The contest began at as expected, nanginginig na naman ang mga kamay ni Karina habang hawak-hawak ang make-up brush niya pero kahit kabado, nilabanan niya iyon.Habang nakaharap sa salamin, naalala niya kung gaano na siya kaibang tao ngayon. That she is still Karina, but in a lot new level. Hindi ang Karina na puwedeng tapakan ng kahit sino. Hindi ang Karina na pwedeng lokohin. She is fiercer and bolder now, at iyon ay dahil sa mga mapapait na nakaraang nangyari sa kanyang buhay.“I can and I will,” she whispred to herself. Maybe all she needs is a self motivation para hindi siya kabahan. Sa dami nang pinagdaanan niya bago makatuntong sa entabladong ito? Ngayon pa ba siya magpapatalo? All her life, naging talunan siya and this is a shot for a chance. Hindi na niya hahayaang may tumapak pa ulit sa kanya dahil babalik siya at babangon,, ipapakita sa lahat na nagawa niyang maging successful despite everything.“You know what you are doing, I salut

Naging matunog ang pangalan ni Karina simula nang manalo siya sa contest na isinagawa ng Elisse and Company para makahanap ng bago nilang magiging miyembro sa organisasyon. Kabi-kabila rin ang ginagawa niyang pagmi-make up sa mga sikat at kilalang personalidad sa Belgium. Naging mabilis ang pagkilala sa kanya. Kumalat rin ang balita sa iba't ibang parte ng mundo through the social media platforms. Wala pa sa isang buwan simula nang maging kasapi siya ng Elisse and Company pero marami na siyang naging ipon. Naging malapit sa kanya ang kasikatan. Mas hinimok kasi siya ng Elisse and Company para maging magaling. Akalain mong wala pang isang buwan ay marami nang gustong gusto ang gawa ng kanyang kamay.Mag-three weeks din siya sa Belgium before she flew back to Taiwan. Anyway, she is already carrying with her an identification card that she is from Elisse and Company. At, sino mang gustong mag-hire sa kanya saan mang panig ng mundo ay tiyak na mabibigyan niya ng magandang s

Mr. Tao  immediately filed a month of leave at pinayagan naman siya ng univeristy president. After all, his performance in the university is really outstanding and they think he deserves it. Preparation na rin niya iyon para sa pagsama niya kay Karina pauwi sa Pilipinas which is a week from now na rin. Habang naglalakad papunta sa girls dormitory at napansin niya si Dorothy na nasa labas at nakatambay. Lumapit siya sa dalaga without knowing that Dorothy has a crush on him. She likes him big time.“Hello, Dorothy!” he greeted her and smiled.Namilog agad ang mga mata ni Dorothy at napalingon sa likuran niya at baka may iba pa na kausap si Mr. Tao pero imposible naman kasi siya lang naman ang Dorothy dito sa dormitory.Agad siyang napalunok ng laway. “P-Po?”“Nakita mo ba si Karina?” diretsang tanong nito sa kanya dahilan para mapa-poker face siya. Sinasabi ko na nga ba, si Karina ang hanap niya at hindi ako.

Nakita ni Karina ang labis na pagsisisi sa mga mata ng tiyahin niya. Hindi na laging nakataas ang kilay nito, o madalas na salubong. Wala nang upos na sigarilyo na nagkalat sa bahay o kaya ay mga bote ng alak at mga baraha. Pansamantala ay nakituloy sila sa mansiyon nina Evo habang nagbabalak pa lang na bumili si Karina ng isang condominium unit na titirhan nilang magtiyahin. Masaya siya na kahit paano, naging mabuti ang dulot ng pagkakaroon nito ng sakit. Syempre, kahit naman sobra-sobra ang pagmamaltrato nito sa kanya noon, hindi niya talaga ito matitiis. Sila na lang ang natitirang magkadugo kaya’t mag-iiwanan pa ba sila?   “Bukas na bukas din, Tita ay pupunta tayo ng opsital para matingnan iyang TB mo,” wika ni Karina habang pinagbubuksan ng isag balot ng imported na chocolates ang tiyahin niya. Mula pa itong Taiwan. Naisipan niya lang talagang bumili.   “Salamat, Karina, ha? Kung hindi ka dumating, marahil hindi mo na ako naabutang humi

Mahimbing na nakatulog si Karina dahil sa kaiiyak niya magdamag. Habang yakap-yakap siya ng kaibigang si Evo ay halos hindi ito magkamayaw sa pagluha. Hindi na niya alam kung saan pa isisilid ang luha niya na nag-uumapaw sa namumugto niyang mga mata. Habang pinagmamasdan siya ni Evo na payapang natutulog, hindi nito maiwasang hindi masaktan sa sitwasyon ni Karina. Ang sakit sakit lang. Parang pinipiga ang puso niya nang halos agaw hiningang humihikbi ang prinsesa niya. He gently caressed Karina's face at lihim na nagbigay ng mapait na ngiti. "Kung puwede ko lang sana na akuin ang sakit, prinsesa ko. Kung puwede lang na saluhin ko na lang ang pighati na nararamdaman mo, ginawa ko na."Pinagmasdan nito ang mga mata ng dalaga. It's better close than open kung iiyak lang naman siya sa muling pagmulat nito ng kanyang mga mata. Gusto niyang pagpahingahin na muna si Karina kahit sandali. Dahil hindi niya ito deserve. This is not what he wants for her princess. "H