บททั้งหมดของ THE UNSCRIPTED EMOTION: บทที่ 21 - บทที่ 30

"Hello?" sambit ko nang sinagot na ng nasa kabilang linya ang tawag ko.["Yes, Avi? Need something?"]"Atty. Aragon, can I have Engr. Alarcon's digits?" I have no choice but to see him.["Seriously? Makikipagkita ka na sa gunggong na iyon?"] I just rolled my eyes dahil sa itinuran nito."Com'on Philip, just give me the number of that jerk of a friend of yours!" Nakakawalang gana talagang kausap itong si Philip kahit kelan. Huwag na kayong magtaka kung bakit close kami o kung bakit may kontak ako sa kaniya. Dahil magkaibigan ang nanay ko at tatay niya kaya medyo, oo medyo naging close na rin kami sa isa't isa. But not that close para ipaalam ko sa kaniya na buhay ang anak namin ni Primo, it's still his friend. At paniguradong nasa side pa rin ito ni Primo, papanig. Laking pasalamat ko na lang din kay Philip n

TWO AND A HALF YEARS AGO...I decided to move on and forget about Primotivo Alarcon.Start a new life away from everything that I am born with...And be contented with a simple life I choose to have.A future that only me and my baby are on it...I still have two months, before my childbirth.Two months, yung tyan ko ay eksaktong pitong buwan, nang mapagdesisyunan kong lumuwas sa bayan para magpa-check-up, sa kaibigang ob-gyne ni Dr. Carl na nakabase sa Cagayan. Mabuti na nga lang at mabait din ito at mapagkakatiwalaan kaya safe ang sekreto ng pagkatao ko at ang existence ng magiging baby ko. At mabuti na lang din at wala masyadong nakakakilala sa akin dito, gawa na rin ng pagbabago ng hairstyle ko at ng paraan ng pananamit ko.Patawid na ako sa isang pedestrian lane... nang biglang may sumulpot na lamang na sasakyan, hindi ko alam ang gagawin ko kung tatakbo ba ako o iiwas dahil mukhang ako talaga ang target nitong s

(Avianna's POV)"Ma, nasaan na sina Hope at Prima?" tanong ko sa aking ina, hindi talaga ako mapakali kapag hindi ko nakikita ang anak ko sa paligid. Andirito kasi kami ngayon sa A.mall kung saan ay grand opening na, ito ang branch ng mall ng tatay ko, Victoriano Benidez na pinagawa niya under my name. In short, akin ang mall na ito, na ginawa ni Engr. Alarcon. Pero syempre pinasigurado ko sa tatay ko na hindi malalaman ni Primo ang tungkol dito, not until today. Dahil ngayon din ang araw na pinag-usapan namin ni Papa, ngayon ang nakatakdang panahon para ipakilala niya na ako bilang Avianna Benidez, ang kanyang nag-iisang anak at tagapagmana ng lahat ng kaniyang ari-arian. Ano kaya ang magiging reaksyon ni Leyla Benidez kapag nalaman niyang magpinsan pala kami? Anyways, hindi ko pinaalam sa tatay ko ang tungkol sa usapan namin ni Leyla almost three years ago. Dahil ang nangyari between me and Leyla happened bago pa man kam

(Primotivo's POV)"Don Victoriano Benidez," sambit ko nang lumapit sa kinauupuan ko ito, wala man lang itong kangiti-ngiti pero tumango ito na parang binabati niya ako pabalik. Mukhang may galit siya sa akin o inis kaya ganyan ang aura na ipinaparamdam niya sa akin, but who cares?Ang yabang, Primotivo? Baka nakakalimutan mo, malaki ang kailangan mo sa Don na kaharap mo ngayon. Hindi lang ito tungkol sa negosyo o proyekto, it's more important than anything else in the world.

"A-avi..." marahang sambit ni Primo habang tinatapik ang pisngi ng kaniyang walang malay pa rin na asawa. Nasa dalampasigan na sila ng isang isla kung saan sila inanod ng dagat nang mag-crash ang kanilang sinasakyan na helicopter. Naunang nagkamalay si Primotivo habang kanina niya pa ginigising at binibigyan ng hangin si Avianna na mapahanggang ngayon ay hindi pa nagigising."W-wifey, please wake up!" muling sambit pa nito, ngunit wala pa ring pagrespondi ang katawan ni Avianna, pero isa lang ang sigurado nito na buhay pa ito, she is still breathing."Com'on! Avi!