Aziel didn't say a word. I could see that he is really guilty about what Rain said. I stepped back after I overheard their conversation. I went back to the ground floor silently. Naupo ako roon at tahimik lang. Pakiramdam ko para akong isang computer na bigla na lamang nagshut down. I don't know what to feel. Nakatulala lang ako at pilit na pinoproseso ang mga narinig."Are you okay, Mich?"Nagulat ako sa biglang pagdating ni Rain. I gulped the lump on my throat and nod."Uh . . . pagod lang ako.""Do you want to cancel this?" he asked and I can sense sadness in his voice.Nakaramdam naman ako ng guilt. Syempre, I don't want to cancel this. Siya itong nag-aya tapos libre pa niya. Nak

The first semester is finally over. Halos isang buwan din ang naging bakasyon namin. I spent the Christmas with my parents and Lola in Cebu. Malapit sa Bantayan Island ang lugar kung saan ang bahay nina Lolo't Lola kaya noong New Year ay doon kami sa isla namalagi at doon din sinalubong ang bagong taon.Mabuti na lang din at nakauwi si Kuya Mike galing Netherlands. He's a marine engineer at doon naka-base ang cargo ship nila na dumaong sa Netherlands. Three days before the Christmas, sinundo namin siya sa Mactan Airport at doon kami namalagi sa bahay ng grandparents namin. Kasama rin namin sa isla ang mga pinsan ko pati na rin ang mga kapatid ni Mama."Kumusta na kayo ni Charm, Mike? May kasalan na bang magaganap?" usisa ni Lola habang kumakain kami ng Notche Buena.Tiningnan ko naman

"Kakarating ko lang po, Tita . . .  Opo, si Michelle po? Tapos na po siyang nagpa-enrol. Kasama niya po si Ana," rinig kong sabi ni Ate Kim.Nandito ako sa loob ng banyo. I am hiding from her actually. Narinig ko kasi ang yapak niya kanina kaya dali dali akong pumasok dito sa loob. Ngumiwi ako at hinimas ang hita dahil nabangga ako sa lamesa kanina."Michelle?! Asan ka?"I cleared my throat and open the faucet. Kunwari ay nagdedeposito ako. "Bakit, Ate?!""Oh, nasa banyo po siya, Tita. Nagbabawas ng sama ng loob. Opo, sige po. Bye po."Sumandal ako sa dingding atsaka hinimas ang hita na masakit pa rin hanggang ngayon. Lumapit ako sa sink at naghilamos dahil mahahalata ni Ate Kim

I felt like my world turned upside down. After all the days I kept on thinking that it was her, in the end, it wasn’t. I felt a hallow thing inside my stomach when I met Ate Kim’s eyes. I don’t know what to feel. I am feeling anxious to the fact that it wasn’t her.Pero sino? Kilala niya ‘ko!“Oh, Mich? Ayos ka lang? Bakit ka namumutla?” Tanong niya nang makalapit siya sa akin.Hindi ako nakaimik.Hinawakan niya ang balikat ko at bahagya akong niyugyog.“Hoy, ayos ka lang?”Lumunok ako at binigyan siya ng kaunting ngiti kahit pa ramdam ko ang panginginig ng aking mga kamay.“O-oo naman.”Kumunot ang kanyang noo. “Sure ka? Bakit mukha kang nakakita ng multo? Medyo namumutla ka pa. Ayos ka lang ba talaga?”Sa totoo lang hindi ko alam. Para na ‘kong mababaliw. Kahit ilang beses kong isipin kung sino man itong tao na panay tawag sa akin ay wa

“You okay, classmate?” Tanong sa akin ni Keith. Inabutan niya ‘ko ng maiinom pero tumanggi ako. I sighed heavily. “Oo naman.” He crinkled his nose. He opened his in-can soft drink and drank it. “You know, there are times that we need to pretend that we are okay. And there are times that we need to be vulnerable. We must acknowledge that we are in pain and we are weak. You said that you’re okay, but your actions say it otherwise.” Sumimangot ako at nilingon ang mga kasamahan na naliligo sa pool. Mula rito ay nakita kong nakaupo sa sulok ng pool si Aziel. Nang mahuli niya ang tingin ko ay agad akong umiwas ng tingin sa kanya at hindi ko sinasadyang mailipat ito kung nasaan man si Rain. Kausap si Miss Jean at Aaliyah. Siguro ay nag-uusap na sila para sa gagawin naming activities mamaya. Sumandal ako sa upuan atsaka lumingon sa kanya. “Hanggang ngayon kasi ay nalilito pa rin ako. Ayaw ko talagang may masaktan.” His brow arched. “Oh, akala ko nakap