QUINN’S POV  BUMABA AKO sa Rela Resort na sinasabi ni Denver. Dala ko na ang mga gamit ko na dumiretso sa counter. They asked my details before giving me my room number. Matapos kong ayusin ang mga gamit ay lumabas ako para magpahangin at kumain.  Hindi ko maiwasan na ikumpara ang Molino noon sa ngayon. Marami na ngang nabago, mas nag-improve ang estruktura. Hindi nga lang ganun katulad sa syudad, ngunit hindi rin ganito ang inaasahan ko. Marami na ang dayo, mukhang marami ring magagandang lugar na puntahan dito.  Napunta ako sa open-area na restaurant. The ceiling and floor are made of woods, makintab na kulay ng kahoy. From the chair to the tables, all made of woods. Dumating ang order kong sandwich at juice sa gitna ng pagmamasid ko sa kalmadong dagat.  “Here’s the bill, ma’am,” the waiter uttered.

QUINN’S POV NAGISING AKO NANG hindi pa sumisikat ang araw, ngayong araw mismo ang luwas ng probinsya nina Engineer Chan upang mamili ng materyales sa construction. Matapos kong mag-ayos ay lumabas na ako para sana maglakad-lakad.  Napalingon ako sa kabilang villa katabi kong kuwarto, gising na si Denver at bagong ligo. He is busy working in front of his laptop habang nasa gilid ang kape.  Naisip ko tuloy kung ano ang gagawin namin habang hinihintay pa si Engineer Chan. Kung ano kaya ang pagkakaabalahan ni Denver. Magbabantay kaya buong maghapon sa site? Iniisip ko pa lang yun ay nakakatamad na, gusto kong may gawin kahit papaano. Gawing trabaho at hindi ang magbantay at panuorin kung paano matayo ang building.  “Quinn.” Napaangat ako ng tingin sa pagtawag niya sa akin, napansin na pala niya ako. “It’s early in the morning and the fi

QUINN’S POVAGAD AKONG BUMALIK sa labas kung nasaan nakaupo si mama na nakaharap sa maliit na harden. Nang makita niya ako sa kanyang harapan ay napatingala ito. Kunot ang nuo at tila sinusuri akong mabuti. “Sino ka iha? Napadalaw ka sa bahay?” she smiled at me softly. Napahagulhol na ako at lumuhod sa kanyang harapan. “Mama Linda,” I whispered. Hinawakan ang ko ang magkabilang pisngi niya na may ngiti sa labi. Tanging ngiti lamang ang naging tugon nito. Sinulyapan ang babaeng nagbabantay sa kanya, “Hindi pa rin ba bumabalik si Quinn?” natigilan ako sa tanong niya, mas lalo lang akong naiyak sa sakit at pagsisisi matapos makita ang mga mata at labi niyang may ngiti nang itanong iyun. Walang bahid na galit o inis, ngiti ng isang magulang na naghihintay sa pagbabalik ng kanyang anak. Napayuko ako habang pinupunasan ang luha sa mga mata k

 QUINN’S POV NAGISING NA LAMANG ako na may kumot ng nakayakap sa akin. I yawned and roam my eyes around the room. May pagkain sa table na nakalatag, maayos at malinis na ang makalat na kuwarto kagabi. I fall asleep while organizing the papers.  Bumukas ang pinto dahilan para dumapo ang mga mata ko roon, it was Denver who just finish his shower, may tuwalya pa sa baywang. His hair is dripping wet, ganun din ang hubad nitong dibdib na basa galing sa pagkakaligo.  Mabilis akong umiwas ng tingin at kunwaring humikab.  “Pinadala ko na rito yung breakfast mo, sabay na tayong kumain.” Usal niya at binuksan ang cabinet, malapit na siya sa akin, nasa gilid ko lang habang abala sa paghahanap ng damit na susuotin niya.  “Sa-sasabay tayong kumain?” takang tanong ko.  

QUINN’S POVThe night was fast, agad rin natapos ang selebrasyon. Sabay kaming naglakad pabalik ni Denver sa aming kuwarto. Hanggang sa kalagitnaan ng paglalakad namin sa dalampasigan ay huminto ito at nilingon ako. I was behind him, nakasunod lang sa kanya. “You’re leaving the Grande Hotel?” seryosong tanong niya sa malalim na boses. Napayuko ako at marahan na tumango, “Wala naman akong kontratang pinirmahan kay Sir Charlton, sinabi niya na hindi naman permanente ang trabaho ko.”  “Why?” Napatingala ako, ang ingay ng alon ay isang magandang musika sa aming tainga. “I need to find my parents, kailangan ko pang alagaan si mama. Bukod roon, hihingi sana ako ng pabor, nais kong magtrabaho na lamang rito, kung sakali na mapatayo ang Grande Hotel. Mas maganda kung dito na ako mamamalagi. Masyadong malayo ang syudad.&rdquo