Kabanata 17

I felt like my world turned upside down. After all the days I kept on thinking that it was her, in the end, it wasn’t. I felt a hallow thing inside my stomach when I met Ate Kim’s eyes. I don’t know what to feel. I am feeling anxious to the fact that it wasn’t her.

Pero sino? Kilala niya ‘ko!

“Oh, Mich? Ayos ka lang? Bakit ka namumutla?” Tanong niya nang makalapit siya sa akin.

Hindi ako nakaimik.

Hinawakan niya ang balikat ko at bahagya akong niyugyog.

“Hoy, ayos ka lang?”

Lumunok ako at binigyan siya ng kaunting ngiti kahit pa ramdam ko ang panginginig ng aking mga kamay.

“O-oo naman.”

Kumunot ang kanyang noo. “Sure ka? Bakit mukha kang nakakita ng multo? Medyo namumutla ka pa. Ayos ka lang ba talaga?”

Sa totoo lang hindi ko alam. Para na ‘kong mababaliw. Kahit ilang beses kong isipin kung sino man itong tao na panay tawag sa akin ay wa