niya lang ay itrato ko si Zetty nang mas maayos?’Gayunpaman, si Jay ay hindi masyadong nasiyahan sa paliwanag ni Rose. Napakunot ang kaniyang mga kilay at tinanong nang malamig si Rose, “Ano’ng ibig mong sabihin sa ‘hindi makatotohanang mga inaasahan’?”Naiinis na tumingin si Rose sa kaniya at mahinang sinabi, “Ginoong Ares, siguro ay iniisip mo na gusto kong pakasalan mo ako muli, at iyon ang dahilan kung bakit sinasabi ko kay Zetty na maging mabait sa ‘yo. ‘Wag kang mag-alala, Ginoong Ares, kahit kailan ay hindi iyon mangyayari.“Alam kong hindi dapat ako nagbabalik-tanaw sa nakaraan, Ginoong Ares. Hindi ka nagpakita ng interes sa ‘kin anim na taon na ang nakalipas, at hindi ako umaasa na magkakaroon ka pa nito.“Kahit kailan ay hindi na ako magpapakasal muli. Gusto ko lamang lumaki ang mga anak ko nang responsable, at hindi ako magkakaroon ng anumang pagsisisi sa buhay.”Ang mga mata ni Rose ay puno ng kalungkutan

‘Uh…’Hindi iyon pumasok sa isipan ni Rose. Ang paalala sa kaniya ni Jay ay sakto lamang; wala nga siyang anumang damit na angkop para sa mga pagdiriwang ng mga mayayaman. Siya ay nakatago lamang sa bahay sa nakaraang ilang taon, ginagawa ang kaniyang makakaya na palakihin ang kaniyang mga anak. Iyon ang dahilan kung bakit hindi niya kailangan ng mga ganoong damit.Si Josephine ay ang pinagmamalaking babae ng Pamilya Ares, at kaya ang pagdiriwang ng kaniyang kaarawan ay siguradong yayamanin. Ang mga darating doon ay siguradong mga mayayaman na tao o matagumpay na mga negosyante. Kung magsusuot siya ng ordinaryong mga damit, hindi lamang siya mamaliitin ng mga tao doon, ngunit mapapahiya rin si Josephine dahil sa kaniya.“Josephine, pasensya na dahil hindi ako…” Ang unang naisip ni Rose ay ang agad na tanggihan ang imbitasyon ni Josephine.Gayunpaman, hinawakan ni Josephine ang kamay ni Rose at hindi bumitaw. “Ikaw ang matalik kong kaibigan, Rose. Ikaw lang ang nakausap ko nang totoo pa

Ang tatlong bata ay sabay-sabay na tumingin kay Jay. Napagtanto ni Jay na ang kaniyang reaksyon siguro ay masyadong kapansin-pansin at pinagpatuloy ang madalas niyang kalmadong itsura. “Hindi mo ba alam? Mayroong tatlong klase ng tao. Mga tao mula sa tuktok ay nagbibigay ng mga utos, ang mga tao sa gitna ay sumusunod sa mga utos, at ang mga tao sa ibaba naman ay walang ibang alam kung ‘di ang manghingi at manggapang.”Ang tatlong mga bata ay may sapat na talino para malaman na ang ibig-sabihin ni Daddy ay nasa ibaba ang kanilang Mommy.Si Robbie ay natuliro. “Kakaiba. Hindi naman ganito si Mommy! Ang sabi ni Mommy ay kailangan naming magkaroon ng karangalan para sa ating sarili at sakupin ang mundo gamit ang sarili nating mga kakayahan!”Tila nasundan ni Zetty ang sinasabi ng kaniyang kapatid. “Alam ko na!” Sinigaw niya, “Nahulog siguro si Mommy sa bago niyang boss! Kahapon sinabi niya na ang bago niyang boss ay ang unang lalaki sa loob ng matagal na panahon na tinrato siya bilang isan