Semua Bab All or Nothing (Tagalog/Completed) BISU Series 1: Bab 31 - Bab 40

Hindi mapigilan ni Athena na maiyak habang pinagmamasdan ang anak. Kung puwede nga lang na akuin niya ang sakit ni Martheena, matagal na niya itong inako. Ganoon pala ang pakiramdam ng isang ina—ang makita mong nahihirapan ang iyong anak ay tila ba paulit-ulit kang hinihiwa ng blade sa puso. Ngayon niya mas naintindihan ang kasabihan: “Maiintindihan mo lang ang halaga ng isang ina kapag naging isa ka na rin.”Muli niyang hinawakan ang kamay ng kanyang anak—ingat na ingat na huwag masagi ang nakakabit na suwero rito. Ang dating malikot at masayahing bata ay ngayo’y tahimik at nanlalambot. Umaga na nang marating nila ang ospital. Mabuti na lang at maagap na dumulog ang resident doctor doon.Ayon sa doktor, bladder infection ang sanhi ng lagnat at pagsusuka ni Martheena. Anito, mas mainam kung maoobserbahan pa ang bata hanggang sa tuluyang gumaling. Kahit nag-aalala sa anak, hindi maiwasang humanga ni Athena sa batang doktora—maganda na, matalino pa at may maamong mukha. Kung ang lahat ng

Nangingilo siya sa ikinikilos ni Martin. Galit si Martin—hindi man ito sumisigaw, pero dama niya ang galit sa mga mata nito, sa tikas ng pagkakaupo, sa bawat kontroladong paghinga nito. At higit sa lahat, sa mga salitang pinipiling ilabas nang hindi tumataas ang boses, ngunit mas matalim pa sa kahit anong sigaw.Hindi naman niya sinasadya. That time, she didn’t know how to face anyone, not even herself. Her parents were the epitome of values and discipline. Mula pagkabata ay pinalaki siyang may mataas na pamantayan sa buhay—pananagutan, dangal, katotohanan. Pero siya? Nabuntis nang wala sa oras, sa paraang hindi rin niya lubos na naintindihan. At ang pinakamasakit, sa isang taong mahal na mahal niya, pero hindi naman niya alam kung bahagi pa siya ng kinabukasan nito.Gulong-gulo ang kanyang isip noon. Umiral sa kanya ang takot, hiya, at higit sa lahat—ang possessiveness sa kanyang anak. Hindi niya kinayang ipaalam kay Martin. Ayaw niyang maobliga lang ito kapag sinabi niya. Ayaw niyang

Hindi mapalis ang ngiti habang tinititigan ni Athena ang mga larawan sa DSLR Camera na hawak niya. Magaganda ang kuha ni Rosie—natural, candid, at punong-puno ng emosyon. Parang kinunan mismo ng panahon ang mga sandaling iyon. Ang liwanag ng araw, ang saya ng tawa ni Martheena, ang mga sulyap, ngiti, at titig... lalo na ni Martin.Muling binalikan ng mata niya ang isang larawan—silang tatlo. Si Martheena sa gitna, si Martin sa kaliwa, siya sa kanan. Magkakadikit ang katawan. Si Martin, nakaakbay. At siya? Nakatingin sa camera pero alam ng puso niya kung sino ang tinitingnan ng buong damdamin niya.'Yung totoo, Athena... sino ba talaga ang tinitingnan mo sa larawan?' tanong ng konsensyang ayaw tumahimik.Fine! Hindi talaga siya nagsasawang titigan ang guwapong mukha ni Martin. Her Mr. BISU, her superior Mr. President, and her quiet savior every time she's on the brink of falling apart. Sa mga mata pa lang nito, damang-dama na niya ang kanlungan. Ang mga ngiti nito—nakakahawa, nakakahina

“Ma… Pa…” tawag pansin ni Martin sa kanyang mga magulang, kasabay ng marahang hakbang papasok sa bahay ng De Villa. Bitbit niya ang ilang plastic bags—mga pasalubong mula sa paborito niyang fastfood chain ni Martheena, ilang kahon ng prutas, at maliit na paper bag na halatang may lamang laruan.Bahagyang tumungo ito sa harapan ng kanyang ina’t ama upang magmano.“Kaawaan ka ng Diyos,” sabay haplos sa likod ng palad niya ang ginang na may maamong mukha, ang kanyang ina. Malambing ang tinig ngunit may bakas ng pagkasabik at pag-aalala. Marahil ay kabado sa darating na gabi.Tumango naman ang kanyang ama. Tahimik. Mapitagan. Ngunit may masusing obserbasyon sa likod ng mga mata—para bang binabasa ang anak kung ito nga ba’y masaya, panatag, buo na ang desisyon.“Lakas maki-mama at papa lang,” pabirong wika ni Martin, sabay ngiti habang nilalatag sa hapag ang mga dalang pagkain. “Mamayang gabi po ay kasama ko na sina Lolo dito… kasama po ang buong pamilya ko. Puwede na po kaya mga around 6 p

“Aj!”Napapitlag si Athena sa narinig na tinig. Dahan-dahang umikot ang kanyang katawan at nanlaki ang mga mata sa pagkagulat—naroon si Natalie, nakatayo ilang hakbang lamang mula sa kanya, nanginginig ang mga kamay, at may baril na nakaumang sa kanya.Ang lamig ng hangin ng dapit-hapon ay biglaang napalitan ng malamig na pawis sa kanyang batok. Ang paghihintay niya sana sa jeep papuntang San Diego ay nauwi sa isang bangungot na hindi niya kailanman inasahan."N-Natalie... a-anong ibig sabihin nito?" pautal niyang tanong, nanginginig ang boses, habol ang hininga. Hindi niya maigalaw ang katawan sa takot. Parang may humigpit na gapos sa kanyang mga binti.Kaibigan niya si Natalie. Matagal na silang magkaibigan. Siya nga ang ninang ni Sabina. Noon, magka-kamay pa silang umaalalay kay Enzo sa kanyang darkest days. Pero ngayon, ang parehong mga mata ng kaibigan ay puno ng luha—at galit."Inagaw mo siya!" sigaw ni Natalie, basang-basa ng luha ang mga pisngi. "Inagaw mo siya! Homewrecker! An