"You have to break up with her," seryosong sambit ni Zamara nang pinaunlakan ko ang gusto niyang makipag-usap sa 'kin. "And why the hell I would do that?!" I hissed. Is she freaking out of her mind? No'ng una ay si Kino ang kinuha niya kay Farisha tapos ngayon naman ay sinusubukan niya ako? As if I would fucking let her! "YOU WILL HAVE TO!" sigaw niya na siyang nakapagpabigla sa 'kin. Gusto ko ring sumigaw dahil hindi ko siya maintindihan pero inaalala ko lang na anak siya ni Tito Ramel at matalik na kaibigan din ni Daddy. "Are you out of your mind?" instead I asked her calmly. "MAKIKIPAGHIWALAY KA DAHIL KUNG HINDI AY MAMAMATAY SIYA! PATI NA ANG PAMILYA NIYA!" sigaw niya ulit. Pasalamat na lang ako at sinadya niya ako rito mismo sa mansion namin. At ngayon ay sa labas kami nag-uusap. Alam kong tulog na rin sila Mommy

Nakatanggap ako ng text mula kay Tita Ferlie na nagsasabing nasa ospital si Farisha. Agad naman akong nilukob ng kaba pero hindi ako pinayagan ni Mommy na makaalis. Pati ang pagsagot sa mga texts  at tawag nila ay pinagbawalan ako. Hanggang sa dumating na naman ang oras.  De javu... "Uh hi?" Ramdam ko ang alanganing pagbati niya nang makita niya ako sa labas ng university. I wanted to hug her the very moment that I saw her but I have to fucking restrain myself. I did not speak any words and I am just staring at her blankly. But deep inside me, I'm memorizing every bit of her. "Uh, 'yung mga prof natin, they're wondering if you'll still go to school..."  She tried to open up a conversation but I'm still not talking. Ala