* Point of View ni Blair * --- Halatang nagulat si Pryce sa presensya ko.  Inimbitahan niya ako para sa hapunan, hindi ba?  O baka nakalimutan niya? "Hi! Dumating ka, Freak."  She greeted me, and as soon as we locked our gaze, I smiled so wide.  Damn, I really love to stare at those electric blue eyes always. "Yeah, you invited me after all, Baby-blue," sagot ko at ngumiti gamit ang best sweet smile ko. "Hmm, well, wala yata akong narinig na pumayag ka."  She stated habang nilalapag ang hand towel na hawak niya. "Well, it's just that... You were very stunned by me when we talked at the office, and you never heard me say yes."  I

* Point of View ni Andrea * --- Kasalukuyan akong nakikipagsayaw kay Marvy dito sa labas ng mansion malapit sa pool.  Well, hindi naman ganoon kalakas ang music dito kaya hindi ito makakabasag ng eardrums namin. Ang ingay kasi at ang gulo sa loob. Medyo okay naman pala itong si Marvy, at ngayon ko lang nalaman na marami kaming bagay na pagkakapareho.  Katulad ng panonood ng mga superhero na pelikula at pakikinig sa mga classic na kanta.  Like, ginagawa pa rin ba yan ng mga bagets sa panahon ngayon?  Siguro ilan. Okay din ang panlasa niya sa mga damit, at talaga palang may diperensya ang paningin niya kaya kailangan niyang magsuot ng salamin. Akala ko for fashion lang. Bagay naman sa kanya. Habang nagsasayaw kami, may biglang humawak sa bras

* Point of View ni Blair * --- Ang pagpapagaling ng maraming sugat  habang ikaw ay isang tao ay sobrang masakit na nakakabaliw.  Pero no choice ako.  Kailangan kong tiisin ito. Well, mabilis ko itong mapapagaling kung magtatransform ako bilang bampira, pero baka pagdudahan nila akong supernatural, at siguradong magugulat sila.  Kaya, mananatili ako bilang isang tao kahit ang sakit sakit na. Nang matapos akong pahirapan nina Sander at Pryce, sa wakas ay malaya na ako. Pumunta ako sa refrigerator at kumuha ng bottled water dahil uhaw na uhaw ako. Narinig ko na binanggit ni Pryce ang tungkol sa hindi pagpapapasok sa mga gago na iyon sa academy sa Lunes na wala ang kanilang mga magulang dahil

* Point of View ni Blair * --- Napaka-adorable talaga ng babaeng iyon at, at the same time, napaka-vulnerable. Ginawa talaga ni Pryce na mas kumpleto ang araw ko, at napakaganda ng party na iyon. Ito ay masaya at wild. Kahit na hindi ako uminom ng anumang alak, nag-enjoy pa rin ako. Nakakatuwang panoorin ang mga taong nagwawalang-baling sumasayaw, nagtatawanan, nag-iinuman hanggang sa masuka, habang ang iba ay proud na nakikipaglandian sa mga jowa nila. Sa wakas ay nakauwi na ako, at habang binubuksan ko ang refrigerator, napansin kong nag-iwan ng note si Marge para sa akin. Nakasaad dito na may aasikasuhin siya, at uuwi siya sa Linggo ng gabi. Pagkatapos, binuksan ko ang compartment ng refrigerator na naglalaman ng mga blood bags ko. Maraming dugo ang nawala sa akin ngayong gabi, at nagsisimula na akong manghina. Kailangan kong uminom. Pagkatapos kong uminom ng isang litro ng dugo, pumunta na ako sa kwarto ko para maligo. --- Humiga na ako, at syempre, hindi ako makatulog, at l

* Point of View ni Blair *  ---  Bago pa ako bumagsak sa sahig, natauhan ako sa pamamagitan ng pagkagat ng aking mga labi gamit ang aking mga pangil. Tiyak na ang palaso ay may lason, kaya kailangan kong labanan ito sa pamamagitan ng pag-inom ng aking dugo. Walang ibang available eh, ayoko naman mangagat ng tao. Kung hayop, okay lang.  Sa wakas ay tumayo na ako, at nakita ko ang babaeng kamukha ko na may pag-aalala sa mukha niya at may luhang nagbabadyang umagos mula sa kanyang mga mata.  Bakit siya umiiyak?  Hindi naman ako namatay.  "Claudette," sambit niya.  Wait, teka lang. Paano niya nalaman ang second name ko?  "Sino ka?" Curious kong tanong