Kabanata 62  My wound is slowly hurting my whole being. Unti-unti na akong nanghihina dahil dito at wala man lang magawa upang gamutin ito. Nanuyo na ang mga dugo roon maging ang nasa damit ko. Pakiramdam ko ay anumang-oras, mawawalan na ako ng malay dahil doon. I'm also thirsty and hungry at the same time! Hindi ko na alam kung anong unang mararamdaman. Hindi ko alam kung anong unang iisipin at pagtutuunan ng pansin. Inilibot kong muli ang tingin sa buong kuwarto. It's a small room. Maayos pa ang mga gamit na naroon at malinis ang paligid. Komportable ngunit ramdam na ramdam ko ang pag-iisa nang mga oras na iyon. No one is showing up again mula pa kanina. Nagsisimula na naman akong makarinig ng mga boses sa isip ko at alam kong hindi iyon maganda para sa aking sarili. Pakiramdam ko ay unti-unti akong binabaliw ng sitwasyon ngayon. Maya-maya pa, biglang bumuka

Kabanata 64  "Mommy, are you feeling okay? Why do you look so sad?" Tiningnan ko ang anak ko dahil sa tanong niyang 'yon. Nakatayo ito sa harapan ko habang may hawak na libro. He's looking at me directly to my eyes. His innocent eyes are so fascinating. Tila tinatawag ako ng mga iyon. Tipid na ngumiti ako sa kaniya at inabot ang mga kamay niya. Hindi pa rin binibitiwan ang librong iyon. "Mommy's fine, Zick. I'm just tired. Don't worry about me," malumanay na sagot ko sa kaniya. Tumango lang ito at hindi na kumibo. Buong akala ko ay iiwan na ako nito ngunit nagulat pa ako nang tahimik na tumabi ito sa 'kin at nagsimulang magbasa. Napangiti ako dahil sa ginawa niya habang pinagmamasdan lamang siya. He's being aware of his surrounding lalo na sa aming mga magulang niya. Noon ko pa ito napapansin

Kabanata 66“How are you feeling? Why don’t you join us there?” tanong sa ‘kin ni Lynne saka umupo sa tabi ko.Hindi ko siya tinapunan ng tingin. Sa halip ay nanatili lang ang tingin ko sa apat na kasalukuyang nasa pool pa rin nagbababad. Pasado alas dose na at tila wala yatang balak magpahinga ang mga ito. Sina Justine at Aya ay nag-uusap sa umbrella chair habang kami naman ni Lynne ay narito sa hammock malapit sa mini playground ni Zick.“I’m fine, Lynne. Bakit ba tanong kayo nang tanong kung maayos ba ako?” natatawang tanong ko sa kaniya.Umihip ang malamig na hangin. Nanuot sa kaibuturan ko ang lamig na ‘yon dahil basa na rin ako. Nang matapos kaming mag movie marathon kanina ay napagdesisyunan ng lahat na mag night swimm

Kabanata 68 I invincibly feel there’s  a need to run away from my own emotions.  These days, my fears are ruining how I perceive what’s real and what’s not. I am deceived by my own mind, so I want to be everywhere but out of it.  My intensity is consuming everything out of me and I expect everyone to be the same, which is always not the case. It’s as if I’m watching myself lose every bit of my being to something I couldn’t completely figure out. I no longer trust myself and this makes me doubt everyone who has access in my life. KielWhere are you? Please, answer my texts and calls, Acel. Kiel

Kabanata 70 “Hinayaan mo na lang muna dapat ako,” mariin na sinabi ko sa kaniya at iniwan na siya roon.Mabilis akong naglakad palayo sa kaniya. Ramdam ko ang pagpupuyos ng galit ko nang makita ko siya at ang pagka-miss ko sa kaniya. I suddenly wanted to hug him when I saw him walking towards me earlier. Ngunit mas nangingibabaw ang galit ko na nagbigay sa ‘kin ng dahilan upang huwag siyang harapin lalo na sa harapan ng Noah na iyon.Halos takbuhin ko ang daan pabalik sa townhouse. Nang makarating ako roon ay dumiretso ako sa kuwarto ko. Halos kalabugin at masira ko pa ang pinto nang makapasok ako dahil sa labis na galit. Sino ang nagsabi sa kaniya kung nasaan kami? Bakit kailangan niyang sumunod gayong wala naman akong sinabing sundan niya kami?! Bakit lagi na lang umaayon sa kaniya ang ganitong pagkakataon?