All Chapters of Ups and Downs of Love: Chapter 21 - Chapter 30

"Nandito na si prince charming," bulong ni Millie sa 'kin habang naglalakad kami palabas ng office building.Hindi ko naman na napigilan pa na mapangiti nang matanaw ko si Lev sa labas na nakasandal sa hood ng kanyang sasakyan at ang dalawang kamay ay nasa bulsa.Wearing his usual sweatpants and black tee, he looked dashing. Nagpaalam na 'ko sa mga kasamahan ko. Nang makalapit na 'ko kay Lev at magtama ang mga mata namin, kumalabog bigla ang puso ko.He pulled me into a hug and he smells so nice. "Aray! Langgam! Langgam!" Napalingon naman kami sa pinanggalingan no'n at nakita sina DK at Regan na nakangisi sa 'min. Agad na namula ang mga pisngi ko at kumawala ako

"Order of miss Calli."Nang marinig ko na ang pangalan ko mula sa speakers ng café, tumayo na 'ko para kunin ang order ko. I gave my thanks to the waitress as I walked back to my seat, holding a tray.I just ordered iced almond latté and glazed chocolate donut to satisfy my sweet tooth. Alas onse na at wala pa rin 'yong ka-meet up ko na kliyente namin. I really hate people who don't value time.Habang kumakain, panay ang scroll ko sa iPad ko, tinitignan ang mga inihanda kong plates para sa kliyente namin ngayon. Our client's holding a surpise birthday celebration for her mother's 75th birthday and she wants us to take care of every detail. Mahaba-habang usapan 'to dahil pag-uusapan pa namin ang venue, cate

'I'll get straight to the point, Mr. Gamboa. I want you to do this job. Pagkatapos nito, hindi mo na ulit ako makikita pa kahit kailan.''Pero, Mr. Tavarella—''Please, call me Lev.''Lev, hindi ito ang sinumpaan kong tungkulin. I appreciate your offer pero parang paninira na ng buhay ang gagawin ko. I'm sorry, but I won't be a part of this.''Kumusta na pala si Erica? Sabi nila 'di na raw masyadong iniintindi anak niyo sa ospital dahil wala na raw kayong pambayad.''Huwag mo idamay ang pamilya ko rito!''How 'bout this, you do your part and I'll do mine with a little b

Sa may dalampasigan ko siya dinala para wala ng makakita pa sa amin kung sakali man na magkatensyon ulit sa pag-uusap namin. Ayaw ko na madamay ang pamilya ko. Tama na ang kahihiyan na dinulot ko kanina. Ayaw ko na masundan pa iyon.Malakas ang hampas ng dagat at mahangin din kaya napayakap ako sa sarili ko. Tumigil na 'ko sa paglalakad sa harap ng dagat, dinadama ang pagtama ng tubig sa paanan ko. Ilang segundo akong nakatitig doon sahabang nasa tabi ko si Lev. Umusog pa ako ng kaunti para hindi kami masyadong magkalapit.His presence brought back a lot of memories. Fond memories of us that it was breaking my heart to be near him again. Maybe I was the only one holding so dearly to these memories, that the person I was supposed to share those memories with wanted nothing to do with me.

Pagkadilat ko ng mga mata ko, nagulat ako dahil madilim pa rin sa paligid ko. Madaling araw pa lang ba?Rinig ang lakas ng ulan at hangin mula sa labas. Kaya naman pala makulimlim at nakidlat kasi may bagyo at sa tingin ko nandito na ang bagyo. Inabot ko ang cellphone ko at nakita na alas siete y media na pala ng umaga pero parang alas kwatro pa lang ng madaling araw.Nag-unat ako at nagtungo na ng banyo para mag-toothbrush. Pagkatapos, nagtungo na ako sa may kusina at nakita na nanonood ng balita sina Mama at Papa. Paniguradong tulog pa si Meiz."Oh, gising ka na pala, anak," saad ni Mama.Tumabi ako sa kanila at nakinood na muna. Signal #2 na rito sa 'min at hanggang bukas ng madaling araw tatagal ang bagyo.