เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฉินชิงเสวี่ยก็กังวลเล็กน้อย เธอพุ่งไปจับมือเฉินมู่ พลางเอ่ยเสียงแผ่ว “พี่คะ ให้ซีเจ๋อแนะนำคนที่เหมาะสมกับพี่ดีไหม? เขามีลูกพี่ลูกน้องหลายคน และนิสัยของพวกเขาก็ใช้ได้เลยนะคะ”เฉินมู่ปัดมือคู่นั้นออก พลันเหยียดยิ้ม “ใช่เหรอ? ในเมื่อนิสัยใช้ได้ ทำไมเธอถึงไม่แต่งงานกับพวกนั้นเองล่ะ?”เฉินชิงเสวี่ยกัดริมฝีปากล่างตนเอง และมองเฉินมู่อย่างไม่พอใจ “พี่คะ พี่ก็รู้ดีนี่ว่าฉันกับซีเจ๋อเป็นคู่รักกัน ทำไมถึงต้องมายั่วยุเราแบบนี้…”ลู่ซีเจ๋อโพล่งปากปกป้องคนที่อยู่ข้างตนทันที “เฉินมู่ เลิกใช้เล่ห์เหลี่ยมเล็ก ๆ น้อย ๆ พวกนี้ได้แล้ว ผมกับเสวี่ยเอ๋อจะหมั้นกันในเร็ว ๆ นี้!”“หมั้น?” เฉินมู่คาดไม่ถึงว่าสองคนนี้จะคืบหน้าเร็วขนาดนี้ก่อนที่เฉินชิงเสวี่ยจะถูกควบคุมตัว ตระกูลเฉินและตระกูลลู่ไม่เคยคาดคิดว่าพวกเขาจะต้องมานั่งชดเชยค่าเสียหายให้ตระกูลฮั่ว ตระกูลเฉินเสียเงินจำนวนมากเพื่อช่วยลูกสาวคนเล็ก ตระกูลลู่จึงต้องเก็บแผนเรื่องการแต่งงานไว้ชั่วคราว ลู่ซีเจ๋อเยาะเย้ย “ใช่ พ่อกับแม่ของผมตกลงแล้ว ไม่ว่าคุณจะใส่ร้ายป้ายสีเสวี่ยเอ๋อยังไง สุดท้ายเธอก็จะเป็นคนที่ผมแต่งงานด้วยอยู่ดี!” คุ

“เสี่ยวมู่! รีบมาดูนี่เร็ว หนูคิดว่ามันดูดีไหม?” คุณนายลู่เรียกเธอเฉินมู่เดินไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเห็นคุณนายลู่ถือชุดสีฟ้าอยู่ในมือ ทว่ายังไม่ทันจะได้เอ่ยปาก เฉินชิงเสวี่ยก็พูดยกยออย่างกระตือรือร้น “มันดูดีมากเลยค่ะ!”“ผิวของคุณป้าขาว ยิ่งใส่สีฟ้าก็จะยิ่งขาวขึ้นไปอีกค่ะ ต้องสวยมากแน่ ๆ ค่ะ”คุณนายลู่มองไปที่เฉินมู่และถามอีกครั้ง “หนูคิดว่ายังไง เสี่ยวมู่?”เฉินมู่กระแอมไอ พลางเอ่ยตอบ “คุณป้าคะ งานหมั้นของลูกชายคนเดียวของคุณป้า ถือเป็นงานมงคลที่สำคัญนะคะ หนูคิดว่ามันน่าจะดีกว่าถ้าสวมชุดสีแดง”คุณนายลู่พยักหน้า “หนูพูดถูก”เฉินมู่เดินไปหยิบชุดกี่เพ้าสีแดงเข้มออกมา พร้อมถาม “ชุดนี้เป็นไงคะ? สีแดงเข้มดูไม่ฉูดฉาดเกินไป แต่ดูสง่างามค่ะ” “ไม่เลวนะ!” คุณนายลู่รับมาพร้อมรอยยิ้ม “ป้าจะไปใส่ลองดู”เมื่อคุณนายลู่เดินเข้าไปในห้องลองชุด ใบหน้าของเฉินชิงเสวี่ยก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังเท้าทันทีเธอมองไปที่เฉินมู่อย่างเชือดเฉือน “เธอใช้วิธีอะไร ทำไมท่านถึงพอใจไปซะทุกอย่าง? หรือท่านยังต้องการให้เธอแต่งงานกับซีเจ๋ออยู่?”เฉินมู่กระพริบตาสองสามที “เฉินชิงเสวี่ย ถ้าจะบ้าก็บ้าไปคนเดียวสิ ฉันพู

