All Chapters of Pakawalan mo ako, Mr. Hill: Chapter 1811 - Chapter 1820

Palaging tinatarayan ni Freya si Rodney at tinatrato niya ito nang may pagkamuhi. Gayon pa man, kapag kaharap niya ang bata, isang mapagpasensya at malumanay na ngiti ang napupunta sa mukha niya na para bang nagiging ibang tao siya.Kahit na medyo maputla ang mukha niya, ang pagmumukha niya ay maganda pa rin at nakakaakit. Ang ngiti niya ay para bang nakakatunaw ng niyebe.Nang nakita ni Rodney ang kanyang kakaibang tahimik at malumanay na mukha, hindi siya magawang magambala nito. TInikom niya ang bibig niya at nanahimik.Pag-angat ni Freya ng ulo ay tsaka niya lang napansin na tahimik na nakaupo si Rodney sa tabi niya.Medyo kakaiba ang eksena.“Bakit ka nakaupo dyan? Umalis ka. Magpapa-breastfeed ako.” Tinignan siya nang masama ni Freya.Kumurap si Rodney. “Sige lang. Hindi kita pipigilan.”Walang masabi si Freya.Iniisip niya kung sinasadya ba ni Rodney na manatili rito.Kahit na hindi siya nito pinipigilan, siya ay… nahihiya.Hindi gumagalaw si Rodney. Pagkatapos ay napa

Si Mrs. Lynch, na kakarating lang, ay nakuha ni Wendy nang ganon lang.Pakiramdam ni Freya ay wala na siyang magawa dahil plano niya humingi ng tulong sa nanay niya sa breast pump. Pagod na siya mag-isip.Pagkakita sa bigong ekspresyon ni Freya, kumibot ang labi ni Rodney. Gayon pa man, mas pinili niyang hindi magsalita.Pagkatapos ng tanghalian, nakahiga si Freya sa kama habang naglalaro sa phone niya. Biglang may kamay na kumuha ng phone niya.“Sinabi ng doktor na bawasan mo ang oras sa paggamit ng phone mo habang naka-confine ka. Ito ay makakasama sa iyong mata. Gusto mo ba mabulag?” Itinapon ni Rodney ang phone niya sa upuan. “Ipapaalala ko lang sa’yo na matagal kang gumamit ng phone kaninang umaga.”Naiinis na si Freya na kailangan niya humiga sa kama. Alam niya na matagal siyang nagphone at ito ay masama sa kanya. Kahit na ganoon, nabuwisit siya sa paghihigpit ni Rodney sa kanya. “Huwag mo nga ako pigilan. Kahit na mabulag ako, kasalanan mo iyon. Ikaw ang bumuntis sa akin at

Pagkatapos, tumalikod si Chester at naglakad palabas ng ward.Nagkataon lamang na napadaan siya sa ward ni Freya. Marami siyang inaasikaso ng mga araw na iyon.Sa pag-iisip, agad siyang sinundan ni Rodney. Isang pamumula ng hiya ang bumalot sa kanyang gwapong mukha. "Chester, may itatanong ako sa’yo...""Sinusubukan mo bang magtanong kung kailan mo pwedeng makasama sa pagtulog si Freya?" Pumasok si Chester."Uh... Paano mo nalaman?" Napahawak si Rodney sa kanyang ilong sa kahihiyan."Sobrang obvious naman." Napangisi si Chester. "Ngunit sa palagay ko ay labis mong iniisip ang mga bagay sa sandaling ito. Sigurado ka bang hindi ka niya hihiwalayan?"“May anak na kaming dalawa. Bakit niya gagawin iyon? Hindi ako makikipaghiwalay." Kinagat ni Rodney ang kanyang dila at sinulyapan si Chester. “Sagutin mo ako.”"Pagkalipas siguro ng mga dalawang buwan.""Napakatagal naman." Bakas sa mukha ni Rodney ang pagkadismaya.Walang maimik si Chester. “Ganu’n ba? Sa totoo nga niyan, parang hi

“Mom, sino ba ang anak mo? Sinuhulan ka ba ni Rodney o ano?" Ang mga salita ni Mrs. Lynch ay naging sanhi ng pagkabigla ng mukha ni Freya.“Nagsasabi lang ako ng totoo. Hindi mo ba naisip na may kabuluhan ang aking mga salita?" Tanong ni Mrs Lynch.“... Meron.” Walang nagawa si Freya kundi sumang-ayon nang may pag-aatubili.Napabuntong-hininga si Mrs. Lynch. "Karaniwan na sa mga kabataang tulad mo na makatagpo ng mga masasamang tao. Maaaring hindi mo lubos na kilala ang ilang tao kahit na matagal mo na silang kilala, kaya hindi mo na kailangang kumapit sa kanila. Dapat mong itigil ang pag-iisip na ikaw ay napakatalino at maaari mo siyang maliitin."“Mom, hindi ko siya minamaliit. Dahil siya ang Eldest Young Master ng mga Snow, bakit ko siya pababayaan? Sa halip, naiinggit ako sa kanya na laki siya sa layaw.""Kung hindi mo siya minamaliit, bakit palagi kang sarcastic kapag kausap siya?" Matalim ang mga mata ni Mrs. Lynch. “Kapag nag-away kayong dalawa noong araw ng inyong panganga

Isang matalim na ngiti ang sumilay sa mukha ni Freya. "Well, hindi magandang pilitin ang iyong sarili."“Okay lang,” Nakangiting sagot ni Rodney."Ngunit ayaw kong pilitin ang sarili ko," walang pakialam na sabi ni Freya, "Hindi ko ugali na makihati sa parehong kama sa ibang lalaki. Maaari mong isama si Dani doon. Kapag nagugutom na siya, pwede mo akong hanapin ulit."“Hindi pwede. Hindi matatahimik si Dani maliban kung nasa tabi mo siya dahil sa pabango mo." Hinding-hindi na mapapalabas si Rodney ng kwarto. Ito ay isang pagkakataon para sa kanya upang matulog kasama si Freya nang mas madalas. Tanga na lang ang magpapakawala ng gayong pagkakataon.Nang mapansin ang pagtutol niya, nagtaas ng kilay si Rodney. “Huwag kang mag-alala, hindi kita hahamakin dahil sa kalagayan mo ngayon. Hindi naman ako halimaw. Higit pa rito, sinabi ng doktor na si Dani ay lubhang insecure dahil kapapanganak pa lamang sa kanya. Bago rin sa kanya ang kapaligiran dito, kaya mas mabuting samahan natin siya n