Lahat ng Kabanata ng His Voice (Tagalog): Kabanata 31 - Kabanata 40

In the end, sina kuya ang nanalo at 1-0 ang score. Hindi na kasi nakahabol ang kabilang team dahil 3 minutes na lang bago matapos ang game. Halos silang lahat ay mahusay na manlalaro, maging si Kenneth pero hindi niya kayang pantayan ang galing ni kuya sa laro. Nagdesisyon na rin akong umuwi nang matapos ang game. At kasama ko ngayon si Tine, nagprisinta siya na ihahatid daw niya 'ko sa parking lot. Si Michelle at Therese naman ay may pinuntahan pa kaya hindi ko sila kasama ngayon. Kasalukuyan na kaming naglalakad ni Tine dito sa hallway papuntang parking lot. Binati naman siya ng mga estudyanteng nakakasalubong namin dahil sa pagkapanalo nila kanila pero nginitian niya na lamang ito. Naramdaman ko ang pag-akbay niya sa balikat ko na naging dahilan para tingnan at pag-usapan kami ng lahat. Ang sama ng tingin sa'kin ng iba at hindi ko alam kung bakit. Napatingin ako kay Tine pero seryoso lang siyang nakatingin sa dinadaanan niya at parang walang pakialam sa mga t

"Sasabihin mo ba kay Vince ang tungkol sa titulo ng bahay?" tanong ni Tine nang makaakyat na kami sa ikalawang palapag. Hindi na namin kasama si Mang Eduardo, tinuro niya na lamang sa'kin kung saan banda ang kwarto ko rito noon.   "Kailangan niyang malaman, ayoko rin namang ilihim 'to sa kaniya," sagot ko.    "Ayaw mo ba talagang tumira dito kasama ang kuya mo?"   "Hindi ako sigurado kung gusto pa bang tumira ni kuya sa bahay na 'to. After kasi maghiwalay ng parents namin, kay tito Francis na siya tumira. But I will try to ask him, if gusto niyang tumira dito then lilipat kami after ng kasal ni mom at tito Lucas."   "I'll convince him, dont worry. But I'm sure, namiss na rin ng kuya mo itong bahay niyo." Napabuntong hininga naman ako agad, hindi ako sigurado tungkol do'n sa sinabi niya. Ang kuwento sa'kin kanina ni Mang Eduardo, nagpunta raw dito si kuya noon. May kung ano raw siyang kinuha tapo

It's already 7 am in the morning but I'm still here in my room, silently looking at the two boxes. And hoping that I would remember something, but nothing. Kagabi, ilang beses ko nang tinititigan ang mukha ni Martin pero hindi ko talaga siya maalala. At ang tanging nasa isip ko lang sa mga oras na 'yun ay ang seryosong mukha ni Sebastian. Hindi ko alam kung bakit, ganito lang siguro ang epekto once na may gusto ka dun sa tao. Naiisip mo siya kahit ayaw mo siyang isipin. 'But why all of the sudden naging ganito ang epekto sa'kin ni Sebastian? Mahal ko na kaya siya?' "Vienna.. breakfast is ready, bumaba ka na at baka malate ka pa sa klase mo. Vienna do you hear me? gising ka na ba?" Hindi ko na sinagot si kuya, tumayo na lamang ako at kinuha ang bag ko. Maaga akong nagising kanina para maligo at magbihis pero hindi ako agad lumabas ng kwarto after kong gawin 'yun. Binuksan ko naman ang pinto at halatan

SEBASTIAN'S POV "Bakit ngayon mo lang 'yan inamin sa'kin? bakit ngayon lang?! bakit ngayon lang kung kailan pa na nagkakagulo na?!" "Ano ang ginawa ko para ilihim mo 'yun sa'kin? pinagmukha mo 'kong tanga Sebastian." Mga linyang lumabas sa bibig niya na naging dahilan para tuluyang masira ang pag-asa kong maibabalik ko pa ang dati naming relasyon. Dahil sa nangyari ngayon, alam kong hindi na. Alam ko na hahantong kami sa ganito, na kapag nalaman niya na ang tungkol sa'kin masasaktan ko siya at masasaktan namin ang isa't-isa. Natatakot ako, natatakot ako na baka ang pangyayaring 'to ang magiging dahilan para tuluyan siyang mawala sa'kin. Ayoko nang mangyari pa 'yun, hindi na 'ko makakapayag. "Kailangan ko siyang sundan, baka may mangyari pang masama sa kaniya," wika ni Tine pero pinigilan siya sa braso ni Vince habang nakatingin ng masama sa'kin. "Huwag mo siy

"Ma'am Vienna, ayos lang po ba kayo?" Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin at pinunasan ang mga luha ko. "Bakit po kayo umiiyak?" nag-aalalang tanong niya. "Ayos lang ako ate, huwag po kayong mag-alala sa'kin. May naalala lang po ako kaya ako umiyak pero ayos lang talaga ako," tugon ko at napilitang ngitian siya. "Sana nga po ma'am ayos lang kayo. Tawagin niyo lang po ako kapag may kailangan kayo." Tumango na lamang ako bilang sagot at agad na ring umalis si ate. Ngunit muli na namang pumatak ang mga luha ko nang maalala ko ang mga nabasa ko kanina. That happened 4 days ago, umamin na siya na siya si Martin pero nang dahil sa naospital ako, hindi ko ito nalaman agad. If I had only known this right away, we wouldn’t have gotten into this situation that we were both hurting each other. But it's too late, I don't know if I can get back what we had before or not. She's already here, I need to prep