Is he fucking serious? "Ginagago mo ba ako Hage? Sa kanilang lahat ikaw ang mas pinakagustong mawala ako hindi ba? 'Wag kang plastic, you know what? I should be bother about you, sila kayang kaya ko sila eh ikaw? Alam kong wala akong laban sa 'yo kapag kinalaban kita ng patayan. Kailan ba ako nagkaroon ng lakas pagdating sa 'yo?" Nakipagtitigan ako sa kaniya habang sinasabi ko 'yon. I tried so hard to hide all of my emotions. " You, gave me the life I don't deserve. You gave me the life that should have never been. And that was the scariest. Not those fucking vampires out there."Hindi siya nagsalita o kumibo man lang, her remained unbothered while staring directly at me."If there's a danger around me? I believe it was just you, alone. You're more dangerous. You, yourself know that. 'Di ba mas dapat akong mabahalang naririto ako kasama ka?" "Yeah you're right, you should be. You should be worried about you

 I tried so hard to avoid him. Kahit nakatira kami sa iisang bahay ay nagawa kong maiwasan siya. We slept in the same room but we never had a chance to communicate. Maaga akong natutulog at maaga ring gumigising. Halos tatlong Linggo ng gano'n ang nangyayari. "Shen my assignment ka?" Nanatili akong nagbabasa ng libro at hinayaan siyang maupo sa tabi ko. She's my seatmate, Lauren Vane Carthy, siya lang yata ang kilala ko sa klase na ito.  "Meron." "Mabuti ka pa, ang hirap naman kasi!" Malakas niyang nilapag ang notebook sa table. Mukhang problemado nga siya.  "Madali lang." "Matalino ka kasi," hindi ko siya sinagot, hindi ako matalino sadyang pinagdaanan ko na ito kaya madali na lang para sa 'kin intindihin ang mga lessons.  Binaba ko ang librong binabasa ko at tiningnan ang notebook niyang blanko at tinaasan siya ng kilay. 

  Married.    We are still married.   'Yon lang ang naintindihan ko. He's still my husband.    "Shen, are you okay?" Lauren's voice stopped me from thinking about it.   "Yeah," hndi na siya sumagot pa dahil sa paraan ng pagkakasagot ko sa kaniya. Maybe she understand how I wanted the silence.   Bakit? Bakit pinanatili niya kaming kasal? He must have a reason, and whatever reason it was, it scares me.   Natapos ang klase na hindi ko man lang naintindihan ang discussions. Masyadong ginulo ang isip ko ng nalaman ko mula kay Hage. Hindi ko matanggap, hindi ko magawang maging masaya.    Ayokong umuwi sa bahay niya ng ganito kaaga kaya nagpasya akong magpalipas ng oras sa ibang lugar, gusto ko sana sa mall na lang kaso ay hindi ako komportable sa mataong lugar kaya mas pinili ko sa isang malapit na dagat na

 Ilang oras akong natulala ng araw na 'yon, hinayaan lamang ako ni Luna na mamalagi sa bahay niya at uminom hanggang sa hindi ko na mismo kayanin. Kinabukasan ay nalaman kong birthday ng pangalawang anak ni Hades, si Selene. Wala sana akong balak na dumalo ngunit napilit pa rin ako ni Luna sa kadahilanang naroroon si Reign. Nang makarating sa mansion ng mga Frost ay siniguro kong hindi ako mapapansin ng kahit na sino sa kanila.Nakita ko ang pagsulyap sakin ni Selene, umawang ang labi nito at tila gusto akong lapitan ngunit naharang siya ng ilang kakilala, kinuha ko naman ang pagkakataon na 'yon para lumayo at mas nag doble ingat.Mula sa kinaroroonan ko'y mabilis kong makita ang bawat miyembro ng pamilya nila.Hanggang sa dumako 'yon sa isang lalaki.Hage.Halos mapaatras ako ng magtama ang paningin namin, nagsulubong ang kilay nito na tila binabasa ang kung anong

I groaned in pain as I slowly open my eyes. The light pained my eyes. I blinked my eyes as I wait for it to adjust a bit. Nang maging maayos ang paningin ko'y nilibot ko saglit ang lugar. The place seems unfamiliar to me.Where am I?Nasagot lamang iyon ng pumasok si Gravin. My assistant."How are you feeling Lady Rizen?""A bit okay, why are you here Grave?""Miss Luna asked me to look after you while she's gone.""Luna?" again, it's Luna who helped me out."Yes lady," napakapormal ng boses nito, puno ng paggalang sa akin. "Gravin... How's the business?""Nothing to worry about Lady Rizen, everything is smooth, you need to worry about your situation. What happened to you?" Kumunot ang noo niya as worries filled his eyes. I bit my lip when I saw his expression.I knew him for too lo