เฉินมู่ยังไม่ทันจะโต้แย้ง ฮั่วหยุนเฉินก็จุ๊ปากอย่างชื่นชม จากนั้นก็เหลือบมองไปที่เฉินมู่ พลางเอ่ยตอบ “คุณ... เมื่อก่อนคงตาบอดสินะ!”เฉินมู่ “…”ฮั่วหยุนเฉินยิ้มเหยียด “คุณชายลู่ ไม่ต้องกังวลไปนะครับ ความสัมพันธ์ของผมกับเฉินมู่ไม่ใช่แบบที่คุณจินตนาการหรอกครับ แต่เธอ...” เขาไตร่ตรองคำพูดของตนเองอยู่ครู่หนึ่ง “เธอเป็นผู้หญิงที่ผมไม่อาจเอื้อมได้”เธอเป็นคนที่เขาไม่สามารถอาจเอื้อมถึงได้! นั่นก็เพราะว่าเธอคือพี่สะใภ้ในอนาคตของเขา! ถ้าเขากล้าที่จะคิด ฮั่วหยุนเซียวคงถล่มเขาภายในไม่กี่นาทีแน่! ลู่ซีเจ๋อตกตะลึง เฉินมู่...คาดไม่ถึงว่าฮั่วหยุนเฉินจะประจบสอพลอเธอขนาดนี้เลย?ฮั่วหยุนเฉินมองไปยังเฉินมู่ แล้วเอ่ยถาม “เสี่ยวมู่มู่ คุณซื้อของเสร็จหรือยัง ผมมีเรื่องบางอย่างจะบอกคุณ”เฉินมู่พยักหน้า “เสร็จแล้วค่ะ”ฮั่วหยุนเปิดประตูฝั่งด้านข้างที่นั่งคนขับ แล้วขอให้เฉินมู่เข้าไปในรถ เขาหันหลังกลับมาพูดเสริมอีกว่า “คุณชายลู่ต้องระวังคำพูดด้วยนะ ผมกับเฉินมู่ไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างชายหญิงแบบนั้น”ถ้าให้ลู่ซีเจ๋อพูดจามั่วซั่วแบบนี้ต่อไป จนเรื่องนี้ถึงหูของฮั่วหยุนเซียว เขาคงจะเป็นคนต่อไปท

หวงโหย่วเฉวียนมองไปที่หวางหว่านรั่ว ดาราสาวจึงพูดอย่างมีปฏิภาณไหวพริบทันที “ต้องเป็นเธอแน่ ๆ เมื่อวานตอนอยู่ที่บ้านฉัน เธอก็ต้องการขโมยต่างหูของฉันด้วยสินะ ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนจนผู้น่าสงสารที่ไม่เคยเห็นโลกมาก่อน คิดไม่ถึงเลยว่าจะกล้าขโมยของในที่สาธารณะแบบนี้!”ทั้งสองคนประสานเสียงกันเป็นปี่เป็นขลุ่ย และคุยกันเรื่องต่าง ๆ เป็นตุเป็นตะ ราวกับว่าเฉินมู่เป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยที่ยากจนจริง ๆ พวกเขาปั้นเรื่องว่าถ้าเธอเจอของดีอะไร เธอก็จะยัดใส่ไว้ในกระเป๋าตัวเองหวงโหย่วเฉวียนแสร้งตีหน้าเศร้า “ผู้อำนวยการหยาง คุณเห็นแล้วว่าเธอคือผู้ช่วยคนใหม่ของเรา แต่เราไม่รู้จริง ๆ ว่าเธอเป็นคนแบบนี้ เจ็บใจซะจริงเชียว!”“หว่านรั่วเธอเป็นดารา หาเงินได้แต่ละครั้งก็เยอะมาก เธอคงไม่ขโมยอะไรไปจริง ๆ หรอกครับ และแน่นอนว่าคนร้ายต้องเป็นผู้ช่วยคนนี้แน่ ๆ ฉันขอให้เธอส่งชุดชั้นในคืนมา และเพื่อเป็นการไถ่โทษ เราจะไม่รับค่าตอบแทนสำหรับการโฆษณาครั้งนี้ ฟังดูโอเคไหมครับ?” ผู้อำนวยการหยางฟังสิ่งที่สองคนนี้พูดและมองเฉินมู่อย่างสงสัย ก่อนจะเอ่ยถามว่า “เธอขโมยมันไปจริง ๆ เหรอ?” ทว่ายังไม่ทันจะเอ่ยปากพูด หวงโหย่วเฉวีย

เฉินมู่ยกมือขึ้นพลางขมวดคิ้ว “อย่าส่งเสียงดังไป อีกเดี๋ยวเธอก็รู้ว่าฉันเอาความมั่นใจมาจากไหน”ผู้อำนวยการหยางที่เฝ้าดูการต่อสู้ของคนในบ้านซิงอวี่มีเดีย เริ่มไม่พอใจกับเสียงโห่ร้องดังลั่นของดาราสาว เขาเอ่ยถามอย่างไม่พอใจ “สรุปแล้วบริษัทของพวกคุณมีปัญหาอะไรกัน? ใครกันที่ปกปิดความผิดของตัวเอง แล้วโยนความผิดให้ผู้อื่น?”หวงโหย่วเฉวียนคุกเข่าลงพร้อมเอ่ยขอร้อง “ไม่ใช่ ไม่ใช่ เรื่องนี้มันเป็นเพราะผู้ช่วยของหว่านรั่ว…”เฉินมู่หลับตาลงครู่หนึ่ง ก่อนเดินไปหาผู้อำนวยการหยาง “ผู้อำนวยการหยางค่ะ ขอเวลาให้ฉันอีกสักสองสามนาที แล้วเราจะได้รู้ว่าใครขโมยของไป และใครที่ปกปิดความผิดของตนเองแล้วโยนความผิดให้ผู้อื่น”“เมื่อความค้นพบจริงแล้ว ซิงอวี่มีเดียจะรับผิดชอบต่อเรื่องนี้เองค่ะ โปรดควางใจเถอะนะคะ เราจะไม่ปฏิเสธความรับผิดชอบแน่นอน”ผู้อำนวยการหยางตกใจ เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ที่ไม่ได้โดดเด่นอะไร แต่แรงผลักดันของเธอนั้นแข็งแกร่งกว่าหวงโหย่วเฉวียนเสียอีก!เขายืนคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วจึงเอ่ย “ตกลง ฉันจะให้เวลาเธอ จะได้รู้ว่าเรื่องมันจะจบยังไง”เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการหยางวางใจเฉินมู่ หวางหว่านรั่วก็ยิ่ง