All Chapters of The Vision of Death: Chapter 1 - Chapter 10

WHEN I woke up I was already inside the hospital lying in a hospital bed with a bandage covered in my eyes. I heard two familiar voices talking near me."Paano natin sasabihin kay Lauren ang lahat? Baka hindi niya matanggap kapag nalaman niya ang nangyari.""She has the right to know what happened to her family, Ate Lina."Hindi ako nakatiis at sumabad agad ako sa pag-uusap nilang dalawa. "Tita Lina, Uncle Favlo. Ano ba ang pinag-uusapan ninyo? Bakit ako nandito sa ospital? At bakit may benda itong mga mata ko?" magkakasunud-sunod kong tanong sa dalawang taong nag-uusap. Nagulat yata sila sa biglaan kong pagsasalita kaya parehong nanahimik.Si Uncle Favlo na bunsong kapatid ni Daddy ang unang nagsalita. Tumikhim ito ng mahina para ma-alis ang tila bara sa lalamunan nito. "Lauren, huwag ka sanang mabibigla sa ipagtatapat namin sa'yo." huminto ito sa pagsasalita at huminga ng malalim. Mag-iisang minuto na yata ang nakalilipas ngunit hindi pa nito itinutuloy

Ang lakas ng tibok ng puso ko habang nakatitig sa kulay abuhing mga mata ng lalaking tumulong sa akin para hindi ako tuluyang matumba. He has a pair of beautiful gray eyes. It's my first time to see a person who own a pair of gray eyes. Kahit no'ng hindi pa ako nabubulag ay hindi rin ako nakakita pa ng mga matang katulad ng lalaking may hawak sa akin. For me, it was really amazing and pleasant to my eyesight. Maybe it's the reason why I couldn't speak while staring at his eyes. I've got mesmerized by his gray eyes. Tinalo ng abuhin niyang mga mata ang kulay dark chocolate kong mga mata."Are you okay, Miss?"may pag-aalalang tanong sa akin ng lalaki. Katulad ko ay hindi rin niya maalis-alis sa aking mukha ang kanyang paningin. Hindi ko alam kung nagagandahan siya sa akin o nagtataka lang kung bakit hindi ako nagsasalita at nananatiling nakatunganga lamang sa kanya. "Hey, Miss? Are you okay?"Medyo napalakas na ang kanyang boses kaya bigla a

"Are you ready to go, Lauren?" mula sa labas ng aking kuwarto ay narinig ko ang tanong na iyon ni Uncle Favlo."Opo, Uncle. Ready na po ako," malakas kong sagot kay Uncle Favlo. Bago ako tuluyang lumabas ng aking silid ay muli kong pinasadahan ang hitsura ko sa mahabang salamin na nasa gilid ng aking kama. Napangiti ako nang makita kong maayos na ang aking hitsura. Mabilis kong kinuha ang aking bag at nagmamadali na akong lumabas."Hurry, Lauren. You should not be late on your first day of school," sermon niya sa akin habang papasok ako sa kanyang kotse. Ihahatid niya kasi ako sa school. Pero kung ako ang masusunod ay mas gusto kong mag-commute na lang papunta sa school kaysa ang magpahatid kay Uncle.Napasimangot ako. Ito ang unang araw ko sa school pero inuunahan na ng panenermon ni Uncle. Uncle Favlo became my legal guardian after my arents death. I really can't understand why the court chose to gave the custody of me t

Mauuna na akong umalis sa'yo, Lauren. My father just called me to remind me not to be late in our family gathering," paalam ni Cynthia sa akin habang inililigpit niya ang kanyang mga gamit sa ibabaw ng kanyang desk.Binigyan ko siya ng nanunuksong ngiti. "Baka naman may date kayo ni James kaya pareho kayong maagang uuwi ngayon?" Si James kasi'y nauna nang umalis kanina at nagpaalam din sa kanya na may family gathering din daw itong pupuntahan.Cynthia rolled her eyes. "Almost one month na tayong tatlo na palaging magkasama rito sa school at hanggang ngayon ay hindi mo para nahahalata kung sino ang gusto ni James?""Bakit? Sino ba ang gusto niya? Kilala ko ba?" curious kong tanong."Ask yourself, Lauren. Are you sure that you really don't know who is the girl that James like?"Umiling ako. "Hindi, eh.""Manhid," mahinang bulong ni Cynthia pero umabot pa rin sa aking pandini

Malayo pa ako sa gate ng school namin ay natatanaw ko na ang pigura ni Erika sa labas ng gate kasama ang dalawang alipores. Nakapamaywang ang babae sa labas at nanghahaba ang leeg na tila may hinihintay na dumating. At nahuhulaan kong ako ang hinihintay niya. Siguradong nakarating sa kanya ang tungkol sa nangyari kahapon. Absent kasi siya kahapon dahil kung nandito siya  kahapon ay malamang na sinugod na niya ako.Ipinarada ko na lamang ang kotse ko sa gilid ng gate. Hindi pa nga ako nakakababa ng sasakyan ay nandito na si Erika at na parang susugod sa giyera ang hitsura."Lauren, bumaba ka diyan," narinig kong sigaw ni Erika habang kinakatok niya ng malakas ang salamin ng aking kotse.Inis na bumaba ako para kausapin siya. "Kahit hindi mo sabihin ay lalabas  naman talaga ako. Paano naman ako makakapasok sa klase kung magtatago lamang ako sa loob ng kotse?" pilosopong wika ko sa kanya pagkalabas ko ng sasakyan ko