Chapter 41 Tahimik akong nakatayo habang sinusukatan para sa gagawing gown ko sa aking kasal. Mas ramdam ko ang papalapit na kasal. Ngayon palang ay kinakabahan na agad ako. Isang buwan nalang ay ikakasal na ako, kami ni Justine. May date na, hindi na pwedeng baguhin o i adjust pa. "Waist... 25... Front figure... 18." mahinang sabi ng nagsusukat sa akin. Hindi naman na ako nagulat sa ipinayat ko. Hindi ako masyadong nagkakain pagka balik ko samin, tila ba nawalan ako ng gana sa pagkain. "Ang laki ng pinayat mo?" takang sabi ng nagsusukat sakin. Tila bumalik sa alaala ko ang nakaraan. Siya din ang nagsukat sa akin noon una, ngunit hindi ako ang namili ng disenyo, kundi sila Mommy. Pero ngayon ay pinagbigyan na ako nila Mommy, they want me to choose my own wedding gown. Dahil ako naman talaga ang mag susuot noon at hindi sila. Ngumiti laman

Chapter 43 Nagising ako sa liwanag na nang galing sa bintana ng kwarto. Ramdam na ramdam ko ang bigat ng brasong nakadantay sa akin, ang pagkakayakap noon. Unti unti kong minulat ang aking mga mata. Si Carlew agad ang bumungad sa akin. "Good morning." Carlew greeted me. Hindi ko napigilan ang ngiti sa aking mga labi. I really missed him. Yung gigising sa umaga na katabi siya. Walang problema. "Good morning too." I greeted him back. Siniil niya ako ng halik matapos noon. I kiss him back, walang pakealam kung hindi pa ako nag mu mumog o ano. We took the last flight to Bohol, last night. Nag aalangan man sa ginawang desisyon ay hindi ko na inintindi ang magiging consequence ng gagawin. Sumama ako sa kaniya, papunta dito sa Bohol. Same room kung saan naming kami nang gabing iyon. Kahit sandali lang, kakalimutan ko muna kung ano ang tunay na s

Chapter 45 Mahigpit ang pagkakahawak ni Carlew sa aking kamay habang naglalakad. Kita ko ang ilang mga tao ang napalingon lingon sa amin pero hindi iyon napapansin ni Carlew. Daretso lang ang tingin niya sa mismong patutunguhan namin. Sa elevator. Siguro ay agaw atensyon talaga ng suot namin. Lalo na sa ayos namin, mukha kaming ikakasal. Paalis na kami ng Mall at sinabi niyang may pupuntahan kami, ang nasa isip ko lang ay ang sinabi niya kanina. Magpapakasal kami. He opened the door of the car for me and put all the paper bags at the back seat, before he go inside the car. Agad kong naramdaman ang mainit na kamay niya sa akin nang umandar na ang sasakyan. Napatingin ako doon. "I love you." he whispered while driving. Pinanuod ko siya habang nagmamaneho, I trace his feature through my eyes, tila ba kinakabisa ang bawat bagay na meron siya. The way he run his f

Chapter 47 Nakatingin ako kay Carlew habang siya ay natutulog. Pinagmamasdan ang mga features na meron siya, tila ba kinakabisa at itinatago sa memoriya para hindi makalimutan kung sakaling matapos na ang lahat at lumipas ang matagal na panahon. Para kahit paano ay may babalikan akong magandang alaala naming dalawa. Ang pagsasalo namin sa huling gabi dito sa Loboc. Napangiti ako. Kitang kita ko ang medyo pag itim ng kaniyang balat tulad ng sa akin. Halata mong nabilad kami sa arawan kahit na sa sandaling panahon lang kami nag stay dito at sa Panglao. Sa huling araw namin sa Panglao Island ay nagbangka lang kaming dalawa. Walang kasamang magmamando ng banggka, kundi siya ang magpapaandar noon. "Sigurado ka bang kaya mo? Baka mamaya humito yan sa gitna ng dagat, patay tayo niyan. Hindi na tayo makakabalik ng resort." kabado kong sabi sa kaniya. May tiwala naman ako sa kaniya, pero

Chapter 49 Mabilis na lumipas ang mga araw, at linggo. Naging busy ako sa pag-aayos ng aming kasal, ako sa mga venue at magiging theme. Habang si Justine naman ay sa mga kailangan sa simbahan. Tinutulungan naman kami nila Mommy at Tita sa lahat kaya gumagaan. Nagtataka lang ako doon sa mga seminar, sinong naattend kasama ni Justine. Matapos naming mag-usap ni Mommy ay hinayaan na nila akong muli basta wag ko na daw uulitin ang nangyari, and I promised to them that I'm not going to do that again. Hindi ko na din nakita pa si Carlew simula nang araw na iwan ko siya sa Bohol at umuwi ako dito sa Manila. Wala din akong naging balita sa kaniya, walang na banggit sa akin si Tita o Justine tungkol dito, at hindi naman nag iba ang tungo sa akin ni Tita tulad ng inaasahan ko. Napaisip tuloy ako kung alam ba nilang si Carlew ang kasama ko nang mawala ako. Kahit papaano ay mas okay na din na wala akong balita k